« Amzer an druez a zo aet e-biou d’ezañ. »
« Truez ! Me a gar anezañ. »
« Mont a ran. Gant at bizou-mañ e raio burzudou kerkoulz ha te. Met droug eo a raio, ha paket e vezo ! »
« Gant ar bizou mat-se, itron ? »
« Ar bizou-mañ a zo eur laoñenn a zaou droc’h : vad a ra gant lod ha noazout gant re-all. »
Hag ar gorrigan da balez ar roue. Mont a ra da wrac’h koz, hag hi da Lell :
« Gant da vreur e oa eur bizou burzudus. »
« A ! ya ? »
« Setu heñ amañ. Dal ! »
« Mat, gwrac’h koz. Dal aze eur vozad gwenneien evit da boan. »
« N’em eus ket ezomm eus da arc’hant. Arc’hant laeret int : c’houez a zo ganto. »
« Lavar kement a gari. Muioc’h a ze a chomo em chakot (godell). »
« Ya ! Ya ! met diwall ! »
Hag ar gorrigan kuit.
Lell a glask gouzout petra a vad a zo er bizou. N’emañ kel pell o tont da c’houzout e c’hell gwelout hep beza gwelet gant den.
Hag heñ, gant e vizou, laerez teñzor ar roue, laerez traou eus ti ar roue.
Hag heñ, neuze avat, friko gantañ war friko.
Ker sod ez a ma ped ar roue da zont da leina d’e di. Digouezet e ti Lell, ar roue a gav d’ezañ emañ en e balez o tribi en e bladou aour gant e loaiou arc’hant.
Hag heñ lavarout :
« Lell, pelec’h ac’h eus kavet an traou kaer-mañ heñvel-beo ouz ar re am boa va-unan n’eus ket pell hag a zo aet gant eul laer bennak. Daoust ha n’eo ket ar re-mañ eo va re ? Va merk a zo warno ! Ha prena anezo ac’h eus graet ? »
Lell a ya ruz e-giz ar roz-moc’h.
Hag ar roue a c’hourc’hemenn kas Lell d’ar prizon. Lamet eo e vizou digantañ, hag a-benn eur pennad ez eo krouget war al leurgêr dirak an holl a ra an hu warnañ…
Ar roue, evit laouenaat Baskig eun tamm, a gas ar bizou d’ezañ, rak kredi a ra en bet laeret ar bizou-se gant Lell diwar Vaskig.
Baskig a ya da goad ar gorrigan da rei he bizou d’ezi.
