Onerz eus ar sincerite
Da gaout pardon digant Doue !
Ur gôfession humbl, sincer.
Zo sur ar c’hraç e peb amzer.
Ar Roue David en doa pec’het,
D’e repren e teu eur profet ;
David, eleac’h en em escus,
Sinceramant en em accus.
Var ar plaç ar profet Nathan
A respont dezâ quer buan :
P’en em em ansavit, ô Roue,
Pardoun oc’h eus digant Doue.
Ur publican, en aviel,
En em bresant en Templ santel ;
Sincer ec’h ansao e bec’het,
Hac en instant eo pardonnet.
Humbl ec’h ansao ar map prodic
Eo ur map ingrat, reuseudic :
E dad o voela gant joa
A lam quer buan d’e vriata.
A zeou da Jesus me a vel
Ul laër var ar groas o vervel :
Petra ra e zilvidiguez ?
Ansao humbl e falagriez.
Ni zo daou laër fall, emeza,
Dign eus ar maro ar c’hrissa ;
C’hui so just : pa viot var ho tron,
Autrou ; ho pet sonch ac’hanon.
D’an ampoent e respont Jesus
Gant ur voez douç, trugarezus :
Hyrio, hyrio, em barados
C’hui vezo guenén o repos.
Ya, pa ven an den falla
Eus ar bed ar c’hriminala,
Var bouez coves mad, va Doue,
C’hui bromet c’hoas graç d’am ene.
Hoguen ma refussen côves,
Great ve gant va silvidiguez :
Malheur d’ar speret orgouillus
Ne otrëe quet en em accus.
Test mad eo ar Pharisian :
Oc’h en em veuli e-unan,
Eleac’h ansao humbl e bec’het,
Coupaploc’h eo en em gavet.
O te so terrupl, diaoul mût,
Te so funest da gals a dud !
O serra guinou ar pec’heur,
Da bep den e vez e valeur !
Art an diaoul da goll an den
Eo da nac’h e grim, e zouguen ;
Queit ha ma nac’heur ar pec’het,
Allas ! ne zeus pardoun ebet.
Ya, caër ve yun ha gouela,
Caër pidi, cheinch, pelloc’h beilla,
Pec’het a guzer er galoun,
Biquen n’en devezo pardoun.
Cant torfet ho pe coumettet,
M’ar côvessaït, ouc’h pardounet ;
Grit eur pec’het marvel ebquen,
M’ar en nac’hit, pardoun biquen.
Eus a eur remed immanquabl
E rit eur poëson detestabl,
Hac e creis sourcen ar vuez
Et caffot ar maro memes.
Ho confessor ganeoc’h tromplet
Oc’h absolvo hep douet ebet ;
Mæs Doue a vel found ar galoun
A goundaono ho tromplæsoun.
It, a lavar ar C’honfessor,
An êe so bremâ deoc’h digor ;
Allas ! d’an ampoent dourn Doue
A zo o serra dôr an êe.
P’ouc’h deut da gôves, hoc’h Æl mad
A yoa oc’h en em laouenât ;
Allas ! goude ho sacrilaich
Leun eo a goler, a outraich.
An diaoul a yoa bet nec’het
Gant aon ne ranc-che quit tec’het ;
Mes bremâ emâ adarre
Loget disourci en e grê.
Cuzet eo e creis ho caloun
Gant ho teaud gaouyat ar poesoun,
Ha chanchus bras eo ma choumo
Cuzet ennâ bete’r maro.
Ar spount en deus oc’h encrezet,
Ar vez e deuz ho counezet ;
Ne raïnt, eleac’h diminui,
Nemet cresqi mui-ouc’h-mui.
O c’hortos caout occasion
Eur Retret, pe eur Mission,
Da zisculya ho crim nac’het,
C’hui a varvo en ho pec’het.
Guir eo e rit ho count bremàn
Da gôves tout pa viot clàn ;
Mæs en esper beza pare,
E nac’hot neuse adarre.
An diaoul mût gant e ardou
A zalc’ho serret ho qinou ;
Ha rentet mût en ho puez,
Siouaz ! mût e varfot ivez.
N’eus quen remed nemet unan,
Côves tout, côves freaz buan :
Ar pec’het humilianta
Côvessait-en da guenta.
Ar poeson bras taolet er meaz,
Chetu c’hui pare, pec’heur qeaz ;
O pebez joa ! pebez douçder
A santot er memes amzer !
Bremâ evel un aër aspic
Ho crim nac’het ho crign, ho pic ;
Neuze e santot ur repos
Quen douç a peoc’h ar barados.
Oc’h Æl mad ho poa contristet,
Queit ha ma nac’hac’h ho pec’het,
A raï neuse gant an Ælez
Ur fest a laouenidiguez.
O va Doue, da ur C’honvessor
Pebes bonheur ! pebes tenzor !
Ho tanvad a yoa dianquet
En deus amâ deoc’h recouret.
Na grenit mui, pec’heur aounic,
Hevel ouc’h tad ar mab prodic :
Gant e joa ouzoc’h e voelo,
Ha gant douçder ho consolo.
Rac ar binigen e crenac’h,
Rust ha poanius bras e c’hredac’h ;
Mæs hyrio e velot patant
Eo o nac’h e màn an tourmant.
Va Doue, me zo bet abuset,
Dissimuli nac’h va fec’het ;
Da gôves en em resolvàn,
Biquen mui pec’het na nac’hàn.
|
