Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
284
du-hont, e welas evel skleur eur c’houlaouenn, met pell, en tu all d’ar c’hoat.
Diskenn a reas eus ar wezenn met neuze ne wele mui netra hag e oa ken nec’het ha biskoaz.
Koulskoude, gand e vreudeur, e kerzas kevred, en tu ma en devoa gwelet ar sklerijenn ; treuzi a reont ar c’hoat hag e tigouezont, goude bale kalz, en ti me edo ar goulou, . Skei a rejont war an nor.
Eur vaouez a deuas da zigeri hag a c’houlennas diganto Petra glaskent.
— O ! feiz, eme ar Meudig, ni glask eun toull da gousket, ma ve ho madelez ; ni a zo seiz breur bihan, kollet er c’hoat hag a zo reuzeudik hor stad.
