Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/153

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

rantetcrechénés, hag en hi doé madeu bras, Gobér c ras er chonge de seiziem ol hé danné eit pourhten Ampeleur; mscs pe hanahuas é oent déia reit dTer beurerion, ean e vennas contraignein er Santés dadorein douéèd er r&nteleah. Eudocie e refusas c|uement-ce guet courage, hemb dougein en tourmanteu brussan, hag er goarnour hi hondannas de voht dibennet. Hé marlire arrihuas ardro er biai puarzèc ha cand goudé don-nedigueah hur Salvér. ■ " Kcflviâout ' Doué e venage d’er béherïon certoen recontreu eurus, certaen movan-deu a gonversion, pèrc e zou perpet moyandeu sur a salvedjgueah d'er ré e falle dehai protilein a nehai : inaes péh‘quer maleurus-o er ro ne hrézantquet Inim ciiervige a nehai! Peb disptisance, peb dtssourciagc én occasionnèu salvus-zé, e zou tir merchea obsünation ér pélièd, Img en nembe abuse ag er grseceu-zc, c zou éndangér bras de verhuel cn ébéhèd. Euilocie, péhourés, egleu uï leclnr devot : el lectur-zd hi zou-chas ; cheleu c rascr metnb amzèr bocii er hrsece, péhani e gonzé doh-t-hlèndôna hè haion, ha ([ueniéh iit e huni gonvertissas. Mèn é véhc bennen Eudocie, p’hi dché groeit nezé er scoharnc boar, pe nhi déhé quet pourlitet ag en occasion eurus-cè ? Deguement a grechénion en dès man(|uct ou salvedigueah, péhanï e oè stagiiet doh er pouriil e zelient ou dout gtoéit ag ul Jectur dcvot tlré béhani Dotiè cn doè ou zotichet, ag ur perdèguc ou doè cicuet, ag un avis mad reit dehai, ag un accidanl Lristc ou doè gùélci, ag un inspi-ration santel ou doè bet : n’endèsquei iautet dehai pourlilein agermo-niand eurus-cé, boar ïnd bet doh er hrajce, pcbéh maleur aveit-hai! Péh quer ctitel vou ou aiu[utn én ihuerne, a hulumor m’ou dcvou hum guleleit ineinl) d*cr liraece ér ciiconstunce eunis-cé ! En Eutru-Douè en d$s martezc staguet salvèdigueah ur rc benac doh el lectur e teini ag er reflexion-men : pebch mateur, ma ne bourlillunt quetanehi! K2f DU1VEI> De A VIS HEUU. SAKT GUÈKOLÉ, ADAÜ. Sunt Guènoié, gannetèn Arvoricq, ardro puur-liand vluigoudè donnc* digunh hur Suivcr, en doè a vihannic ur vertu qucr parfiet, mu tïspri-sus er bed guet é ol pligeadurieti, eit cinsque er madeu pur ag en nean. Laqueit èr scol guet ur nitestre devot, er Sunt-mene bourlitus quementt rua las én un tnul de vout un example cuer a bep sone vertiiyeu , lia receu e ras a nezé guel Douè en domezon a virucleu. Un dén youancq, pèhuni e oé ér memb scol guet-ou, en doé huni v|esset drè ur gonl-lam: ^Guènolè e yas d’er gùèlet, hu touehet dré druhè doli-t-ou, e runtas de-]hou er yehèd, cn ur liobèr sïgne er groèz ar nehou. Guénolé, d’en oaid a uèguènd vlai,aveit humgonsncrein ol de Zouè, i.e guemérus er resolution de renonciein d’er bed.lia d’antréein é» ur Iio-vund. É guéient, deustou m’ou doc promeilet offreïn de Zouè cn drivèd inab ou déhc bet, é liiiélet er sperèd cuèr hag en imur exccllani en doc Guénolé, nc vennent quet el t;uisquein de hèlie inspirutïoneu er Sperèd-Suntcl. E dud, hanhuet Fracun, undcma oé é vulé ur er maezeu, aveit » ) ) >