Matinesou pe Ofiç an Anaon
|
Invitatorium.
Regem cui omnia vivunt, * Venite adoremus. Bis. |
Invitation pe Exhortation.
An oll a so beo d’ar Roue souveren, * Deut, ma hen adorimp Repetit diveich, An oll, etc. |
|
Venite, exultemus Domino, etc. |
Deut oll, entrezoc’h, crouadurien ; etc. |
Ar rest eus ar Salm-ma a gueffot en commançamant an heuriou-ma en ofiç an hano eus a Vari ; hac eleac’h an invitation pehini so eno evit ar Verc’hes, e leverrot an invitationa so ama evit an Anaon, varlerc’h peb coupl eus ar Salm-se.
Hoguen ne vez lavaret an Invitation hac ar Salm-ma nemet da vouel an Anaon ha d’an enterramant, pe d’an offiç bras eus a un decedet bennac, ha d’an deiziou-se e vez lavaret an tri Nocturn a so ama varlerc’h gant ho Antifonennou doublet. D’an deiziou-all erfat ne lavarer nemet un Nocturn gant Laudes : ha chetu ama pe en fæçon ha pe diouz renq, da sul, da lun ha da iaou e vez lavaret ar c’henta Nocturn ; ha da veurz ha da vener an eil, ha da verc’her ha da sadorn an trede Nocturn. Hoguen ho lavaret a [dl]eer [1] oll en personaij an anaon ; evel pa v[e] [2] an anaon he-unan pere ho lavarre ; ha pa gomser en ofiç-ma eus a adversour pe adversourien, e tle, nep en lavar, ho entent principalamant eus an erevent, pere ê hor brassa adversourien.
|
Antifonen. Ma dirijit. |
Ant. Dirige. |
|
PLijet gueneoc’h, va Autrou, clêvet ouz va c’homsou, hac entent ouz ar c’hri a ran ouzoc’h (evit an Anaon). Bezit attantif ouz ar vouez eus va oræson, c’houi pehini eo va Roue ha va Doue. Rac d’ec’h-hu, va Autrou, em bezo recours ato em ezomou ; hac ec’h esperan e viot ive ato prest ha pront d’am exauci. Mintin mad en em bresantin dirazoc’h da ober va feden ; hag e considerin penaus ez oc’h un Doue pehini a gassa peb seurt fallagriez. Ha penaus ne andurot den malin ebet da chom en ho quichen, na ne allo james an dud fall hac injust padout dirac ho taoulagad. Rac un gassoni vras hoc’h eus ouz quement a ra fallagriez ; hac e caçot da goll an oll dromplerien hac au oll gaouiadet. Horrol ho pezo ato, ma Doue, ouz un den criz, na deus quet |
VErba mea auribus percipe, Domine : intellige clamorem meum. Intende voci orationis meæ : rex meus et Deus meus. Quoniam ad te orabo, Domine : manè exaudies vocem meam. Manè astabo tibi et videbo : quoniam non Deus volens iniquitatem tu es. Neque habitabit juxtà te malignus : neque permanebunt injusti antè oculos tuos. Odisti omnes qui operantur, iniquitatem : perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abomi- |
| nabitur Dominus : ego autem in multitudine misericordiæ tuæ.
Introïbo in domum tuam, adorabo ad templum sanctum tuum : in timore tuo. Domine, deduc me in justitiâ tuâ : propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam. Quoniam non est more eorum veritas : cor eorum vanum est. Sepulcrum patens est guttur eorum : linguis suis dolosè agebant, judica illos, Deus. Decidant à cogitationibus suis, secundùm multitudinem impietatum eorum expelle eos : quoniam irritaverunt te, Domine. Et lætentur omnes qui sperant in te : in æternum exultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum ; |
da fiziout enna ; mæs evidon-me, o consideri an abondanç eus ho trugarez, a la[c]aï [3] va oll fizianç enoc’h.
Hac ec’h antrein en ho ti, evit hoc’h adori en ho templ santel gant cals a zoujanç hac a respet evidoc’h. Ma Doue, grit ma querzin en hent eus ho justiç hac ho santelez ; hac abalamour d’an adversourien eus va ene, dirijit ha reglit va c’hamejou en ho presanç. Rac ne deus na sincerite na guirionez en ho guenou ; bac ho c’halon a so leun a vanite hac a gorruption. Ho gouzo[u]c [4] a so evel ur bes digor, dre pehini a sorti ar flear eus ho c’halon ; ho zeot a implijont da lavaret guevier ha da drompla ; hoguen c’houi ho barno gant justiç, va Doue. Na bermetit quet e teuent a ben eus ho goall desseinou ; sul vrassoc’h maz eo an niver eus ho c’hrimou, sul belloc’h ive ho cbasseot diouzoc’h, pe ho deveus bet an ardieguez d’ho courrouci, va Autrou. Mæs quement a laquea ho esperanç enoc’h-hu, bevent gant joa ; rac eternelamant en em rejouissint, hac e chomot ganto. Enoc’h-hu epquen eo en em c’hlorifio quement hini a gar hoc’h bano, abalamour ma squillot ho craç hac ho penediction var |
| un den just.
Ma Doue, ar volontez vad pe hini hoc’h eus evidomp, a servij deomp evel ur bodrier da bara an taoliou eus hon adversourien. Plijet gueneoc’h, va Doue, rei d’an anaon ho repos eternel ; ha grit ma vellint ar sclerijen perpetuel eus hoc’h eürusdet. |
quoniam tu benedices justo.
Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronâsti nos. Requiem æternam dona eis, Domine : et lux perpetua luceat eis. |
|
Antif. Ma dirijit ha ma c[’]hunduit [5] en hent da erruout en ho presanç, va Doue. |
Ant. Dirige, Domine, Deus meus, in conspectu tuo viam meam. |
|
Antifonen. Distroït ouzin. |
Ant. Convertere. |
|
Ma Doue, n’am reprenit quet |
Domine, ne in furore tuo arguas me, etc. |
Ar rest eus ar Salm-ma a gueffot tu-ma varlerc’h en commançamant ar seiz Salm en guers ; hac eleac’h Gloria Patri, pehini so eno, e finissot ar Salm dre ar c’houpl-ma.
|
Roït ho reposvan eternel, |
Requiem æternam dona eis, Domine : et lux perpetua luceat eis. |
|
Antifonen.
Distroït ouzin, va Doue, |
Antiphona.
Convertere, Domine, et eripe animam meam; quoniam non est in morte qui memor sit tuî. |
|
Antif. Ne bermetit james. |
Ant. Nequandò. |
|
AUtrou, va Doue, va oll esperanç a so enoc’h ; ma sauveteit ha ma dilivrit diouz que- |
DOmine, Deus meus, in te speravi : salvum me |
| fac ex omnibus persequentibus me et libera me.
Nequandò rapiat ut leo animam meam : dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat. Domine, Deus meus, si feci istud si est iniquitas in manibus meis. Si reddidi retribuentibus mihi mala : decidam meritò ab inimicis meis inanis. Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat et conculcet in terrâ vitam meam : et gloriam meam in pulverem deducat. Exurge, Domine, in irâ tuâ : et exaltare in finihus inimicorum rum. Et exurge, Domine Deus meus in præcepto quod mandâsti ; et synagoga populorum circumdabit te. Et propter hanc in altum regredere: |
ment so oc’h ma fersecuti.
Gant aon erfin na deue an adversour evel ul leon da ravissa va ene ; pa na deus den a guement am dilivre dioutan nac am sauvetee. Autrou, va Doue, mar d’oun coupabl eus ar pez a damaller d’in faussamant ; mar em eus grêt action injust ebet. Mar em eus rentet an droug evit an droug a so grêt d’in, e ve just e couezen etre daouarn va adversourien hep esperanç da achap. Ia, just ve e teue va adversour da boursu va ene, ha d’he c’hemeret, ha d’am fouli var an douar dindan he dreid bete lammet va buez digueneen, hac e teue da renta en poultr quement gloar am eus acquisitet dre va œuvrou mad. Mæs er c’hontrol, me ho ped, va Autrou, da sevel a un tu gueneen, ha da exerci ho coler hac ho puissanç var an adversourien eus va silvidiguez. Sivit guenen’ta, va Autrou, va Doue, hervez ar gourc’hemen hoc’h eus grêt da souten ar re so persecutet hep ræson : evit ma viot meulet en assambleou devot eus ho pobl. Er [g]onsideration [6] se pignit en ho tribunal : rac dec’h-hu, va Autrou, eo barn ar pobl. |
| Dominus judicat populos.
Judica me, Domine, secundùm justitiam meam : et secundùm innocentiam meam super me. Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum : scrutans corda et renes Deus. Justum adjutorium meum à Domino : qui salvos facit rectos corde. Deus judex justus, fortis et patiens : nunquid irascitur per singulos dies ? Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit : arcum suum tetendit, et paravit illum. Et in eo paravit vasa mortis : sagittas suas ardentibus effecit. Eccè parturiit injustitiam : concepit dolorem, et peperit iniquitatem. Lacum aperuit, et effodit eum : et incidit in foveam |
Ma barnit eta, va Autrou, c’houi pehini a oar erfat un divlam diouz an droug a damaller d’in, pa n’am eus noaset da zen ebet. Maliç ar re vechant a vezo distrujet, hac an den just a veza preservet guenec’h-hu, va Doue, c’houi pehini a ene scler ar gouelet eus hor c’halonou hac hon oll interieur. Leac’h am eus eta, va Doue, da c’hortos sicour digueneoc’h, pa zilivrit ar re pere so eün a galon. Doue so ur barner just, cre ha patiant ; n’her gueler quet bemdez oc’h exerci he goler, pegue-ment bennac ma hen offencer. Hoguen couscoude ma na chenjit a vuez pelloc’h e tenno souden he gleze varnoc’h : bantet eo he justiç, hac ema prest da zicarga he vanjanç var ho pen. Preparet en deveus ar birou eus he goler da rei deoc’h ur maro pront, pehini a vezo heuliet gant un tân ardant evit ho lesqui. Mæs ar pec’her ne sonj quet en dra-ma ; n’en deveus sourci nemet da ober fallagriez : evelse eo leun he speret a chagrin, hac ema bepret en poan, evel ur c’hreg var ventlou o clasq gue nel he zesseinou mechant. Digoret en deveus ur fos hac en deveus-hi toullet doun ; hac e couez he-unan er fos hac er |
| quam fecit.
Convertetur dolor ejus in caput ejus : et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet. Confitebor Domino secundùm justitiam ejus : et psallam nomini Domini altissimi. Requiem, etc. |
precipiç en deveus grêt evit ar re-all.
Ar boan a fell dezan da ober d’ar re-all, a erruo ganta he-unan, hac ar vechancete anezan a gouezo var he ben he-unan. Evidon-me, va Doue, me ho meulo hervez bo justiç, hac a gano canticou en enor d’hoc’h hano, va Autrou souveren. Plijet gueneoc’h, etc. |
|
Antiphona.
Nequandò rapiat ut leo animam meam ; dùm non est qui redimat, neque qui salvum faciat. V/. A portâ inferi. R/. Erue, Domine, animas eorum. Pater noster. |
Antifonen.
Na bermetit james e teue an adversour, evel ul leon, da ravissa va ene ; pa ne deus nicun a guement am dilivre dioutan nac am sauvetee. V/. Diouz porz an ifern, R/. Dilivrit an anaon, va Au-trou. Hon Tad pehini so en eê. |
|
Lectio. 1. Job. 7.
PArce mihi, Domine, nihil enim sunt dies mei. Quid est homo quia magnificas eum ? aut quid apponis ergà eum cor tuum ? Visitas eum diluculò, et subitò probas illum. Usquequò non parcis mihi, nec dimittit me ut glutiam salivam meam ? Peccavi : quid faciam tibi, o custos homi-
|
Ar guenta Quentel. Eus a Job.
PLijet gueneoc’h va fardoni, va Autrou ; rac an deiziou eus va buez ne d’int netra. Petra e oan den da veritout beza consideret guenec’h-hu ? ha penaus e prijet-hu lacat ho calon da gaout sourci anezan ? Da guenta en bisitit dre ar prosperite, ha neuse souden en exercit dre an adversite. Pe vete queit e chommot-hu hep va fardoni-me, va Doue , hac hep rei d’in un dra bennac a repos da denna va halan ? Pec’hi am eus grêt ; petra rin-m’eta evit ho calmi, c’houi |
| pehini ne baouesit o c’houarn an dud, hac o lacat evez outo ? Permetit, va Doue, ma c’houlennin ouzoc’h perac hoc’h eus ma lequeet en ur stad control deoc’h, ha ma’z oun rentet [ch]agrinus [7] d’in va-unan. Perac, va Doue, na effacit-hu quet va fec’het-me, ha na bardonit quet d’in an offançou am eus gret deoc’h ? Chetu me prest o vont da gousquet er bez, elec’h ma vezin chenjet en poultr ; ha mar deut varc’hoaz vintin d’am c’hlasq, n’em c’heffot mui en buez martese. | num ? Quarè posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis ? Cur non tollis peccatum meum, et quarè non aufers iniquitatem meam ? Eccè nunc in pulvere dormiam ; et si manè me quaesieris, non subsistam. |
|
V/. Credi a ran penaus va Redamtor a so beo, hac e ressuscitin eus an douar en deiz diveza ; * Hac e velin gant daoulagat va c’horf memes Doue va Salver. R/. Ia, me va-unan her guelo, hac e vezo quet un all vezo her guelo em leac’h, va daoulagad prop vezo a sello outan. * Hac e velin, etc. |
V/. Credo quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terrâ surrecturus sum. * Et in carne meâ videbo Deum Salvatorem meum. R/. Quem visurus sum ego ipse et non alius, et oculi mei conspecturi sunt. * Et in carne, etc. |
|
An eil Quentel Eus a Job.
ENouet eo va ene gant va buez, squiz oun e veva; en em abandoni a rin da glem em enep va-unan, hac e comsin gant un dristidiguez vras em ene. Lavaret a rin da Zoue : n’am c’hondaounit quet ; ha plijet gueneoc’h rei d’in a anaout perac am zretit gant quement a rigol. Ha c’houi a gaffe mad, va Doue, e ven me calomniet, hac e ven persecu- |
Lectio 2. Job. 10.
TÆdet animam meam vitæ meæ ; dimittam adversùm me eloquium meum ; loquar in amaritudine animæ meæ. Dicam Deo : Noli me condemnare, indica mihi cur me ita judices ? Nunquid bonum tibi vi- |
| detur si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves ? Nunquìd oculi carnei tibi sunt, aut sicut videt homo et tu videbis ? Nunquìd sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, ut quæras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris ? Et scias quia nihil impium fecerim , cùm sit nemo qui de manu tuâ possit eruere. | ret hac afflijet evel ma’z oun, ha me un ouvraij eus ho taouarn, pa hoc’h eus ma c’hrouet ? Ha c’houi alle approu ar goall dessein eus ar re vechant em enep-me ? Ne de quet daoulagad quic ê hoc’h eus, va Doue, da sellet ouz an traou, evel ma sell an dud. Ho teisiou hac ho ploaziou ne d’int quet henvel ous re an dud, evit ma ho pe izom d’en em informi ha me so criminal, na da ober un enclasq piz eus va fec’het, nac evit gout erfat penaus n’em eus grêt fallagriez ebet, pa na deus den a guement a alle ma zenna eus adre ho taouarn. |
|
R/. Qui Lazarum ressuscitâsti à monumento fœtidum ; * Tu eis, Domine, dona requiem et lo[cum] [8] indulgentiæ. V/. Qui venturus es judicare vivos et mortuos et sæculum per ignem. * Tu eis, etc. |
R/. C’houi, va Salver, pehini hoc’h eus ressuscitet Lazar eus ar bez, hac hen o fleria ; * Plijet gueneoc’h rei repos ha leac’h a induljanç hac a bardon d’an anaon. V/. C’houi pehini a dle dont da varn ar re veo hac ar re varo, hac ar bed-ma dre an tân. * Pli-jet gueneoc’h, etc. |
|
Lectio. 3. Job. 10.
MAnus tuæ, Domine, fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu ; et sic repentè præcipitas me ; memento, quaeso, quòd sicut lutum fe- |
An trede Quentel. Eus a Job.
HO taouarn, va Doue, ê ho deveus ma grêt, ha furmet va c’horf gant he oll memprou : hac e false deoc’h evellen ma frecipita en abym quer buan ? Ho pezet memor, me ho ped, penaus hoc’h eus ma grêt evel ur pot-pri, ha penaus em rentot abarz |
| nemeur en poultr hac en ludu. Ha n’edo eguis leaz caoulet oun me bet furmet guenec’h-hu en cof va man, elec’h ma hoc’h eus caledet a nebeudou evel fourmaij ? Goude-se hoc’h eus eno va guisquet a groc’hen hac a guic, ha rentet ferm va c’horf gant esquern ha nervennou. Erfin hoc’h eus roet d’in ar vuez, hac exercet ho trugarez em andret, ha dre ar sourci hoc’h eus ato ac’hanon, hoc’h eus conservet va ene. | ceris me, et in pulverem reduces me. Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulâsti ? Pelle et carnibus vestisti me, ossibus et nervis compegisti me. Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum. |
|
R/. Autrou Doue, pa’z eot da varn ar bed-ma, peleac’h ez in-me da guzet ouz ar goler eus ho pisaij ? * Abalamour ma em eus grêt quement a bec’hejou em buez. V/. Spont am eus rac ar c’hrimou pere am eus coumetet, ha gant ar vez e ruzian en ho presanç : pa’z eot eta d’hor barn, me ho supli n’am c’hondaounit quet ; * Abalamour ma em eus grêt quement a bec’hejou em buez. |
R/. Domine, quandò veneris judicare terram, ubi me abscondam à vultu iræ tuæ ? * Quia peccavi nimis in vitâ meâ. V/. Commissa mea pavesco, et antè te erubesco, dum veneris judicare, noli me condemnare. * Quia, etc. |
|
V/. Roït ar repos eternel d’an anaon : ha grit ma vellint ar sclerijen perpetuel eus hoch eürusdet. * Allas ! peguement a bec’hejou am eus grêt em buez. |
V/. Requiem æternam dona eis, Domine ; et lux perpetua luceat eis. * Quia, etc. |
|
Antiphona.
In loco pascuæ. |
Antifonen.
Eleac’h ma zeus abondanç. |
|
DOminus regit me, et nihil mihi deerit : in loco pascuæ ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me : animam meam [c]onvertit [9]. Deduxit me super semitas justitiæ : propter nomen suum. Nam et si ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala : quoniam tu mecum es. Virga tua et baculus tuus : ipsa me consolata sunt. Parâsti in conspectu meo mensam : adversùs eos qui tribulant me. Impinguâsti in oleo caput meum : et calix meus inebrians quàm præclarus est ! |
AN Autrou Doue so oc’h ma gouarn, ha ne vanco netra d’in, eleac’h ma zeus abondanç a vouet d’am ene, oun lequeet ganta evel unan he zenved. E quichen an dour fresq eus he c’hraç, en deveus ma c’hunduet hac en deveus grêt d’am ene distrei outan. Digacet oun ganta en hent eun eus va silvidiguez, abalamour d’ar c’hloar eus he hano. Hac evelse, va Doue, pa querzen en creis an devalijen eus ar maro, n’em bezo aon rac maler ebet ; abalamour ma emaoc’h gueneen. Ar voalen pehini so en bo tourn evit ma ren ha ma difen, a so ur sujet a gonsolation evidon. Preparet hoc’h eus dirason ur bouet cre d’am souten a enep ar re pere a zeu d’am attaqui ha d’am persecuti. Squillet hoc’h eus em c’halon an heol eus ho craç da zouçat va foaniou : o peguer caër eo ar c’halir gant pehini hoc’h eus-hu mezvet va ene-me a joa ! |
|
Me a esper eta, va Doue, da veza heuliet ato gant ho trugarez epad va buez. Hac em bezo an eur da ober va demeuranç en ho ti, va Autrou, hep fin da jamæs. Roït ar repos eternel d’an anaon , va Autrou , etc. |
Et misericordia tua subsequetur me : omnibus diebus vita meæ. Et ut inhabitem in domo Domini : in longitudinem dierum. Requiem , etc. |
|
Antifonen. Eleac’h ma zeus abondanç a vouet d’am ene, oun lequeet gant va Salver. Ant. N’ho pezet quet a vemor. |
Ant. In loco pascuæ ibi me collocavit. Ant. Delicta. |
|
SAvet em eus va ene varzu-ac-enoc’h, va Autrou ; enoc’h eo ema ma fizianç, va Doue, na bermetit quet am be ar vez da veza dileset gueneoc’h. Nac e teue adversourien va ene da ober goab ac’hanon, ma na ve servijet da netra d’in fiziout eneoc’h, rac na vezo tromplet nicun en esperanç a guement a c’hortos sicour diguenec’h-hu. |
AD te, Domine, levavi animam meam : Deus meus in te confido, non erubescam. Neque irrideant me immici mei : etenim universi qui sustinent te, non confundentur. |
|
Mæs tromplet vezo ha goloet a vez quement hini a ra fallagriez hac a noaz d’ar re all hep sujet. Ma Doue, disquezit d’in hoc’h henchou, ha desquit d’in querzet en hent moan eus ho parados. Ma c’hunduit en hent eun eus ho quirionez, ha ma instruit ; pa’z ê c’houi hoc’h-unan, va Doue, eo va Salver ; ha pa aem eus perseveret da c’hortos sicour digueneoc’h. |
Confundantur omnes iniqua agentes : supervacuè. Vias tuas, Domine, demonstra mihi : et semitas tuas edoce me. Dirige me in veritate tuâ, et doce me : quia tu es Deus, Salvator meus, et te sustinui totâ die. |
|
Reminiscere miserationum tuarum, Domine : et misericordiarum tuarum quæ à saeculo sunt. Delicta juventutis meæ : et ignorantias meas ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento meî tu : propter bonitatem tuam, Domine. Dulcis et rectus Dominus : propter hoc legem dabit delinquentibus in viâ. Diriget Dominus mansuetos in judicio : docebit mites vias suas. Universæ viæ Domini, misericordia et veritas : requirentibus testamentum eju« et testimonia ejus. propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo : multum est enim. Quis est homo qui timet Dominum ? Legem statuit ei in viâ quam elegit. Anima ejus in bo- |
Ho pezet memor, va Autrou, eus oll hoc’h [oll] [10] drugarez ; eus an drugarez-se a lavaran, pehini hoc’h eus disqueset a bep amser. Mæs n’ho pezet quet a vemor eus a bec’hejou va iaouanctis, nac eus ar fautou am eus grêt dre ignoranç. Quent-se ho pezet memor ac’hanon va-unan hervez ho trugarez, c’houi, va Autrou, pehini so leun a vadelez. An Autrou Doue so douç couls ha ma’z ê just ; hac abalamour da se e roi d’ar re pere a beac’h, ar voyen da zistrei en hent eus ho silvidiguez. D’ar re pere ho deveus an humilite ac an douçder d’en em abandoni d’ar gundu ha d’an direction eus he justiç, e tesquo querzet en he henchou. Oll henchou Doue ne d’int nemet trugarez ha guirionez : ha ne d’int nemet evit ar re pere a laca ho foan da observi he lesen hac he c’hourc’hemennou. Abalamour d’hoc’h hano sacr, va Doue, va Autrou, pardonit d’in va fec’hejou ; rac bras eo an niver anezo. Piou eo an den en deveus doujanç Doue ? Da hen-nez e ro Doue ar c’hraç da ober he volontez er vocation pehini en deveus choaset. Ene un den a zoujanç Doue a jouisso pæsiblamant eus a bep |
| mad : hac he lignes ho devezo evit heritaij an douar a bromission.
An Autrou Doue a so ur souten ferm d’ar re a vev en he zoujanç : sclear en anavezint, mar greont reflexion var ar bromessaou eus he destamant. Ma daoulagad a zavin ato etreze va Doue ; rac en he-unan vezo am dilivro diouz al laçou a steign va adversour dindan va zreid evit ma surpren. Taolit ive ho taoulagad varnon eta, va Doue, hac ho pet truez ouzin : pa em guelet dileset ha quer paour evel maz oun. Cresquet eo an afflictionou eus va c’halon : ma zennit eus an necessiteou maleürus ma zoun couezet eno. Considerit, va Doue, peguen isel oun rentet, ha peguement a boan am eus, ha pardonnit d’in va oll bec’hejou. Considerit peguement eo an niver eus va adversourien, ha peguen injust eo ar valiç ho deveus ouzin. Conservit va ene, ha va zennit adre ho daouarn : na bermetit quet e ve collet d’in lacat va esperanç enoc’h, va Doue. An eneou mad hac ar re a so leun a galon a so chomet a un-tu gueneen, abalamour ma velont em eus ho cortoet gant patiantet d’am sicour. |
nis demorabitur et semen ejus hæreditabit terram.
Firmamentum est Dominus timentibus eum : et testamentum ipsius ut manifestetur illis. Oculi mei semper ad Dominum : quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos. Respice in me, et miserere meî : quia unicus et pauper sum ego. Tribulaiiones cordis mei multiplicatæ sunt: de necessitatibus meis erue me. Vide humilitatem meam et laborem meum : et dimitte universa delicta mea. Respice inimicos meos quorum multiplicati sunt : et odio iniquo oderunt me. Custodi animam meam et erue me : non erubescam, quoniam speravi in te. Innocentes et recti corde adhæserunt mihi quia sustinui te. |
|
Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis. Requiem, etc. Ant. Delicta juventutis meæ et ignorantias meas ne memineris, Domine. Ant. Credo videre. |
Plijet gueneoc’h, va Doue dilivra ho pobl diouz he oll afflictionou. Roït ar repos eternel, etc. Ant. N’ho pezet quet a vemor, va Doue, eus a bec’hejou va iaouanctis, nac eus ar fautou am eus grêt dre ignoranç. Ant. Me gred am bezo an eur. |
|
DOminus illuminatio mea et salus mea : quem timebo ? Duininus protector vitæ meæ : à quo trepidabo ? Dùm appropiant super me nocentes : ut edant carnes meas. Qui tribulant me inimici mei: ipsi infirmati sunt et ceciderunt. Si consistant adversùm me castra : non timebit cor meum. Si exurgat adversùm me prælium : in hoc ego sperabo. Unam petii à Domino, hanc requiram : ut ïnhabitem in domo Domini |
AN Autrou Doue eo va sclerijen ha va silvidiguez : rac piou’ta em bezo-me aon ? An Autrou Doue eo ar protectour eus va buez, rac petra e crenin-me ? Tostaat a ra ouzin ar re so noasus, da lavaret, eo an ærevent, evit sailla varnon d’am devori. Mæs an adversourien gruel-ze d’in, pere ne baou[e]zont [11] oc’h va fersecuti, a so sempleet ha couezet dinda[noun] [12], evel ma ê deut Doue d’am sicour. Pa ve campet armeou anezo en dro d’in, ne spounto quet va c’halon. Hac e savent oll em enep da ober ar bresel d’in, ec’h esperin beza treac’h dezo (gant sicour Doue). N’em eus nemet un dra da c’houlen ouz an Autrou Doue, ha na baouesin oc’h he c’houlen ; da c’houzout eo, ma chomin en he di, me lavar en he c’hraç, epad va buez. |
|
Evit ma velin goude-ze va Autrou en he joaüsdet, ha ma considerin an templ caër eus he varados. (Leac’h am eus da esperout an eur-se digant Doue) pa en deveus ma c’huset en tabernacl eus he c’hraç, ouz an effort eus an drouc-speret, ha pa en deveus ma c’hemeret dindan he brotection en quement drouc a so erruet gueneen. Savet oun ganta evel var ur roc’h da resista ferm ouz an adversourien eus va silvidiguez ; ha brema e santan erfat en deveus roet d’in avantaij varnezo. Troet oun a bep tu gant cals a gontroliezou o srourm ouzin, hac evit quement-ze ne d’oun quet chomet hep meulin Doue hac he drugarecaat en he dempl santel, oc’h assista er sacrifiç hac o frecanti ar sacramanchou ; hac e continuin da renta deza bepret ar memes dever. Selaouit eta, va Doue, ouz ar c’hri a ran ouzoc’h em pedennou ; ho pezet truez ouzin, ha plijet gueneoc’h ma exauci. Comset em eus ouzoc’h em c’halon, clasquet em eus ac’hanoc’h em izom ; hac ato, va Doue, ho clasquin quen am bezo an eur da velet ho pisaij. Na zistroït quet ho taoulagad divarnoun ; ha ne bellaït quet |
omnibus diebus vitæ meæ.
Ut videam voluptatem Domini : et visitem templum ejus. Quoniam abscondit me in tabernaculo suo : in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui. In petrâ exaltavit me : et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis : cantabo et psalmum dicam Domino. Exaudi, Domine, vocem meam quâ clamavi ad te : miserere meî, et exaudi me. Tibi dixit cor meum, exquisivit te facies mea : faciem tuam, Domine, requiram. Ne avertas faciem tuam à me : ne declines in irâ à servo tuo. Adjutor meus esto, ne derelinquas |
| me : neque despicias me, Deus salutaris meus.
Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me : Dominus autem assumpsit me. Legem pone mihi, Domine, in via tua : et dirige me in semit[am] [13] rectam propter inimicos meos. Ne tradideris me in animas tribulantium me : quoniam insurrexerunt in me testes iniqui : et mentita est iniquitas sibi. Credo videre bona Domini : in terrâ viventium.
Exspecta Dominum, viriliter age et confortetur cor tuum, et sustine Dominum. |
en ho coler diouz ho servijer paour ma’z oun.
Continuit d’am sicour, n’am dilezit quet, ha na zisprijit quet ac’hanon, va Doue, va Salver. Evel ur c’hrouadur abandonet gant tad ha mam, oun bet dirazoc’h : hoguen c’houi, va Autrou, hoc’h eus bet ar vadeles da guemeret ar garg ac’hanon. Desquet d’in eta, va Doue, querzet en hent eus ho lesen, ha quemerit ar sourci d’am c’hundui hoc’h-unan dre an hent eun pehini so quer moan, gant aon na ven surprenet gant va adversourien. N’am livret quet en puissanç ar re pere so ous ma fersecuti : savet int em enep evel testou injust ha malicius ; hoguen ar valiç eus ho invantionou ne noaso nemet dezo ho-unan. Hac me gred em bezo an eur da jouissa eus a vadou va Doue en bro ar re veo. Gortoomp eta, va ene, an Autrou Doue d’hor sicour ; quemeromp couraij en hor poaniou, ha fortifiomp hor c’halon, o lacaat hor fizianç en Doue. |
|
Requiem æternam, etc. Ant. Credo videre bona Domini, in terrâ viventium. V/. Collocet eos Dominus cum principibus. |
Roït ar repos eternel, etc. Ant. Me gred em bezo an eur da jouissa eus a vadou va Doue en bro ar re veo, pehini eo ar barados. V/. Doue ra blaço an anaon gant ar brincet. |
|
R/. Gant princet he bobl, en renq an Ælez hac ar sænt. |
R/. Cum principibus populi sui. |
|
Ar bedervet Quentel. Eus a Job.
REspondit d’in, va Doue, peguement a vechancete hac a bec’hejou am eus-me commetet ? Disquesit d’in va c’hrimou ha va offançou. Perac e cuzit-hu ho pisaij ouzin-me, va Doue, hac em c’hemerit evit hoc’h ad-versour ? Enep un delien pehini a ia gant an avel eo e tisquezit ho callout (evit he exerci em enep-me ), ha ne boursuit nemet ur blouzen seac’h, evit ma bours[u]-me ? [14] Rac poaniou c’huero a scrifit em enep, evel pa falfe deoc’h ma c’honsumi ha ma usa evit pec’hejou ma iaouanctis. Evel ur c’hriminal a ve un houarn bras var he dreid, oun lequeet gueneoc’h. Remerquet hoc’h eus va oll gomportamant, ha consideret bete roudou va zreid: ha me na doun nemet evel ur c’hai[g]n [15] a dle beza consumet gant ar breinadur, ha debret gant ar prenvet evel ur c’hoz guiscamant. |
Lectio 4. Job. 13.
REsponde mihi : quantas habeo iniquitates et peccata ? Scelera mea et delicta ostende mihi. Cur faciem tuam abscondis et arbitraris me inimicum tuum ? Contrà folium quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris ? scribis enim contrà me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ m[e]æ [16]. Posuisti in nervo pedem meum, et observâsti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerâsti. Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur à tineâ. |
|
R/. Ho pezet memor ac’hanon, va Doue ; rac va buez a dremen evel ur mouich avel, ha souden n’em guelo mui den var an douar. V/. A vouelet an abim am eus criet outoc’h, va Autrou, va |
R/. Memento meî, Deus, quia ventus est vita mea. * Nec aspiciat me visus hominis. V/. De profundis clamavi ad te, Do- |
| mine : Domine, exaudi vocem meam. * Nec, etc. . | Doue : plijet gueneoc’h exauci va feden ; rac souden n’em guelo den var an douar. |
|
Lectio 5. Job. 14.
HOmo natus ex muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis. Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et nunquam in eodem statu permanet. Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in judicium ? Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ? Nonne tu qui solus es ? Breves dies hominis sunt, numerus mensium ejus apud te est. Constituisti terminos ejus qui præteriri non poterunt. Recede ergo paululùm ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus. |
Ar bempet Quentel. Eus a Job.
AN den ganet eus ar vaoues, en nebeut amser en deveus da veva, so carguet a viseriou hac a boaniou. Sortial a ra a gof he vam evel ur boquet tener, pehini ne ve quet savet ha digoret mad, na ve foulet dindan an treid (er bez) : tec’het a ra he vuez evel ur squeud, ha james ne chom en ur memes stad. Ha c’hoaz e prijit, va Doue, digueri so-quen ho taoulagad da sellet ouz un dra quen dister evel ma’z eo an den, hac ober dezan antren gueneoc’h en ho parnediguez. Piou a ell renta pur an nini so concevet eus a un dra louz hac impur, nemet c’houi hoc’h-unan er graë ? Ber eo deiziou an den ; an niver eus he visiou a so etre ho taouarn ; merquet hoc’h eus an termen eus he vuez, ha ne ouffe quet mont pelloc’h. List hen un nebeut eta, va Doue, da reposi en he boan, quen a vezo deut ar fin eus he vuez pehini a zesir gant ar memes hast ma c’hortos ul labourer ar fin eus ho zervez. |
|
R/. Heu mihi ! Domine quia peccavi nimis in vitâ meâ. |
R/. Siouas d’in, va Doue ! pec’hi am eus grêt estrainj em buez. Petra vezo a rin-me, miserabl |
| ma’z oun ? Pelec’h e tec’hin-me nemet davedoc’h-hu, va Doue ? Ho pezet truez ouzin, o c’hortos ma teuot an deiz diveza d’am barn. |
Quid faciam miser ? Ubi fugiam nisi ad te, Deus meus ? * Miserere meî, dùm veneris in novissimo die. |
|
V/. Ma ene so troublet cals, hoguen c’houi, va Autrou, deut d’he sicour. * Hac ho pezet truez ouzin, o c’hortos ma teuot en deiz diveza d’am barn. |
V/. Anima mea turbata est valdè; sed tu, Domine, succurre ei. * Miserere meî, etc. |
|
Ar c’huec’hvet Quentel. Eus a Job.
PIou a roï d’in-me ar c’hraç-se, va Doue, da veza cuzet dindan ho protection, pa vezin eat divar an douar, quen a vezo tremenet antieramant ho coler vras ha da verca d’in an amser en pehini e plijo gueneoc’h caout memor ac’hanon ? Ha possubl ve, o veza maro an den ur veich, e tistro en adarre en buez ? Ia, honnez eo va esperanç er bresel continuel ma emaoun brema o veva ; hac e c’hortoan beza chenjet en un den nevez unan an deiziou-ma, pa ressuscitin evit ar c’hloar. Neuse em gaffot, va Doue, ha me a responto ouzoc’h eus va bez : asten a reot ho tourn d’an hini hoc’h eus crouet, da ober deza sevel emeas. Contet hoc’h eus evit guir quement camet ha quement pec’het am eus grêt : hoguen c’houi ho pezo ar vadelez d’ho fardoni d’in |
Lectio 6. Job 14.
QUis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis meî ? Putasne mortuus homo rursum vivat ? Cunctis diebus, quibus nunc milito, exspecto donec veniat immutatio mea. Vocabis me, et ego respondebo tibi, operi manuum tuarum porriges dexteram. Tu quidem gressus meos dinumerâsti ; sed parce peccatis meis. R/. Ne recorderis peccata mea, Domine ; * Dùm veneris |
| judicare sæculum per ignem. |
R/. N’ho pezet quet a vemor eus va fec’hejou, va Doue; * Pa zeuot da varn ar bed dre an tân. |
|
V/. Dirige, Domine, Deus meus, in conspectu tuo viam meam.* Dùm veneris,etc. R/. Requiem æternam, etc. * Dùm veneris, etc. Ant. Complaceat. |
V/. Plijet gueneoc’h, va Autrou, va Doue, ober d’in reglin erfat va buez en ho presanç. * O c’hortos ma teuot da varn ar bed dre an tân. R/. Roït ar repos eternel, etc. * O c’hortos ma teuot da varn ar bed dre an tân. Ant. Plijet gneneoc’h. |
|
EXpectans exspectavi Dominum : et intendit mihi. Et exaudivit preces meas : et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos : et direxit gressus meos. Et immisit in os meum canticum novum : carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt : et sperabunt in Domino. Beatus vir cujus est nomen Domini ejus : et non |
GAnt perseveranç em eus gortoet an Autrou Doue d’am sicour, hac erfin en deveus en tentet ouzin. Exaucet en deveus va fedennou, hac en deveus ma zennet eus al laguen a boaniou hac eus ar vouillen a lou[st]oni [17] en pehini oan enfoncet. Hac oun lequeet ganta da guerzet var un hent calet evel ar mean, o cundui he-unan va c’hamejou. Abalamour da se en deveus inspiret d’in ur c’hantic nevez evit meuli he vajeste divin. Cals a velo peguen trugaresus eo bet an Aotrou Doue em andret : ha quement-se a raï dezo caout he zoujanç hac esperout ennan. Eürus eo an den pehini a laca he oll fisianç en hano an Aotrou |
| Doue, ha ne brij quet en em abusi gant ar vaniteou hac ar follenteziou pere a drompl an dud sot.
Græt hoc’h eus c’houi, va Aotrou, va Doue, cals a draou admirabl em andret ; ha ne deus nicun a guement a ouffe beza henvel ouzoc’h en ho tesseinou. Annoncet em eus ho mad-oberou : ha pa oun commancet da goms anezo, ne gafen fin ebet eus an niver anezo. Mæs ne de quet sacrifiçou nac ofrançou eo a c’boulennit digueneen evit quement a vadeles hoc’h eus em andret : senti ouz bo courc’hemennou eo, ha rac-se hoc’h eus preparet va dio[u]scouarn [18] da glevet ouzoc’h. Ne de quet ive holocaustou pe oferennou epquen eo a zesirit digueneen evit pardoni d’in va fec’hejou ; neuse’ta em eus lavaret deoc’h ouzin va-unan chetu me prest, va Doue, da ober ar pez a plijo gueneoc’h. En commançamant al levr eus ho lesen eo scrifet evidon penaus e tlean ober ho volontez : va Doue, quement-se eo a fell d’in ; hac ho lesen a so scrifet en creis va c’halon ive. Annoncet am eus dija da ur bobl vras peguer just eo ho lesen ; ba c’hoas ne baouesin oc’h |
tes et insanias falsas.
Multa fecisti, Domine, Deus meus, mirabilia tua : et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi, et locutus sum : multiplicati sunt supernumerum. Sacrificium et oblationem noluisti : aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulâsti : tunc dixi ; Eccè venio. In capite libri scriptum est de me, ut facerem voluntatem tuam : Deus meus, volui et legem tuam in medio cordis mei. Annuntiavi justitiam tuam in ecclesiâ magnâ : eccè labia mea non probibebo ; Domine, tu scisti. Justitiam tuam non abscondi in corde meo : veritatem tuam et salutarie tuum dixi. |
|
Non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo. Tu autem, Domine, ne longè facias miserationes tuas à me : misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me. Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus : comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei : et cor meum dereliquit me. Complaceat tibi, Domine, ut eruas me : Domine, ad adjuvandum me respice. Confundantur et revereantur simul qui quærunt animam meam : ut auferant eam. Convertantur retrorsùm et revereantur : qui volunt mihi mala. Ferant confestìm confusionem suam |
he anonç, va Doue, c’houi her goar.
N’em eus quet cuzet em c’halon ho faveriou, n’am eus hi discleriet ; publiet em eus peguer fidel oc’h da sauvetei nep a laca he fizianç enoc’h. Roet em eus da anaout da gals a dud an effejou eus ho trugarez hac ar virionez eus ho comsou. Na bellaït james eta, va Doue, ho trugarez diouzin, pa hoc’h eus bet ato ar vadelez hac ar fidelite d’am c’hemeret dindan ho protection. Rac en em gafet oun en creis un infinite a viseriou hac a boaniou ; va c’honsianc a rebeich d’in quement a bec’hejou, na allan quet so-quen souten ar guel anezo nac ho anaout oll. Liessoc’h a bec’het am eus gret siouaz ! eguet na deus a vleven var va fenn ; ha va c’halon a fazi d’in gant ar regret o sonjal enno. Plijet gueneoc’h, va Aotrou, va dilivra eus a boan : va Doue, distroit ouzin d’am sicour. Ra vezo goloet a vez ha leun a spont er memes amser ar re pere a glasque va ene da ober d’in he c’holl. Ra vezo contraign quement a fel dezo noasout d’in, da dec’het var h[o] [19] c’his diouzin gant cals a gonfusion. Ra gouezo prontamant ar vez |
| hac ar gonfusion-se var an erevent pere, ous ma fersecuri, a lavar : couraij, couraij, chetu ni o tont a ben anezan.
Hoguen ra vezo rejouisset oll guenec’h-hu, va Doue, quement hini a zeu d’ho clasq, hac ar re pere ho car hac a esper ho silvidiguez digueneoc’h, hac a lavarint ato : meulet ha glorifiet ra vezo ar vajeste eus an Autrou Doue. Evidon me so ur paour quez mandiant : mæs an Autrou Doue en deveus sourci ac’hanon. Ia, va Doue, c’houi eo va sicour ha va frotecteur : na chomit quet pell eta hep rei d’in assistanç. |
qui dicunt mihi : euge, euge.
Exultent et lætentur super te omnes quærentes te, et dicant semper : magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum. Ego autem mendicus sum et pauper : Dominus sollicitus est meî. Adjutor meus et protector meus tu es : Deus meus, ne tardaveris. |
|
Roït ar repos eternel, etc. Antif. Plijet gueneoc’h, va Autrou, va dilivra eus a boan : va Doue, distroit ouzin d’am sicour. Ant. Autrou Doue, rentit salo. |
Requiem, etc. Ant. Complaceat tibi, Domine, ut eripias me ; Domine, ad adjuvandum me respice. Ant. Sana, Domine. |
|
EUrus eo an hini so sourcius da soulaji nep so paour hac afflijet ; rac pa vezo afflijet he-unan, e vezo soulajet ive gant an Autrou Doue. Doue r’her conservo ha ra roï dezan ur vuez hir, ha ra hen rento eürus var an douar, ha na bermeto quet e couezô etre daouarn he adversourien. Ra blijo gant Doue dont d’he |
BEatus qui intelligit superegenum et pauperem : in die malâ liberabit eum Dominus. Dominus conservet eum, et vivificet eum : et beatum faciat eum in terrâ : et non tradat eum in animam inimico- |
| rem ejus.
Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus : universum stratum ejus versâsti in infirmitate ejus. Ego dixi, Domine, miserere meî ; sana animam meam quia peccavi tibi. Inimici mei dixerunt mala mihi quandò morietur et peribit nomen ejus. Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur : cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foràs : et loquebatur in idipsum. Adversum me susurrabant omnes inimici mei : adversum me cogitabant mala mihi. Verbum iniquum constituerunt adversùm me : nunquìd qui dormit, non adjiciet ut resurgat ? Etenim homo pacis meæ, in quo speravi, qui edebat edebat panes meos, magnificavit super me sup- |
sicour pa vezo clan var he vele : c’houi hoc’h-unan, va Doue, a raï he vele dezan en he infirmite (o rei dezan consolation).
(Pa’z oc’h quen trugarezus-se) va Doue, me ho supli, ho pezet truez ouzin me ive ; ha rentit va ene salo, abalamour ma em eus pec’het en ho enep. Va adversourien o tesirout cals a zrouc d’in, ho deveus lavaret : p’eur e varvo hen, ha na vezo clevet hano anezan mui var an douar. Ha mar deus unan bennac anezo d’am guelet, ne gomse d’in nemet eus a draou vean, hac er memes amser e testume goall desseinou en he galon. Goude ma vie sortiet diouzin, ez ea da gonferi em enep gant he gonsortet. Neuse va oll adversourien a vurmure secretamant em enep, hac en em avisent quen etreso nemet var ar voyen da noasout d’in. Ur resolution injust ho deveus quemeret em enep ; mæs hac e lammet va buez digueneen, nep a gousq er bes, ha ne ressuscito-en quet adarre ur veich ? Bete so-quen an hini ma veven ganta en peoc’h, hac am boa fisianç vras ennan, hac a zebre ouz va zaol hen-nez eo en deveus ma zrahisset ar muia. |
|
Hoguen c’houi, va Doue, ho pêt truez ouzin, ha plijet gueneoc’h ma ressuscita ha lacât en stad da veza trec’h d’am adversourien. Ar pez a ra d’in anaout ar volontez vad hoc’h eus evidon, eo na bermetot quet en deffe va adversour ar joa d’am guelet rentet maleürus. Rac evel ne d’oun coupabl a grim ebet, c’houi hoc’h eus ma c’hemeret dindan ho protection hac hoc’h eus fidelamant ma c’honfirmet en ho presanç evit un eternite. Ra vezo benniguet ha glorifiet an Autrou, Doue a Israël hep fin da james : evellen bezet grêt, evellen bezet grêt. Antif. Autrou Doue, rentit salo va ene, abalamour em eus pec’het en hoc’h enep. Antif. Ur sec’het bras. |
plantationem.
Tu autem, Domine, miserere meî, et ressuscita me : et retribuam eis. In hoc cognovi, quoniam voluisti me : quoniam non gaudebit inimicus meus super me. Me autem propter innocentiam suscepisti : et confirmâsti me in conspectu tuo in æternum. Benedictus Dominus Deus Israël, à sæculo et usquè in sæculum : fiat, fiat. Ant. Sana, Domine, animam meam, quia peccavi tibi. Ant. Sitivit. |
|
EVel ma tesir ar c’haro ar feunteuniou dour da derri he sec’het, evelse e tesir va ene erruout gueneoc’h-hu, va Doue. Ia, ur sec’het bras e deveus va ene da gaout ar jouissanç ac’hanoc’h, va Doue, c’houi pehini eo va nerz ba va buez : p’eur eta ec’h erruin-me hac ec’h apparissin-me dirac ho pisaij-hu, va Doue ? Noz-deiz e servij va daëlou da vouet, pa glevan bemdez |
QUemadmodùm desiderat cervus ad fontes aquarum : ita desiderat anima mea ad te, Deus. Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum : quando veniam et apparebo ante faciem Dei ? Fuerunt mihi lacrymæ meæ panes |
| die ac nocte : dùm dicitur mihi quotidiè : Ubi est Deus tuus ?
Haec recordatus sum, et effudi in me animam meam : quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis usquè ad domum Dei. In voce exultationis et confessionis : sonus epulantis. Quarè tristis es, anima mea : et quarè conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhùc confitebor illi : salutare vultûs mei, et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est : propterea memor ero tuî de terra Jordanis, et Hermoniim, à monte modico. Abyssus abyssum invocat : in voce cataractarum tuarum. Omnia excelsa tua et fluctus tui : super me transierunt. Indie mandavit Dominus misericor- |
lavaret d’in em interieur : pe-leac’h ema ho Toue-hu ?
O caout memor eus an traou-ma em eus squillet enon ma-unan va ene gant ar joa, o consideri penaus e tremenin ur veich d’ar plaç eürus eus an tabernacl admirabl, eleac’h ma ra Doue he zemeuranç Eno e canin meuleudi da Zoue gant ur rejouissanç ar vrassa, evel en ur banquet caer. Perac e teuez-te’ta, va ene, d’en em abandoni d’an dristidiguez ; ha petra ê dide va zroubli-me evel ma rez ? Esper en Doue, rac c’hoaz em bezo [a]n [20] eur d’he veuli, en pehini eo va silvidiguez, va sclerijen ha va Doue. Ma ene so bet troublet enon-va-unan ; hac evit be apæsi em bezo memor ac’hanoc’h, va Doue, hac eus ho trugarez en quement leac’h m’en em guifin. An eil abim a zeu d’am zenna en eguile dre an dentationou hac an afflictionou a bermetit da goueza varnon evel un diluij. An oll tempestou eus ho coler a so tremenet var va c’hein evel gouagou armor. En deiz eus ar brosperite en deveus va Autrou exercet he drugarez em andret ; hac en nôz eus an adversite e fell dezan ivez e canen meuleudi dezan. En gouelet va c’halon e pedin |
| va Doue pehini a ro d’in ar vuez ; hac e livirin deza : c’houi, va Doue, eo am c’hemer dindan ho protection.
Perac eta oc’h-hu deut d’am ancônec’haat-me ? ha penaus em lisit-hu me da guerzet en dristidiguez a ro d’in va adversour, pehini ne baoues oc’h ma afflija ? Endra emaoun o languissa em sempladurez, e teu c’hoas va adversourien da ober mil rebeich ha mil remors d’in, nep en em gontanti d’am persecuti. Ha da guement deiz so emaint o clas ma digouraji, o lavaret d’in : peleac’h ema da Zoue, na zeu quet da sicour ? Allas, va ene paour, gout a res avoualc’h peleac’h ema, hac ez e leun a druprez : petra ê dide’ta en em abandoni dan dristidiguez ha rei quement a droublien d’in-me ? Laca da fizianç en Doue, pa dlean choaz caout an eur d’he veuli hen pehini eo va silvidiguez, va laouenidiguez ha va Doue. |
diam suam : et nocte canticum ejus.
Apud me oratio Deo vitæ meæ : dicam Deo, susceptor meus es. Quarè oblitus es meî, et quarè contristatus incedo : dùm affligit me inimicus ? Dùm confringuntur ossa mea : exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei. Dùm dicunt mihi per singulos dies : Ubi est Deus tuus ? quarè tristis es, anima mea, et quarè conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhùc confitebor illi : salutare vultûs mei, et Deus meus. |
|
Roït ar repos eternel, etc. Antif. Ur sec’het bras e deveus va ene da vont da velet Doue pehini eo ar vuez ; p’eur ec’h erruin-me hac ec’h aparissin-me dirac bisaij va Autrou en he c’hloar ? V/. Na livriit quet etre griffou |
Requiem, etc. Ant. Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum : quandò veniam , et apparebo antè faciem Domini V/. Ne tradas bes- |
| tiis animas confitentes tibi.
R/. Et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem. Pater noster, etc. |
al lôenet infernal an eneou pere a zeu d’ho meuli, va Doue.
R/. Ha na anconec’haït quet bete’r fin an eneou paour pere a apparc’hant ouzoc’h. Hon Tad pehini, etc. |
|
Lectio 7. Job. 17.
SPiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulcrum. Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus. Libera me, Domine, et pone me juxtà te, et cujusvis manus pugnet contrà me. Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum. Noctem verterunt in diem et rursùm post tenebras spero lucem. Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. Putredini dixi : pater meus es ; mater mea et soror mea vermibus. Ubi est ergò nunc præstolatio mea, et pa- |
Ar seizvet Quentel. Eus a Job.
DIminui a ra va nerz, va buez a ziverra, ha ne rest mui nemet ar bez d’in da c’hortos. N’en em gafan quet en stad a bec’het marvel, ha couscoude ne deus nemet afflictionou dirac va daoulagad. Ma dilivrit eus va foan, va Autrou, ha ma liquit en ho quichen, ha neuse deut nep a garo d’am attaqui. Tremenet eo an deiziou eus va buez, ha ne zistroint mui : dissipet oll ê va speret gant mil sonjeson chagrinus, pere ne reont nemet tourmanti va c’halon. Chenjet ho deus an nôz d’in en deiz (oc’h ma ampeich da repos), mæs goude an inquietudou hac an devalijen eus ar vuez-ma [e]c’h [21] esperan ar sclerijen eus eben. Mar quemeran c’hoaz patiantet, e velin souden ar fin eus va foaniou, pa vezin lequeet er bez da loja, ha gret va guele d’in en toul teval-se da gousquet. D’ar breinadur eta em eus lavaret : c’houi eo va zad ; ha d’ar prenvet em eus lavaret : c’houi eo va mam ha va c’hoar. Pelec’h ema bre- |
| ma’ta ar soulajamant hac ar gonsolation a c’hortoen-me diouz va zud ha va mignonet ? Na piou a gonsider ar batiantet a rencan me da guemeret er pez a souffran ? | tientiam meam quis considerat ? |
|
R/. Evel ma pec’han bemdez ha ne ran quet a binijen, ez oun troublet oll gant aon rac ar maro, * Hac evel na deus dilivranç ebet eus an ifern adal ma vezer eat dî, me ho ped, va Doue, da gaout truez ouzin ha d’am sauvetei. V/. Abalamour d’hoc’h hano, va Doue, plijet gueneoc’h ma sauvetei, ha ma dilivra dre hoc’h oll-gallout. * Hac evel, etc. |
R/. Peccantem me quotidiè, et non me pœnitentem timor mortis conturbat me. * Quia in inferno nulla est redemptio, miserere meî, Deus, et salva me. V/. Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tuâ libera me. * Quia, etc. |
|
An eizvet Quentel. Eus a Job.
O Veza consumet hac uset va c’hic, ne deus chomet nemet ar c’hroc’hen vardro va esquern ; ha ne rest nemet va diveus endro d’an dent. Ho pezet truez ouzin, ho pezet truez ouzin, c’houi da viana va mignonet ; abalamour ma en deveus touchet dourn Doue ouzin (dre ar poaniou bras pere a ro d’in da souffr). Perac e teut-hu d’am persecuti-me ous ma afflija evel ma ra Doue, hac e teud d’en em rassasia eus va c’hic (oc’h ma dispen dre ho tiscoursou picant ha dipitus) ? Piou a accordo din-me ar faver da scrifa va c’homsou ? Piou a roï d’in-me |
Lectio 8. Job. 19.
PElli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodò labia circa dentes meos. Miseremini meî, miseremini meî, saltèm vos amici mei : quia manus Domini tetigit me. Quarè persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini ? Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei ? Quia mihi det ut exaren- |
| tur in libro stylo ferreo et plumbi laminâ, vel celte sculpantur in silice. Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terrâ surrecturus sum : et rursùm circumdabor pelle meâ, et in carne meâ videbo Deum Salvatorem meum. Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius. Reposita est hæc spes mea in sinu meo. | ar faver ma vezint imprimet en ul levr, ma vezint gravet gant ur bluen houarn var ur blannen plomb, pe var ar roc’h gant ur guisel (evit rei da gompren peguement ê va foan). Hoguen ar pez am c’honsol, eo ma c’houzon erfat ê beo buezec va Redamtor, hac e ressuscitin eus an douar en deiz diveza ; hac e vezin adarre guisquet eus va c’hroc’hen, hac em bezo em c’hic an heur da velet va Doue goude va resurrection. Ia, m’er guelo va-unan, ha gant va daoulagad propr her contemplin, ha non pas un all em leac’h. Hou-ma eo va esperanç pehini a reposo ato em c’halon. |
|
R/. Domine, secundùm actum meum noli me judicare ; nihil dignum in conspectu tuo egi : ideò precor majestatem tuam. * Ut tu, Deus, deleas iniquitatem meam. V/. Ampliùs lava me, Domine, ab injustitiâ meâ, et à delicto meo munda me. * Ut, etc. |
R/. Ma Doue, n’am barnit quet diouz va oberou ; rac n’em eus grêt netra en ho presanç a guement a ve dîn ac’hanoc’h : ha rac-se e pedan ho majeste, * Ma plijo gueneoc’h, va Doue, effaci va mechancete. V/. Ma goalc’hit eta, va Autrou, mui ous vui diouz quement droug am eus grêt, ha ma netaït diouz quement pec’het am eas commetet * Ma plijo. |
|
Lectio 9. Job. 10.
QUarè de vulvâ eduxisti me : qui utinàm consumptus essem, ne oculus me videret. |
An navet Quentel. Eus a Job.
(PErmetit, va Doue, ma c’houlennin ouzoc’h, non pas evit murmuri morsetout en hoc’h enep, mæs evit disquez peguement e va foan), perac hoc’h |
| Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum. Nunquìd non paucitas dierum meorum finietur brevì ? Dimitte ergo me, ut plangam paululùm dolorem meum, antequàm vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine, terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
R/. Libera me, Domine, de viis inferni, qui portas æreas confregisti, et visitâsti infernum, et dedisti eis lumen ut viderent te. * Qui erant in pœnis tenebrarum. V/. Clamantes et dicentes: Advenisti, Redemptor noster. * Qui, etc. V/. Requiem æternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis. * Qui, etc. |
eus ma zennet a gorf va mam ? Ha ne vize quet guel d’in-me en ur fæçon benac beza bet consumet, evit na vizen quet guelet er stad pitoyabl ma emaoun ? Neuse e vizen bet evel pa na vize quet ac’hanon, ha n’em bize grêt nemet tremen eus a gorf va mam d’ar bez. Ha ne finisso quet souden da viana an nebeut deiziou am eus-me da veva ha da chom er boan-ma ? Va list un nebeudic eta, va Doue, da ehana, evit ma em bezo amser da denna va alan ha d’en em glem ouzoc’h em poaniou, abarz m’az inn, hep distrei mui er bed-ma, d’ar vro denval eus ar bed-hont, pehini so goloet gant ar c’houabr du eus ar maro, hac a so ur vro miserabl ha leun a devalijen, eleac’h ma ema squeud ar maro, ha na deus urs ebet , nemet ur spont hac un horrol continuel.
R/. Autrou Doue, ma dilivrit, diouz henchou an ifern, c’houi pehini hoc’h eus bruzunet he berzier dir, hac hoc’h eus bisitet al limbou, ha roet d’an eneou a ioa ebarz ar sclerijen eus ho quelet : * Eleac’h ma edont er poaniou eus an devalijen. V/. O crial hac o lavaret : chetu c’houi erruet eta, hon Redamtor quer. * Eleac’h ma, etc. V/. Accordit, va Doue, ar repos eternel d’an |
Ar respont all ma so varlerc’h ne vez lavaret nemet da vouel an Anaon, d’an enterramant ha d’an Ofiç bras eus an nep a so decedet.
|
R/. Libera me, Domine, de morte æternâ in die illâ tremendâ, quandò cœli movendi sunt et terra, * Dùm veneris judicare sæculum per ignem. V/. Tremens factus sum ego, et timeo, dùm discussio venerit atque ventura ira ; * Quandò cœli movendi sunt et terra. V/. Dies illa, dies iræ, calamitatis et miseriæ, dies magna et amara valdè * Dùm. V/. Requiem æternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis. R/. Libera me, etc., betec ar V/. |
R/. Autrou Doue, ma dilivrit diouz ar maro eternel en deiz terrubl-se, pa deui an eê hac an douar da grena ; * Pa zeuot da varn ar bed dre an tân. V/. Deut oun va-unan da grena, hac em eus aon o c’hortos ma teui an examen rigolius-se, ha ma erruo an deiz a goler. * Pa deui an eê hac an douar da grena. V/. An deiz-se a vezo sur un devez a goler, ha drubuill hac a valer, un devez bras ha rust meurbet, * Pa zeuot da varn ar bed dre an tân. V/. Roït, va Doue, ar repos eternel d’an anaon ; ha grit ma velint ar sclerijen perpetuel eus ho cloar. R/. Autrou Doue, ma dilivrit diouz ar maro eternel en deiz terrubl-se ; * Pa deui an eê hac an douar da grena, pa zeuot da varn ar bed dre an tân. |
|
Ant. Exultabunt Domino. |
Antif. Goude ma vezin ressuscitet. |
|
Miserere meî etc. |
Ho pêt truez ouzin, va Doue. |
Ar Salm-ma eo ar pevare eus ar seiz Salm, hac a gueffot en fin el levr-ma, etouez ar seiz Salm ive ; mæs eleac’h ar Gloria Patri, pehini so eno, er finissot ama dre ar Requiem æternam.
|
Ant. Exultabunt Domino ossa humiliata. Ant. Exaudi, Domine. |
Ant. Goude ma vezin ressuscitet Ant. Exaucit, va Doue. |
|
TE decet hymus, Deus, in Sion et tibi reddetur votum in Jerusalem. Exaudi, Deus, orationem meam : ad te omnis caro veniet. Verba iniquorum prævaluerunt super nos : et impietatibus nostris tu propitiaberis. Beatus quem elegisti et assumpsisti : inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domûs tueæ : sanctum est templum tuum, mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus salutaris noster spes omnium finium terræ et in mari longè. Præparans montes in virtute tuâ, |
EN Sion, va Doue, eo e tere muia ho meuli hac e tleer renta vœuou deoc’h en Jerusalem (da lavaret eo, en ilis hac en eê). Exaucit va oræson, ha greit ma’z aïmp oll davedoc’h (eta d’ho meuli er barados). Discoursou ar re vechant ho deveus cavet levæson varnomp : hoguen c’houi a bardono deomp hor pec’bejou (evel ma hen esperomp). Eürus eo an hini hoc’h eus choaset hac hoc’h eus quemeret en ho servij, he zemeuranç a raï en hoc’h eurusdet, va Doue. Contantet vezimp eus a bep mad en ho ti ; santel é ho templ, admirabl eo dre ar justiç hac an drugarez a ren ebarz. Hon exaucit, va Doue, c’houi pehini ê hor Salver hac esperanç quement pobl hoc’h eus var an douar, ha memes en enesi a so er mor a ziabell. C’houi pehini, evel ma’z oc’h oll-galloudus, hoc’h eus an nerz |
| da zerc’hell ferm ar meneziou eo ho flaç, ha da vrancellat ar mur bete ar gouelet, oc’h he lacat da ober un trous terrubl gant he vouagou. | accinctus potentiâ : qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. |
|
Troublet oll vezo ar bobl, ha bete so-quen ar re a chom en pen pella eus ar bed a vezo spontet o velet ho purzudou ; mæs quement hoc’h eus a servijerien adalec sao heol bete cuz heol a vezo rejouisset gueneoc’h, va Doue. |
Turbabuntur gentes, et timebunt qui habitant terminos à signis suis : exitus matutini et vesperè delectabis. |
|
Bisitet hoc’h eus an douar, hac hoc’h eus hi mezvet gant ar glao ; en hevelep fæçon ma hoc’h eus hi rentet pinvidic bras. |
Visitâsti terram, et inebriâsti eam : multiplicâsti locupletare eam. |
|
Ho rivierou, va Doue, hoc’h eus carguet a zour : preparet hoc’h eus d’ho croadurien peadra d’ho mezur ; rac er fæçon ma hoc’h eus grêt ar breparation-se. |
Flumen Dei repletum est aquis, parâsti cibum illorum : quoniam ità est præparatio ejus. |
|
Continuit eta, va Doue, da c’hlibia ha da arrousi an douar ha da vultiplia quement a zio[a]no [22] ebarz ; gant he gliz e vezo rentet gaë, hac e roï laouen he frouez. |
Rivos ejus inebria, multiplica genimina ejus : in stillicidiis ejus lætabitur germinans. |
|
Evelse e vezo benniguet ar bloaz het a het gant ho liberalite, va Doue, hac e vezo carguet ho mesiou gant un abondanç vras a vadou. |
Benedices coronæ anni benignitatis tuæ : et campi tui replebuntur urbertate. |
|
An desertou hac ar franchisou memes a vezo rentet druz hac agreabl erguis-se, hac ar meneziou a vezo ive rejouisset, o |
Pinguescent speciosa deserti : et exsultatione colles accingentur. |
| veza goloet a bervan hac a lenneyer. |
|
|
An denvet o caout evelse peadra da beuri, a vezo goloet a c’hloan, hac an draouiennou a vezo carguet a viniz caër, ha neuze peb tra en he fæçon hac en he iez a grio gant ar joa o cana meuleudi d’ho majeste. |
Induti sunt arietes ovium et valles abundabunt frumento : clamabunt, etenim hymnum dicent. |
|
Roït d’an Anaon, etc. Antif. Exaucit, va Doue, va oræson ; ha grit maz aïmp oll davedoc’h (evit ho meuli en ho parados). Antif. Ma recevet hoc’h eus. |
Requiem, etc. Ant. Exaudi, Domine, orationem meam, ad te omnis caro veniet. Ant. Me suscepit. |
|
O Doue, o va Doue, mintin da c’houlou-deiz, etc. |
Deus, Deus meus, etc. |
Ar Salm-ma a gueffot het a-het tu ma diaraoc en Ofiç bras ar Verc’hes evit Laudes ive, ha quercouls ar Salm all-ma pehini a vez lavaret goude-se.
|
Doue, ra blijo ganta caout truez ouzomp, etc. Antif. Ma recevet hoc’h eus gant ho tourn deou, va Doue. Ant. Diouz porz an ifern. |
Deus, misereatur nostrî, etc. Ant. Me suscepit dextera tua, Domine. Ant. A portâ inferi. |
|
Cantic Ezechias.
LAvaret em eus (o veza en danjer ar maro) : chetu me’ta en creiz an deiziou eus va buez o font d’ar bez souden. Chetu me privet eus ar rest bloaziou am bize c’hoaz da veva ; hac em eus lavaret : ne velin mui eta an Autrou va Doue oc’h exerci he drugarez en bro ar re veo. |
C. Ezechiæ. Is. 38.
EGo dixi in dimidio dierum meorum : vadam ad portas inferi. Quæsivi residuum annorum meorum : dixi, non videbo Dominum Deum in terra viventium. |
|
Non aspiciam hominem ultrà : et habitatorem quietis. |
Ne velin den mui var an douar, na n’em bezo mui antretien ebet gant an nep a chom er bed-ma en repos. |
|
Generatio mea ablata est, et convoluta est à me ; quasi tabernaculum pastorum. |
Lamet ê digueneen an amser eus va demeuranç er bed-ma : pleguet ê va buez evel ma plegue ur pastor he bavillon da vont da ur plaç all. |
|
Præcisa est velut à texente vita mea : dùm adhùc ordirer, succidit me, de manè usquè ad vesperam finies me. |
Trouc’het eo an neuden eus va buez, evel ma trouc’h ur guiader al lian eus he ster : ne rean casi nemet commanç ar viaden anezi, pa e deut Doue d’he zrouc’ha ; couls ê gueneen lavaret ne de padet nemet adalec ar mintin bete’r pardaez. |
|
Sperabam usquè ad manè : quasi leo sic contrivit omnia ossa mea. |
Diouz an nôz n’em boa esper nemet da velet ar mintin, quement a rea va c’hlevet oc’h ma consumi, hac o tevori va esquern evel ul leon. |
|
De manè usquè ad vesperam finies me : sicut pullus hirundinis sic clamabo ; meditabor ut columba. |
Deut ar mintin, e lavaren : va Doue, abars an nôs ho pezo lequet fin em buez ; crial a rean ousoc’h, evel ma cri ar goenniliet munut ouz ho mam, hac e c’huanaden evel ur goulm. |
|
Attenuati sunt oculi mei ; suspicientes in excelsum. |
Ma daoulagat a so tenereet ha squizet oc’h ho sevel etre-se an eê. |
|
Domine, vim potior, responde pro me : quid dicam, aut quid respondebit mihi, cùm ipse fecerit ? R[e]cogitabo [23] tibi|
|
Ma Doue, ne allan mui gant va foan, me ho ped d’am souten ha da respont evidon ; hoguen petr’am eus-me da lavaret, n[a] [24] petra en deveus Doue da respont d’in-me, pa’z eo he-unan en deveus roet d’in an |
| affliction-ma ?
Tremen a ra dre va memor en ho presanç, va Doue, an oll bloaveziou eus va buez, gant ur regret bras em ene d’ho peza offanset. Mar d’eo evellen e tremen ar vuez, ha mar em eus bevet va-unan en quement a bec’hejou, va Doue, c’houi ho pezo ar vadelez d’am c’horrija dre ar souffrançou, ha da renta d’in ar vuez erguis-se ; chetu petra ra d’in chom en peoc’h hac en patiantet en creis va foaniou ar re griza. Hoguen c’houi hoc’h eus dilivret va ene diouz an danjer da vont da goll, hac hoc’h eus strinquet va oll bec’hejou dindan ho quein. Rac ne viot quet meulet, va Doue, na gant an ifern, na gant ar maro : ar re a zisquen el laguen infernal-se ne c’hortoint mui ar virionez eus ho promessaou. Ne deus nemet ar re veo, va Doue, ne deus nemet ar re-se a guement a zeui d’ho meuli evel ma her grean me hirio : un tad o chom en buez gant he vugale, a zisco dezo ar virionez eus ho comsou. Ma rentit salo eta, va Autrou, ha ni a gano deoc’h canticou a veuleudi en hoc’h Ilis bemdez c’houlou epad hor buez, |
omnes annos meos : in amaritudine animæ meæ.
Domine, si sic vivitur, et in talibus vita spiritûs mei ; corripies me, et vivificabis me : eccè in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret : projecisti post tergum tuum omnia peccata mea.
Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te : non exspectabunt qui descendunt in lacum, veritatem tuam.
Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et ego hodiè : pater filiis notam faciet veritatem tuam.
Domine, salvum me fac : et psalmos nostros cantabimus cunctis diebus vitæ nostræ in domo Domini. |
|
Requiem, etc. Ant. A portâ inferi erue, Domine, animam meam. Ant. Omnis spiritus. |
hac en ho parados epad an eternite.
Roït ar repos eternel, etc. Ant. Diouz porz an ifern, va Doue, dilivrit va ene. Ant. Ra deui an oll sperejou. |
|
Laudate Dominum de cœlis, etc. |
Meulit an Autrou Doue, c’houi pere a so, etc. |
|
Canlate Domino canticum, etc. |
Canit d’an Autrou Doue ur c’hantic nevez, etc. |
|
Laudate Dominum in sanctis, etc. Ant. Omnis spiritus laudet Dominum. V/. Audivi vocem de cœlo dicentem mihi. R/. Beati mortui, qui in Domino moriuntur. Ant. ad Benedictus. Ego sum resurrectio. |
Meulit an Autrou Doue en he blaçou santel, etc. Ant. Ra deui an oll sperejou da veuli an Autrou Doue. V/. Clevet em eus ar vouez eus an een o lavaret d’in. R/. Eürus eo ar re pere a zeu da vervel en craç an Autrou Doue. Ant. d’ar Benedictus. Me eo ar resurrection. |
|
Cant. Zach. Luc. 1.
Benedictus Dominus Deus Israël, etc. |
Cantic Zacharias,
Tad sant Ian-Vadezour. Meulet ra vezo da viquen. |
Ar rest eus [ar] [25] C’hantic-ma a gueffot tu-ma diaraoc en Ofiç ar Sacramant ; hac eleac’h ar Gloria Patri a so eno er fin, e leverrot ama ur Requiem æternam.
|
Antiphona.
Ego sum resurrectio et vita : qui credidit in me, etiamsi mortuus fuerit, vi- |
Antiphonen.
<poem> Me eo ar resurrection, Ha quercouls ar vuez guirion ; Nep a gred enon a vevo, Evitan da veza maro. |
|
Quement hini a vev ive, |
vet ; et omnis qui vivi[t] [26] et credit in me, non morietur in æternum. |
|
Hon Tad, pehini so en eê, etc. V/. Ha na bermetit quet e couezemp en tentation. R/. Mæs hon dilivrit a zroug. |
Pater noster, etc. V/. Et ne nos inducas in tentationem. R/. Sed libera nos à malo. |
|
O va Doue, ouzoc’h e crian V/. Diouz porz an ifern. R/. Plijet gueneoc’h, va Doue, dilivra eneou ar re so eat da anaon. V/. Grit ma reposint en peoc’h. R/. Evelse bezet grêt. V/. Autrou Doue, exaucit va oræson. R/. Ha grit ma erruo ar c’hri eus va feden betec enoc’h. |
De profundis clamavi ad te, etc. V/. A portâ inferi. R/. Erue, Domine, animas eorum. V/. Requiescant in pace. R/. Amen. V/. Domine, exaudi orationem meam, R/. Et clamor meus ad te veniat. |
Ar memes Oræsonou pere so diaraoc en fin Gousperou an Anaon, a leverrot ama ive en fin Laudes.
- ↑ Moullet : deleer.
- ↑ Moullet : vez.
- ↑ Moullet : laçaï.
- ↑ Moullet : -zoc.
- ↑ Moullet : chun-.
- ↑ Moullet : con-.
- ↑ Moullet : c’ha-.
- ↑ Lezet eo bet cum er-maez.
- ↑ Kouezhet eo ar c dre zarvoud.
- ↑ Diwar embanndurioù all (lezet er-maez amañ).
- ↑ Moullet : baouzont.
- ↑ Moullet : dindan oun.
- ↑ Moullet : semitatem.
- ↑ Moullet : -suu-me.
- ↑ Moullet : c’haijin.
- ↑ Moullet : mæ.
- ↑ Moullet : loudoni.
- ↑ Moullet : diosc-.
- ↑ Moullet : hoc’h.
- ↑ Moullet : en.
- ↑ Moullet : hoc’h.
- ↑ Moullet : ziono.
- ↑ Moullet : rico-.
- ↑ Moullet : ne.
- ↑ Moullet : (mann).
- ↑ Moullet : vivis.