e kreiz an douarou. Ear ar parkeier ha c’houez ar bokedou a raio ar brasa mad d’eoc’h, a gredan.
Ar breur klan ne c’houlenne ket a vell.
Mont a reant ho daou dre an hent en eur bedi hag o komz euz a Zoue. Enn eun taol, Fransez a jommaz a za.
— Sellit-ta va breur, marteze oc’h eun tammik skuiz. Mar kirit ez’aimp da ehana aman, er park-man, e disheol delliou ar vinienn a velit aze.
— Eomp-ta, eme ar breur klan ; eun tammik ehan ne raio ket a zroug dign.
Setu an daou relijiuz er park.
—Sellit-ta, va breur, eme Fransez, setu aman eur blokad rezin hag en euz an ear da veza mad avad. Perc’henn ar park-man a zo unan euz hor mignouned ; bemdez e tigas he aluzenn d’eomp. Ne d’aio ket a zroug enn-han o velet ac’hanomp o kemeret bep a vlokad.
Ha ker buan ar Zant distaga unan, hag en em lakaat da zibri. Ar breur klan a zelle out-han, mez ne grede ket kemeret.
— Ac’hanta, va breur, eme Fransez, ha c’houi, ha ne gemerfot ket ? Me a ia da gutuill eur blokad d’eoc’h ive.
