gnoned, a boaniaz da lakât anezhan krenvoc’h c’hoaz eget araok.
Ar Zaozon a zavaz, da c’houde, eur c’hastell all bianoc’h e kichen hini an Touriou, unan all en eun enezen e kreiz ar ster, ha p’o devoue miret na c’helfe Orleaniz treuzi al Loire e savjont meur a gastell tro var dro d’ar mogeriou. Dek pe unek-kastell saoz a vouge eta kear, ha ne oa ket eaz d’ar Fransizien mont gant ho bevans betek ho c’henvroiz.
Goasket, e riskl braz da goueza etre daouarn ar Zaozon pa ’z eo guir ar roue ne rea koulz lavaret netra evitho, Orleaniz a gasaz eun devez kannadet da gaout an duk a Vourgogn, evit en hem lakât dindan he c’halloud. Lavaret a reant : « Ne vezimp mui Fransizien, guir eo ; mes ne vezimp ket d’ar Saozon evelato ». An duk a Vourgogn a reaz digemer mad d’ar c’hannadet, mont a reaz gantho da Baris, hag eno e lavaraz da Vedfort, eontr roue Bro-Zaoz, en doa c’hoant da zelaou peden Orleaniz, ha da gemeret ho c’hear dindan he skoazel. Bedfort a respountaz d’an duk krak ha berr : « Orleans a vezo d’eomp ha ne vezo ket d’eoc’h : glac’haruz e vije evidomp beza poaniet kement da neizata evit lezel al labousigou da vont gant ar re all. »
An duk a oue braz ganthan klevet ar respount dichek-se, hag a gemennaz d’ar Bourgignoniz a gelc’he Orleans gant ar Zaozon, dont dioc’htu d’ho bro ; eun daouzek kant benag a ioa anezho.
Choum a rea evelato vardro ugent mil Saoz er c’hestell a gelc’he kear, kleuzet o doa henchou doun evit mont eb riskl euz an eil kastell d’egile, hag Orleaniz ne c’houient mui oc’h piou en em erbedi pa glevchont hano euz guerc’hez Domremy. Ho nec’hamant a ioa braz : ar Zaozon a
