Mont d’an endalc’had

Pajenn:Jussieu - Ledan - Simon a Vontroulez, 1834.djvu/221

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
215
Simon a Vontroulez

digaç d’ar respet evit ar perc’henniach.


————


Gouzout a ràn ervad e tle avichou seblantout injust guelet certen lud o possedi calz a zanvez hep en em rêi ar boan da labourat, epad ma possedomp nebeut aoüalc’h, peguement benac e labouromp calz. Mes, mar sonjer ervad en se, e santo peb-hini, goude tout, penaus gant e labour ec’h ell da viana possedi un draïc benac, ha pa na vez nemet e vele, e zillad, ha na vez qet contant da veza chagrinet er bossession-se. Ar c’hy bian a gred grinçal e zent ous ar mastin a deu da c’hoessa e damic ascorn. Al lapoussic bian en em revolt coulz hac ar c’hudon, pa deu ar goucou d’en em ampari deus e neiz. Qementse a zisq e zeus en speret qement en deus buez, un instinq pehini a inspir an attachamant d’ar pez a apparchant deomp. Etouez al loened brut, an instinq-se a ya bete d’an ezom d’en em ampari deus ar pez a so d’ar re-all ; etouez an dud, pourvezet a rêson, hac o deus ar santimant eus ar pez so just hac injust, e zeo accompagnuneqêt eus a respet evit madou ar re-all. An hini a vanq d’ar respet-se, en em expos d’ar bunition, d’ar venjanç ha d’an iffamidiguez. Ha n’en deo qet güir ne fell qet dêc’h e c’hoantafet ho ty soul, ho craou, ho parq pe ho stal ? Respectit eta oc’h-unan maner, douar, pe atelier bras an den pinvidic ; rac, ma noc’h eus na maner,