an devota. Deomp ebarz hag e welimp va
mignouned.
Kerkent ha ma voent digouezet er gouent, an holl venec’h a ziredas d’o c’haout. Koueza ’rejont d’an daoulin dirak Jesus, ha pep-hini a c’houlenne digantan eur c’hras bennak.
Pep-hini, nemed unan, evelkent.
Eur manac’h oa ha na c’houlenne netra.
Dom Yan a reat eus ar manac’h-ze.
Dom Yan a zelle ouz Jesus, a zelle ouz e genvreudeur, mes e vuzellou ne finvent ket. Ne lavare ger.
— Perak, eme zant Per, ne c’houlennez ket, ive, eun dra bennak, evel ar re all ?
— N’em eus ezom tra.
— Mat, divezatoc’h, pa deui da c’houlen
ar baradoz diganen, me hen talvezo d’it.
A mestr a yeas kuit, evel m’oa deuet.
N’edo ket c’hoaz pell pa glevas e c’hervel.
— Petra ’zo ?… Sell, Dom Yan ! Petra ’fell d’it, Dom Yan ?
