Eur wech staget ar c’horf, ar groaz a zo savet ha laket da gouezan en toull grêt eviti ; ar boan en devoe neure Jezuz a oe skrijus.
Koulskoude, e boan-gorf a oe dister, en kichen ar boan-spered en devoe, pa welas an dud a oa endro d’ezan.
Bezan eman, o sellet outan, e enebourien, a zo kontant eus o labour. Deut int a benn eus o zôl ; hag ec’h eont, hag e teuont, hag ec’h hejont o fennou, hag e c’hoarzont yud c’hoarzadennou-ifern ; lorc’h a zo enne hag a ra d’eze komz :
— Hop ! la ! emeze, te hag a ziskar Templ Doue hag a zav anezan adarre a neve en tri devez, en em denn eus al lec’h-ze breman ! Mar dout Mab Doue, diskenn eus ar groaz !
— Sovetaet en deus ar re-all, ha n’eo ket goest d’en em zovetàt e-unan.
— Mar deo ar C’hrist, roue Israel, n’en deus nemet diskenn eus ar groaz ha ni gredo ennan !
Hag e kredfont ennan ? Nan, an dra-ze n’eo ket gwir ! Jezuz Krist a zo ganet en Doue, en deus bevet en Doue, en deus komzet en Doue, en deus pareet tud klanv, laket tud varo da zevel eus ar beziou, grêt burzudou hag a ziskoueze e oa galloud Doue etre e zaouarn.
Pennou-bras Jeruzalem o deus o gwelet ha n’o deus ket kredet. Ha breman, p’eman o vervel, evit peurober e labour, e varv evel m’en devoa lavaret ar Brofeted mil bell a oa. Hag i, doktored evel mac’h int, ne welont ket an testeni divezan a dlee digeri d’eze o daoulagad.
Goulenn a reont eun testeni-all !
Anat eo zo kement a zallente en o spered ha ma zo a fallagriez en o c’halon.
Nan ! Jezuz ne ziskenno ket eus e groaz, rak pignet eo warnezi evit digoll Doue an Tad eus an dismegans grêt d’ezan dre bec’hejou ar bed ha dre ho pec’hed c’houi hoc’h-unan. Hag epad ma ra evelse an dud gwap anezan, Jezuz a lôsk eus e galon karantezus ar beden-man :
« Ma Zad, ma Zad, pardonet d’eze, rak n’ouzont ket petra reont ! »
Setu petra ra an dud en kenver Jezuz-Krist ; gwelomp breman petra ra Doue.
Doue a zo bet didrue ouz Jezuz war mene Kalvar, evel m’eo bet an dud.
Nebeut goude ar bedennig a reas evit e enebourien, an denvalijen a gouezas war an douar, an heol a guzas e vannou skedus hag an noz ive, kouls lavaret, a gouezas war ene Jezuz.
Eur glemmaden a deuas eus e galon, er yez en devoa desket war varlen e vamm, doanius da glevet : « Eli, Eli, lemah shebaktani ! Ma Doue, ma Doue, perak hoc’h eus-hu ma dilezet ? »
Dilezet, pebez ger !
Gwelet a rer tud reuzeudik, kollet gante pep tra, danve ha kerent. Ar maro en deus rinset an ti ; ar gwall-chans en deus rinset ar c’hraou ; kollet o deus pep tra nemet kalon eur mignon d’o c’hennerzi.
Mes pa vezer an unan-penn ; pa ne ve den, en tu ebet, da gaout true ouzoc’h ha da ouelan ganac’h, neuze ’vat eo trist ar vue, ha ma ne vije ket gouezet eman bepred lagad Doue o paran ’us d’imp, n’helljemp ket padout, eleiz ac’hanomp.
