Songit ar memes tro, va mab, ha songit alies er fêçon ma zeo en em gomportet ar bed en andret ho Salver.
Er sonch-se e cavot consolation ha soulajamant er poaniou hoc’h eus da anduri abers tud ar bed, abalamour ma zoc’h devot ha fidel da Zoue.
E pe sort hent diæs ha poanius e pehini ne voa nemet disprizanç, insultou, persecutionou, n’en deo qet en em angaget Jesus dre garantes evidoc’h, eb jamæs beza en em belleat eus an hent-se ! En eur ho qervel d’e heul, en deus hoc’h avertisset penaus ho pige da souffr dre garantes evintan.
Lec’h a so da gaout aon na ve qet eur guir vertus, vertus an den n’en deus netra da souffr abers ar bed, na controlies na goaperes.
Partaich servicherien Doue eo beza ar muia caret gant an êe hac ar muia casseat gant ar bed.
Mæs pebes sourcen a gonsolation hac a batiantet n’en deo qet evit an ene fidel gallout lavaret : An[1] disqib ne ma qet dreist ar mæstr ; mar deo bet persecutet Jesus, em persecutor ive.
Souffr a ran evel Jesus ha gant Jesus. En a so va squer, en a vezo va ners, en a vezo va recompans.
(a) Joan. 15. 20.
- ↑ Joan. 15. 20.
