Da laret : Na spont qet ; me e zeo da Zoue,
A deui bremâ souden da rei did asistanç ;
Da bersecutourien, immolet d’am venjanç,
A berisso souden dirac da zaoulagad,
Consumet a regret, an dud vil hac ingrat ;
Oguen te vo barrec eus a vadelezou,
Ha da viqen pelloc’h ornet eus va graçou.
Var ar gomz, va Doue a zo disparisset
Gant ar sclêrijen vras a bini voa carguet,
Me’n em dol d’an daoulin hac a boq d’an douar,
Va c’halon anflamet eus eur garantez rar.
O neuy en daelou, cazi hep santimant,
E tremenis ar rest demeus an deiz prezant,
O veuli en secret hac o trugarecât
Ar vajeste divin eus eun Doue qer mad,
Peini n’eus prizet e-unan bruzuni
Va zirantet cruel, qemer lod em anui,
Ha soulaji mizer, ha glac’har, ha poaniou
Eur paour injustamant dalc’het er chadennou :
Ar zon douç eus e voëz, pini am c’honsole,
Em ene languissant a zigassas bue.
Eus a joa transportet o velet e galon
