Trede quevren - Ar pempet Chabistr varnuguent
Youen-Yan-Lois Derrien, 1779-1792 (?) (p. 283-286)
varnuguent.
Var an dereadurez eus ar viscamant, da lavaret eo, penaus e tleer en em visca en ur fæçon dereat ha deçant.
Ant Paul a fell dezâ e teue ar merc’het devot, hac ar memes tra a ranquer da lavaret evit ar Gouaset, da guemeret ur viscamant deread, oc’h en em ajusti en ur fæçon honest ha modest, Hoguen an dereadurez eus an dillad hac eus a bep guiscamant a zepand diouz ar vateri pe an dra, diouz ar furm pe ar fæçon ha diouz an neatteri pe ar broprete. Evit fæt an neatteri hac ar broprete a dle en em gaout casi ato ar memes en hon dillad, pe var re ne dleomp e
quement ha ma e possibl, lesell nep seurt souilleur na lousdoni : an neatteri hac ar broprete exterieur a represant en ur fæçon bennâc an neatteri, ar broprete hac an honestis interieur. Doue memes a c’houlen ar broprete hac an honestis eus ar c’horf er re pere a dosta ouz e auteriou, hac o deveus ar garg principal eus an devotion.
Evit fæt ar vateri hac ar furm eus an dillad e considerer an dereadurez dre gals a circonstançou eus an amser, eus an oad, eus ar galite, eus ar gompagnunez, hac eus an occasionou. Custum oar d’en em visca guell en deiziou gouel hervez ar solennite eus an deiz : en amser a binigen, evel ma zeo er c’horaïs en em negliger mui er viscamant : en eureujou e touguer ur viscamand eured ; hac evit an Anaon decedet e touguer dillajou caoun. Ur c’hreg a ell hac a dle en em ajusti e compagnunez he fried, pa fell dezâ e rae ; hoguen mar er gra en e absanç pa vez pell diountâ, e vezo goulennet pe da biou e fell dezi plijout gant ar sourci-se a guemer d’en em orni. Gant ar plac’het e permeter mui a ornamant hac a ajustamant, abalamour ma c’hellont e peb honestis desirout beza agreabl da gals, peguement bennâc na deo nemet evit gounit unan hepquen dre ur briedelez santel. Ne gaffer quet droug ivez e teue an intanveset d’en em ajusti un nebeut evit dimizi adarre, gant na zisquezzint follentez na sotoni ebet : rac ec’his ma zint bet dija mamou a famill, ha tremenet dre an dristidiguez eus ar stad a intanves, e vezont consideret evel sperejou meur ha tud great.
Mæs evit ar guir intanvezet, pere a so intanveset non pas hepquen a gorf, majs ivez a galon, ornamant ebet ne de convenabl dezo nemet an humilite, ar vodesti hac an devotion : rac mar fell dezo beza caret gant ar vouaset, ne dint quet guir intanveset, ha ma na glascont quet beza caret evelse, peadra’ta e tougont-ii an instrumanchou hac ar mercou a guemense ? nep na fell quet dezàn diguemeret hostisien ha logerien, a renc lamet diouz e dy ar mercou hac an ansaignou a hostaleri. Ato e reer goab eus an ud goz, pa falves dezo ober an dud vrao hac an dud coant ; ur follentez e hounnez pehini ne de da veza supportet nemet er yaouanctis.
Bezit propr, Philotee, na vezet netra var ho tro a guement a draine nac a ve goal-ajustet. Un disprijanç ve a rac’h eus ar re, ma ho pez conversation ganto, mont en o zouez gant ur viscamant difæçon : mæs liquit evez mad ouz an affeterez, ouz ar vanite, ouz ar guriosite, hac ouz ar follentez. En em zalc’hit ato muia ma ellot a gostez ar simplicite hac ar vodesti, pehini evit tra-sur eo ar vrassa ornamant eus ar guenet, hac ar vella excus evit an difæçondet. Sant Per a zeu da avertissa principalamani ar graguez yaouanc, na zeuint quet da frisa na da dortilla na da orni o bleo. Ar voaset pere a so quel laich d’en em amusi gant ar sotoni hac ar rambreerez-se, a vez decriet partout evel hermaphroditet, da lavaret eo, evel tud pere a so anter-goaz hac anter-maoues. Hac ar merc’het vean pere a zoug an aosamanchou galant-se, a vez tremenet evit merc’het sempl ha laosc er chastete ; daviana mar o deveus un dra bēnâc a chastete, ne apparis quet etouez quement a vanite hac a vagatelez. Lavaret a reont ne sonjont e droug ebet ; hoguen me a lavar, ec’his ma em eus lavaret un tu-all, penaus an diaoul a soinch ato e droug evit-se. Evidon-me a garre e ve ato va devot ha va devodes ar re visquet guella eus ar gompagnunez, gant e vezzint ive ar re nebeuta pompus hac ar re nebeuta glorius hac affætet : hac evel ma e lavaret er proverbou, e carren e vent ornet a c’hraç, a zereadurez hac a zignite. Sant Lois a lavar en ur guer penause tle peb-unan en em visca hervez e stad, en hevelep-fæçon ne allo quet ar re fur hac ar re vad lavaret, re a rit : nac ar re yaouanc lavaret, re nebeut a rit : mæs e quencas na falfe quet d’ar re yaouanc en em gontanti eus ar fæçon deçant ha dereat ma en em visquit hervez ho condition, e renquit en em arreti var an avis eus an dud fur.