vefen bet o kaout eur sorser. Va Doue ! Penaos da vihana en em gemeret ? Ma lonkan anezo e c’hellan kaout kant vloaz buhez ! Ia. Mez, marteze, ive, e varvin dioc’htu… Petra ’n diaoul a rin-me da viana ?… »
Hag an deiziou a dremene an eil warlerc’h egile. Hag ar c’homiser a jome atao nec’het. Ouspen kant gwech bemdez e selle ouz ar boulou bihan, ouspen kant gwech e kemere anezo en e zorn hag e fourre anezo er goest.
Pelloc’h, koulskoude, e lavaras : « Ah !
bah ! Gwelloc’h eun droug anavezet eget eun
dra vat ha na anavezer ket. Va deveziou a
dremeno, atao evel atao, ma choman c’hoaz
d’ober ar sod. Deuet eo ar mare d’en em
gemer er c’hiz pe c’hiz. Koll pe c’hounit.
Deomp da gaout ar medesin. »
Pa zigouezaz, ar medesin oa kousket.
War ar bank e kichen e wele oa eur volennad leaz dous. — Ar medisin oa boaz da gemeret leaz dous en eur zevel, bemdez.
— « Ah ! kousket eo ? eme ar c’homiser. Gwell a ze ! Gortoz ! gortoz ! »
Hag e taolas ar boulou el leaz.
