ned vat a-walc’h omp, emichañs, evit kaout fiziañs an eil en egile ? »
« A dra sur. »
« Mat. Kuzomp hor bara neuze ha, p’o devezo hor bouzellou ezomm a voued, ez aimp d’an dorz hag e kemerimp bep a damm. »
« Evel-se bezet graet, » eme Laou.
Hag int d’o labour. Eur parkad gwiniz o doa da c’hounit. A-benn eur pennad, setu ar c’hloc’h o son.
« Ged amañ, Laou, » eme Lom. « Emeur ouz va gervel da vont da baeron. »
« Kae ’ta, neuze. Goude e liviri d’in pe seurt ano az pezo roet d’az filhor. »
« Ya, ya, bez dinec’h war gement-se ha torr douar atao. »
Ha Lan en hent. Pa voe distro : « Pe ano eo da filhor ? »
« Boulc’h. »
« Morse ne glevis hevelep ano. E pe levr ac’h eus her c’havet ? »
« N’em eus ket soñj ken. »
Tapout a ra Lan krog en e bal hag al labour a ya en dro. Setu ar c’hloc’h o son eur wech-all. « Eur filhor-all, » eme Lan.
« Kae ha lavar e ano d’in. »
Graet eo e dro gant Lan. « Pe ano eo ? » eme Laou.
« Hanteret. »
« Enterret ? »
« Ro amzer d’ezañ da veva eun tammig da vihana. N’eo ket enterret eo, hanteret. »
« Ma, eun ano fentus eo. N’emañ ket war an almanag, a gredan. »
« Labouromp a-zevri, evelato. »
« Dal ! » emezañ a-benn eur pennadig, « setu ar c’hloc’h adarre ? Ne baouezo ket hirio eta ? Mont a ran. »
Pa voe deuet Lan en-dro : « Pe ano an taol-mañ ? » a lavaras Laou.
« Palevarz. »
« N’anavezan ket ar sant-se. »
« Te n’out ket bet er skolachou, kennebeut, eveldoun-me ? »
« Gwir eo. Ha galvet e vezi c’hoaz ? »
« Ha pa sonfe ar c’hloc’h hanter-kant gwech-all, ne din
