|
O Nerz eus ar sincerite
Da gaout pardon digant Doue !
Ur gofeçzion humbl, sincer.
Zo sur a c’hraç e peb amser.
Ar Roue David en doa pec’het,
D’e repren e teu eur profet,
David, eleac’h en-em escus,
Sinceramant en em accus.
Var ar plaç ar profet Nathan
A respont dezâ quer buan :
P’en em em ansavit, ô Roue,
Pardoun oc’h eus digant Doue.
Ur publican, en aviel,
En-em bresant en Templ santel ;
Sincer ec’h ansao e bec’het,
Hac en instant eo pardounet.
Humbl ec’h ansao ar map prodic
Eo ur map ingrat, reuseudic ;
E dad o voela gant joa
A lam quer buan d’e vriata.
A zeou da Jesus me a vêl.
Ul laër var ar groas o vervel ;
Petra ra e silvidiguez ?
Ansao humbl e fallagriez.
Ni zo daou laër fall emeza,
Din eus ar maro ar c’hrissa,
C’hui zo just : pa viot var ho tron,
Autrou ; ho pet sonch ac’hanon.
D’an ampoent e respont Jesus
Gant ur vouez douç trugarezus :
Hiryo, hiryo, em barados
C’hui vezo guanen o repos.
Ya, pa vên an den falla
Eus ar bed ar c’hriminala,
Var boues coves mad, va Doue,
C’hui bromet c’hoas graç d’am ene.
Hoguen ma refussen coves,
Great ve gant va silvidiguez :
Malheur d’ar speret orgouillus.
He otrëe quet en em accus.
Test mad eo ar Pharisian ;
Oc’h en em veuli e-unan,
Eleac’h ansao humbl e bec’het,
Coupaploc’h eo en em gavet.
O te so terrupl diaoul, diaoul mût,
Te so funest da gals a dud !
O serra guinou ar pec’heur,
Da bep den e vez e valeur.
Art an diaoul da goll an den
Eo da nac’h e grim, e zouguen ;
Queit ha ma nac’heur ar pehet,
Allas ! ne zeus pardoun ebet.
Ya, caër ve yun ha gouela ;
Caër pidi, cheinch, pelloc’h beilla,
Pec’het a guzer er galoun,
Biquen n’en devezo pardoun.
Cant torfet ho pe coumettet,
M’ar coveçzaït ouc’h pardounet ;
Grit eur pec’het marvel ebquen,
M’ar en nac’hit, pardoun biquen.
Eus a eur remed immanquabl
E rit eur poëson detestabl ;
Hac e creis sourcen ar vuez
Et caffot ar maro mêmès.
Ho confessour ganeoc’h troumplet
Oc’h absolvo hep douet ebet ;
Mæs Doue a vêl found ar galoun
A goundaono ho tromplæsoun.
It, a lavar ar C’honfessor,
An êe so bremâ deoc’h digor ;
Allas d’an ampoent dorn Doue
A zo o serra dor an êe.
P’ouc’h deuet da goves, oc’h Æl mad
A yoa oc’h en em laouenât ;
Allas ! goude ho sacrilaich
Leun eo a goler, a outrach.
An diaoul a yoa bet nehet
Gant aon ne ranc-che quït tec’het ;
Mæs bremâ ema adarre
Loget disourci en e grê.
Cuzet eo e creis ho caloun
Gant ho teaud gaouyat ar poesoun,
Ha chançus bras eo na choumo
Cuzet ennâ bete-r maro.
Ar spount en deus oc’h encrezet,
Ar vez e deuz ho counezet ;
Ne raïnt, eleac’h diminui,
Nemet cresqi mui-ouc’h-mui.
O c’hortos caout occasion
Eur retret, pe eur mission,
Da zisculya ho crim nac’het,
C’hui a varvo en ho pec’het.
Guir eo e rit ho count breman
Da goves tout pa viot clan ;
Mæs en esper beza pare,
E nac’hot neuse adarre.
An diaoul mut gant e ardou
A zalc’ho serret ho qinou ;
Ha rentet mût en ho püez,
Siouas ! mût e varfot ivez.
Neus quen remed nemet unan,
Coves tout, coves freas buan :
Ar pec’het humilianta
Covessaït-en da guenta.
Ar poeson bras taolet er meas,
Chetu c’hui pare, pec’heur queas ;
O pebes joa ! pebes douçder
A santot er mêmès amser !
Bremâ evel un aër aspic
Ho crim nac’het ho crign, ho pic :
Neuse e santot eur repos
Qen douç a peoc’h ar barados.
Oc’h Æl mad ho poa contristet,
Qeit ha ma nac’hac’h ho pec’het,
A raï neuse gant an Ælez,
Ur fest a laouenidiguez.
O va Doue, da ur C’honfessor
Pebez bonheur ! pebez tensor !
Ho tanvad a yoa dianquet
En deus amâ deoc’h recouret.
Na grenit mui, pec’heur aounic,
Hêvel ouc’h tad ar map prodic :
Gant e joa oujoc’h e vouelo,
Ha gant douçder ho consolo.
Rac ar binigen e crenac’h,
Rust ha poanius bras e c’hredac’h
Maes hiryo e velot patant,
Eo o nac’h ema’n tourmant.
Va Doue, me zo bet abuset,
Dissimuli, nac’h va fec’het ;
Da goves en em resolvan,
Biquen mui pec’het ne nac’han.
|
