doare, hini Yann muioc’h eget nikun-all ebet. Lonka a rae, e c’hellit kredi. Met petra a c’hoarvezas ? En eun taol-kont ec’h ehanas da zibri.
« Debrit ’ta, va Zad ! » eme ar vamm.
« Debrit ’ta, » eme ar merc’hed.
« Debrit ’ta, » eme an Tad Goulc’hen.
Yann a sellas truezus ouz an Tad, o seblantout lavarout d’ezañ : N’eo ket mat ober goap e-giz-se ouz an dud.
« N’em eus ket naon ken, » emezañ, ha ne zebras genaouad-all ebet.
Lavaret ar grasou ha distalet an daol, e ya an daou vanac’h d’o gwele. Pa voent o-unan, e c’houlennas an Tad ouz Yann : « Perak ne felle ket d’eoc’h dibri, va breur ? »
« Mervel a ran gant an naon, » eme hemañ.
« Perak eta ne zebrec’h ket ? »
« Ha n’ho poa ket lavatet d’in paouez p’ho pije gwasket war va zroad ? »
« N’em eus ket graet. »
« Piou ’ta, neuze ? »
« War va hini ez eus bet eun dra bennak ivez. »
« Gwelout a rit ! »
« Ya, ar c’haz o turfurchal dindan an daol da glask e lod. »
« M’am bije gouezet !… Ne badin ket ac’han da warc’hoaz !… »
« N’eus droug ebet. Amañ just eo bet goarnet ar pez a zo manet a-zilerc’h koan. Debrit ’ta, neuze, ha kargit ho kof dinec’h. »
« Ya, met n’eus loa ebet amañ. »
« Loa petra ? Diou a zo ganeoc’h. »
« Diou loa ganin-me ? »
« Ya, re hon tad Adam : loaiou ha fourchetezou war eun dro. »
« Ne gomprenan ket. »
« Ho taou zorn eta. Debrit gant ho taou zorn hag hastit afo, me ’zo mall ganin kousket eur banne. »
Ha Yann a gas yod d’e c’henou. Laez a oa eno ivez hag e c’helle lakaat ar boued da ziskenn.
« N’hoc’h eus ket debret a-walc’h c’hoaz ? »
« Eun tammig kreien a chom : p’am bezo e zebret e vezo leun va c’hof. »
