an eo an hini a viras e ene bepred dinam ; etouez an Ebestel, eo ar yaouankan hag ar muian henvel ouz Jezuz. Ne oa ket en em staget ouz den ebet, zoken dre liammou ar briedelez ; kurunen e yaouankiz a oa war e dâl, pa reas Hon Zalver anaoudegez gantan, hag abalamour d’e yaouankiz hag abalamour d’e werc’hded, e oa ar muian-karet gant Mab Doue.
Er goan divezan, e harpas e benn war galon zakr hon Zalver Jezuz-Krist ; d’ar Zul-Fask, e redas gant Per d’ar be hag en em gavas da gentan. Gwelet a reas ar pez a welas Per, hag epad ma oa heman c’hoaz war var, e kredas oa savet an Otrou eus a varo da veo.
Nebeut deiou goude, e oa gant an Ebestel-all o pesketa, war lenn Jenezareth. Jezuz a oa war an torrôd hag an Ebestel ne ouient ket piou a welent. Yan hepken, an den yaouank gwerc’h, a anavezas raktal Jezuz, ar werc’hded en em c’hrêt den, hag a lavaras da Ber : « An Otrou eo ! »
Goude lein war an teven, Jezuz a hanvas adarre Per penn an lliz hag a roas da anaout d’ezan, dre gomzou goloët, doare e verzerenti. Prins an Ebestel a c’houlennas raktal ouz e vestr, en eur gomz diwar-benn e vignon : « Otrou, ha heman, petra c’hoarvezo gantan ? »
Jezuz a lavaras : « Ma fell d’in e chomfe evelse betek ma teuin, petra ra ze d’it ? Evidout, heul ac’hanon. »
Sevel a reas brud etouez ar breudeur, evel m’en em hanve ar gristenien gentan, ne dlee ket an diskib-ze mervel.
Jezuz n’en devoa ket lavaret da Ber : « Ne varvo ket » ; mes : « Ma fell d’in e chomfe evelse betek ma teuin, petra ra ze d’it ? »
En gwirione, sant Yan ne varvas ket dre ar verzerenti, evel sant Per, mes dre gozni.
En amzer Domisian, koulskoude, herve lavar Tertullian, e oe stlapet en eur gôteriad eoul bero, en kichen an nor latin, en Rom.
Kement-se, elec’h ober droug d’ezan, hen krenvaas hag hen yaouankaas. Goude eun hevelep burzud, e oe har-
