alo a oa ginidik eus a Vro-Geumri. Beleg hag abad oa da dregont vla, hag e teuas en Bro-Arvor war-dro hanter ar c’houec’hvet kantved, gant eun tregont diskib bennak. Douaran reas en eur gourenezen tost da gêr Aleth, en Breiz-Uhel, ha dioustu en em lakas da brezek Jezuz-Krist en Aleth, en Korseul ha war ar mêziou tro-war-dro.
Dont a reas c’hoant d’ezan da vont da ganan oferen ar Zul-Fask, da Gorseul. Mes ar gloareged a oa gantan o devoa ankouaet ar gwin oferen hag ar c’halur. En keit ma oad o vont da gerc’hât an treo-ze en kêr, Konomor, ar roue eskummunuget, a deuas ive di gant ôtrone e lez, hag a gavas war e hent eun toulladik tud o vont en eur ouelan da zebelian eun den yaouank pinvidik. Ar roue a oe poaniet bras o welet pegen glac’haret e oant. Lavaret a rejod d’ezan, en eur ziskouez an iliz ’lec’h ma tlee Malo oferennan :
— En iliz-ze zo eur beleg santel, e hano Malo, hag a ra treo souezus. Mac’h afec’h d’hen kaout, ôtrou, e c’hallje, goude bezan pedet e Zoue, lakat an den-man da zevel eus a varo da veo !
Konomor a yeas en iliz, hag o vezan grêt sin da bedi Doue, e lavaras :
— Pelec’h eman an den ho peus komzet anezan ?
— Setu hen aze, stouet d’an douar, o pedi e Zoue.
— Lavaret d’ezan sevel ha dont d’am c’haout.
Malo a deuas, mes ne zaludas ket ar roue, hag ar roue ne c’houlennas ket e vennoz. Kement hini a oa eno a c’houlennas neuze ouz ar zant rei ar vue d’an den yaouank :
— An Otrou Doue hepken, eme heman, a c’hall ober an dra-ze.
Koulskoude, o welet pegen bras oa o glac’har, e lavaras :
— Digaset ar c’horf d’an iliz, ma vezo grêt warnezan pedennou ar re varo.
Pa oe digaset ar c’horf-maro d’an iliz, Malo a reas d’an holl mont er-mêz, ha ne zalc’has en e gichen nemet e gloareged. Stoui a reas neuze d’an douar hag e pedas a greiz kalon. Pa zavas en e zav, an den maro a zavas ive eus e arched.
