Pajenn:Le Jean - Breiz, 1867.djvu/6

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
137
JEAN-MARIE LE JEAN



« A viskoaz em euz ar vrud da gaout eur penn kaled ;
Ma giziou koz a garann ha n’o dilezinn ket ;
Ar Brezouneg hag ar Feiz gan in-me a choumo
Keid ha ma vo mor em zro, em c’hreiz mein ha dero.

« Stourmet em euz aliez, morse n’ounn bet trec’het ;
Taoliou dourn ha taoliou baz em euz bet ha roet ;
Hogen Kezar ar mac’her a oa eur c’houezaden :
Skubet hon euz he roudou ; ni zouj d’ar C’Hrist hepken.

« Dourn Doue a zo war-n-ounn hag a vo da viken ;
Ma c’hereg ha ma aotchou a vezo ato gwenn ;
Kaer en devezo c’houeza avel ann iferniou,
Doue, ar Feiz, ar Frankiz, o do hor c’halonou.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .




« J’ai toujours eu la renommée d’avoir la tête dure ; — J’aime mes anciennes coutumes et je ne les délaisserai point ; — La langue bretonne et la Foi demeureront attachées à mon cœur, — Tant que la mer m’entourera et qu’il y aura dans mon sein des pierres et des chênes.

« J’ai combattu souvent, jamais je n’ai été vaincue ; — J’ai reçu et donné force coups de poing et coups de bâton ; — César le tyran était un orgueilleux : — Nous avons balayé ses traces ; le Christ seul nous a soumis.

« La main de Dieu est et sera toujours sur moi ; — Mes rochers et mes grèves garderont leur blanc aspect ; — Le vent des enfers aura beau se déchaîner, — Dieu, la Foi, la Liberté, ceux-là auront nos cœurs. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


8.