pehini a vev hac a ren ganeoc’h hed oll gantvejou ar c’hantvejou. Evel-se bezet great.
Me a gonsider, ô va Doue ! en Abostol-ma, evel eul liser pehini a zeu din eus an êe, evit va instrui eus ho polontes adorabl. Accordit din, mar plich gueneoc’h, an ners da ober ar pez a gommandit. C’hui, ô Autrou-Doue ! oc’h eus inspiret d’ar Brophetet ha d’an Ebestel ar pez o deus scrivet hac a lenner brema. Grit din un nebeut pers en ho sclêrigennou ; laqit, er memes amser, em c’halon, un eulfen eus an tan sacr pehini oc’h eus allumet qer cre en ho c’halon, evit m’ho carin, va Doue, ha m’ho Servichin evelto.
Sevel a ran em za, ô va Doue ha va Phrinç souveren ! evit disquës deoc’h on prest da zifen, e risq va interest temporel hac e risq va bues, ar guirioneziou eternel pere a lenner en aviel santel. Jesus, ho mab, en deus roet din da anaout ha proposet din da gredi ar guirioneziou-se. Desirout a ran e vent scrivet ganeoc’h, va Doue, var va zal, em c’halon ha var va zeaud, evit m’o amsavin partout, m’o c’hredin ferm, m’ho c’harin ha ma parlantin aneso bepret gant reveranç.
