eurliesan, pa ve kondaonet unan bennak d’ar maro, n’eman ket ar c’hiz d’e lazan, kerkent ha ma ve douget ar varnedigez en e eneb. Evit Jezuz-Krist, ne dremenas ket an treo evelse. Ar varnedigez a oa bet kamm, red oa kas ar zetans da benn, priman ma vije gallet. Ouz ar groaz e tle bezan staget ; ar groaz a zo grêt.
Eur c’hantener war varc’h a zigor an hent ; war e lerc’h, pevar zoudard ; an daou dorfetour ; Jezuz, gwisket d’ezan adarre e zilhad e-unan, ma vezo anavezet gwelloc’h, eur gurunen war e benn, ar skritel gant e hano hag e dorfed endro d’e c’houzoug a-istribilh, e groaz pin war e skoa.
Setu hen o vont er-mêz eus al lez-varn, o treuzi ar bobl, o vont gant ar ruiou, o tiskenn eus kêr hag o kemer hent ar Golgotha. Ter gwech e kouez dindan e zamm ; Simon ar Sirenean, dre gaer pe dre heg, a zo grêt d’ezan gant ar zoudarded dougen ar groaz. En em gaout a rêr war ar mene ; kinnig a rêr d’an tri gondaonet peb a vanne myrrwin, da lakat aneze da goll anaoudegez. Jezuz a danva an evaj c’houero, mes n’hen ev ket ; c’hoant en deus da viret e anaoudegez betek e varo. Ar zoudarded a grog en o benviachou hag a stag gant o labour. Jezuz n’en deus nemet tri bla ha tregont, oad an nerz, oad ar gened, oad hag en deus galloud da c’houren ouz ar maro.
Daoust d’ezan da vezan blonset gant an tôliou ha dispennet gant ar skourjezou, en deus nerz c’hoaz da badout eur pennad mat.
Hep mar ebet, e oe staget e zaouarn hag e dreid gant kerden da gentan, evit ma vije êsoc’h skei an tachou. Pa laker en e zaouarn hag en e dreid an tachou bras, pa red e wad, ’vel eur ster, eus e izili digor, pa deu e gorf d’en em astenn ha d’en em ziastenn gant ar boan, arabad d’imp dizrei hon zellou diwar ar Merzer bras-se, rak evidomp eo eman o c’houzanv ar pez a c’houzanv : « Propter nos homines et propter nostram salutem : Evidomp holl hag evit silvidigez pep-hini ac’hanomp. »
Pa ve dibennet en hon bro eun torfetour bennak, an dachen ma roër enni d’ezan tôl ar maro a ve leun-chek gant an dud diredet da welet an neventi ; en o zouez, e ve tud koz, mammou zoken, o bugaligou gante war o diwrec’h. An dud-ze, an hanter aneze hag ouspen, n’eman ket o flas eno. Mes ni a c’hall testât a spered ouz mene Kalvar, sellet ouz ar Merzer a varv eno, rak ar vourevien hag ar zoudarded a zo ouz e stagan n’int nemet hon mevelien. Kemeromp eta hon flas e-tal ar groaz, ha gwelomp Jezuz-Krist o tremen abalamour d’imp.
