D’an devez warlerc’h, ar pekad goad a oa atao war an alc’houez.
Souden, en eun taol, oa klevet trompillou ar son. Baro-Bleun oa o tont d’ar gear. He c’hreg paour a goll neat e fenn hag a fell d’ezhi mont kuit. Mez he c’hoar a ra d’ezhi chom. Fianz he deuz en he gened hag e zeont ho diou da ziambrouk Bleun.
Penoz, pried, eme ar c’hreg iaouank, e m’oc’h dizro dija ?
— Mezaon, Itron, ho peuz muioc’h a boan, o welet ac’hanon o tizrei eget n’ho poa o welet ac’hanon o vont kuit.
— Oh ! ne ket da, emezhi. Mez gant va joa ne ouezan dare kalz penoz e kozean.
— A zo mad, eme an Aotrou. Kontant oun sur d’ho kwelet o kaout kement a blijadur.
Hag e bignaz d’he gampr.
Ne gozeaz ket deuz an alc’houez er mintinvez-se. Ar vaouez keaz à gemere eun tammik esperanz. Ober a reaz kalz cherik d’he goaz. Mez goude lein, e-kreiz ma oa o pokat d’ezan, Baro-Bleun a lavaraz :
— Ah ! Hag an alc’houez e moa roet d’eoc’h araok mont kuit. N’em boa ket bet à zonj d’her goulen c’hoaz. Red a vo hen rei d’in a-benn en berr.
— Mad Aotrou, a c’hrosmolaz etre he dent.
Deut an abardaez, ar pried a ankounac’haz rei an alc’houez miliget. Baro-Bleun n’her goulennaz ket ken neubeud. Mez deut ar mintin, pa zeuaz d’e bonjouri, a lavaraz d’ezhi, rust :
— Nouzan ket perak, Itron, e taleit da rei d’in an alc’houez e m’oa fiet ennoc’h.
— Setu hen ama, a lavaraz en eur grena.
Baro-Bleun a zellaz outan. Kerkent e zaoulagad a lugernaz, e dal a denvalleaz hag a gemeraz eun ear spontus.
— Deuz peleac’h a zeu ar pikad goad-ma, emezan. Mad Itron, mad eo. c’hoant ho peuz bet da welet ha gwelet ho peuz. Brema ez affot da gaout ar gragez e meuz bet en ho raog. Gortozit m’ho lazin dostu.
E vreg paour en em daolaz d’an daoulin. Goulenn a reaz pardon, mez en aner.
— Oc’h unan oc’h kaoz. Gouzout a reac’h ar pez a oa da erruout ganec’h. Brema dostu e vefoc’h lakeat d’ar maro.
— Oh ! Aotrou, pa renkan mervel, loskit ac’hanon da vihana da vont d’am c’hambr da lakat va dillad eured.
— Nan, ar maro dostu.
— Pa rankan mervel, lezit ac’hanon da bignat d’am c’hambr evit lakaat va dillad eured: eur wech c’hoaz a garfen o gwiska, Laouennoc’h e varfen pa vont en dro d’in.
— Allo ! Kit buhan neuze. Rag ne meuz ket da zale.
Ar paour keaz maouez, hanter varo dija, a bignaz. En he c’hambr edo he c’hoar.
— C’hoarik paour, emezhi, pign buhan e beg an douribel. Kemennet a meuz d’hor breudeur dont d’hon tenna a boan. Gwel ma erruont.
He c’hoar a bignaz.
— Anna va c’hoar, na velez den o tont ?
— Siouaz nan, Ne velan nemet an hent o poultrenna hag ar glazvez o lintra.
E traon an douribel, Baro-Bleun a egare.
— Diskenn a ri, pe me bigno ? a lavare.
— Gortoz eun tammik, mignon, eur spillen a meuz c’haz da lakaat em bleo.
— Allo buan, rag me ne meuz ket a amzer.
Hag ar c’hreg iaouank a c’houlenne c’hoaz :
