O tri mil c’hast !…
Koulskoude e vefe eun enor evidoc’h kinnig ho loened da veza aberzet war aoter ar Vamm-Vro.
’M eus aon, kloareg, gant ho teskadurez, ez eo kollet ganeoc’h an diweza peadra eus ho skiant vat. Brao eo d’eoc’h prezeg ha kentelia pa n’hoc’h eus ket zoken eun diner da goll.
Ha marteze n’eo ket d’ezañ zoken ar roched a zo war e gein.
Eur roched all a zo war da c’hein ha n’en deus perc’henn nemedoun.
Ho kroc’hen ? Aberzit anezi ’ta, war aoter ar Vamm-Vro.
Graet em bije a galon vat, nemet n’em boa digarez ebet da vont d’an emgann, rak Nomenoe n’en doa ket ezomm eus soudarded war droad. Ouspenn eur Breton, avat, en deus roet, en deveziou-mañ, e groc’hen ha kroc’hen e varc’h.
Ya ! Izidor an anduilhenn a zo aet d’an emgann gant kazeg e dad.
Heñ ha meur a hini all.
Klevet em eus en eur zont d’ar marc’had gant va brilli, en deus kuitaet Izidor ti e dad hag e vamm goude distribilha eun dousen
