|
MEmento, Domine, David et omnis mansuetudinis ejus.
Sicut juravit Domino : votum vovit Deo Jacob.
Si introïero in tabernaculum domûs meæ : si ascendero in lectum strati mei.
Si dedero somnum oculis meis : et palpebris meis dormitationem.
Et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino : tabernaculum Deo Jacob.
Eccè audivimus eam in Ephrata : invenimus eam in campis silvse.
Introïbimus in tabernaculum ejus : adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.
Surge, Domine, in requiem tuam : tu et arca sanctificationis tuæ.
|
Ho pezet memor, va C’hrouer,
A Zavid gant he oll douçder,
Pa blij quement dec’h-hu ive
An douçder, an humilite.
Ho pezet sonj eus an hast bras
Gant pehini ec’h assuras
Hac e prometas gant he le
Ober un templ d’ho majeste.
N’antrein quet, emeza, em zi,
Nac em guele da reposi,
Na ne roïn quet d’am daoulagad
Ar spaç da gousquet ur berad.
Nan, va fenn ne c’hourvezo quet,
N’em bezo ul leac’h propr cafet
D’ober da Zoue un demeuranç,
Hac un tabernacl d’he bresanç.
Ho temeuranç, o va Doue,
Hon eus clevet eo un ene
A so retiret diouz ar bed,
Er retret e vezit cafet.
Ouspen e chomit en templou
Eleac’h ma’z eus tabernaclou,
En ho gant doujanç ec’h antreimp,
Ha gant respet hoc’h adorimp.
Deut, va Autrou, deut da repos
En hor c’halonou deiz ha nôz
Ma reot deomp dre ho sacramant
Beva pelloc’h santelamant.
Roït, va Doue, d’ho peleien
Couls ha d’hoc’h oll servijerien
Ur viscamant a santelez ,
Ma ho meulint gant levenez.
Evit David ho servijer
Grit trugarez en hor c’henver,
|
