Nac a regret, Sion, e calon hon nizet,
Pa lennint da histor en amzer da zonet !
Pa velint en ludu da Dempl ha da Auter,
E ranno gant hirvoud o c’halon dre’n anter.
O ! va Bro guêz ! neuze te reprocho deomp-ni
Ha da zestruction, hac hon idolatri.
Lavaret a ri deomp, gant indignation :
Artizanet infam eus va c’honfusion !
Penevert ho crimou hac hoc’h iniquite,
Ne voan qet reduiset d’an amandicite,
Na va bugale guèz da glasq an aluzen ;
Da dreina carosiou trec’hourien inhumen ;
Hep gallout opposi d’o zriomf insolant
Nemet oboissanç, daelou calz abondant…
Ma vijac’h bet fidel en servich an ênvou,
Ne vije qet bremâ souillet hoc’h Auteriou
Demeus a voad impur ar victimou flêrius,
Hac a grimou grief ar payan vicius.
O Doue ! kêr Sion ! pebes chanch a c’heus-te,
Goude qer caer guenet, qer bras difformite !
Evel ma sec’h ar bouc’h var e dreid gant an naon,
Defot a baturach, en eur memes fêçon
