| veza goloet a bervan hac a lenneyer. |
|
|
An denvet o caout evelse peadra da beuri, a vezo goloet a c’hloan, hac an draouiennou a vezo carguet a viniz caër, ha neuze peb tra en he fæçon hac en he iez a grio gant ar joa o cana meuleudi d’ho majeste. |
Induti sunt arietes ovium et valles abundabunt frumento : clamabunt, etenim hymnum dicent. |
|
Roït d’an Anaon, etc. Antif. Exaucit, va Doue, va oræson ; ha grit maz aïmp oll davedoc’h (evit ho meuli en ho parados). Antif. Ma recevet hoc’h eus. |
Requiem, etc. Ant. Exaudi, Domine, orationem meam, ad te omnis caro veniet. Ant. Me suscepit. |
|
O Doue, o va Doue, mintin da c’houlou-deiz, etc. |
Deus, Deus meus, etc. |
Ar Salm-ma a gueffot het a-het tu ma diaraoc en Ofiç bras ar Verc’hes evit Laudes ive, ha quercouls ar Salm all-ma pehini a vez lavaret goude-se.
|
Doue, ra blijo ganta caout truez ouzomp, etc. Antif. Ma recevet hoc’h eus gant ho tourn deou, va Doue. Ant. Diouz porz an ifern. |
Deus, misereatur nostrî, etc. Ant. Me suscepit dextera tua, Domine. Ant. A portâ inferi. |
|
Cantic Ezechias.
LAvaret em eus (o veza en danjer ar maro) : chetu me’ta en creiz an deiziou eus va buez o font d’ar bez souden. Chetu me privet eus ar rest bloaziou am bize c’hoaz da veva ; hac em eus lavaret : ne velin mui eta an Autrou va Doue oc’h exerci he drugarez en bro ar re veo. |
C. Ezechiæ. Is. 38.
EGo dixi in dimidio dierum meorum : vadam ad portas inferi. Quæsivi residuum annorum meorum : dixi, non videbo Dominum Deum in terra viventium. |
