ho c’harantes a deue da veza purroc’h ha disinteressetoc’h.
Gortosit c’hoas un nebeut benac a amser ; gortoit an effet eus ar promessaou great gant Jesus d’ar re a souffr.
Prepari a ra deoc’h en êe an abondanç eus an oll douçderiou hac eus an oll vadou.
Oc’h-pen, va mab, eur pec’her eveldoc’h, hac en a ell goulen beza consolet ? Eur gonsolation e tle beza evit eur pec’her penitant, sonjal penaus, о souffr eb consolation, e ra surroc’h pinigen eus e bec’hejou.
Goude ma ho poue, ô va Salver ! quitteat an douar, ar songesonou eus ho mam santel, he daoulagad, he affectionou, he huanadou a save oll varzu an êe.
Avi e devoa oc’h ar Sænt hac an Æles, pere a jouisse eus a bresanç he muia-caret, hac e supplie anezo da lavaret deoc’h, e languisse he ene da veza pell diouzoc’h.
Petra a alle ar bed da bresanti dezi a guement a alge plijout dezi ? Pa na garer nemet Jesus, ne fell deomp nemet Jesus.
