myster-ze, hag an hano-ze a roer ive d’an iliz a zo bet savet ’vit delc’hel envor anean.
Tro war zro d’ei eo bet uhelaet an douar, en *hevelep doare ma zo kalz da zisken ’vit mont enni. Da gentan eur viñz ledan, a bep tu d’ei eur regennad tud laour o c’houlen an aluzen, a gas an nen betek ar porz-arauk. Goude e kaver c’hoaz hanter kant pazen adalek an nor-dal betek leur an iliz. Bet eo stoufel kement prenest a roe skierijen d’an diabarz : lampo e-leiz a zo e-pign ouz ar volz, mes *didan ec’h int holl, ha na welfemp taken e-bed panevert e teu ar zakrist armeniad, eur maout a zen, da sklerijenni anomp gant eur pennad golo.
Ya, eun den kaer eo hon ambrouger, hag eun den krenv ive, herve ’pez am euz klevet aboue. Ar 7et a viz ebrel 1902, de lun ar c’hazimodo, pa oad o paouez prennan an norjo da zerr-noz, e klefchet leuskel daou pe dri denn diabarz an iliz.
Raktal ec’h eaz eun den da c’helvel tud ar polis.
An Au. Pacha, heñ e-unan, rener Jeruzalem, a ziskennaz hag, arru ouz toull ’nor, a c’hourc’hemennaz d’an daou zakrist, hini an Armeniaded ha hini ar c’hresianed, dont da zigeri d’ean.
Kerkent e trouz an alc’houe er grogen, hag e tro an nor war he marc’h. « Hanta ! penauz eman ar bed aman ganac’h ? Petra ho peuz-hu da leuskel tenno er c’hiz-ze ? Pelæc’h ’man egile, ar zakrist gresian ? - Fe vad, Au. Pacha, ’me an Armeniad, deuet mar plich, dam heuilh, hag e welfet. »
Hag i war eun dro en traou gant ar viñz vein.
Pac’h int arru war leur an iliz, « Setu ’nean aze,
