A veac’h edo micherourien Paris er meaz a Weisbaden, ma tigoueze ar Vretouned. Pa iea kement a dud a bep korn a Franz da welout mab bihan hor rouaned, ar Vretouned na hellent ket choum er gear. Ar vrud ho deuz da veza bet a viskoaz feal d’ho Doue ha d’ho Roue.
Dre gement leac’h e tremenent, ann dud a zelle gant souez ha plijadur ouz hor goazed, bizachet kaer, mentet kré, hardis ha distak enn ho c’herz. Ho zokou ledan, ho ziletennou goloet a voutounou ha bordet a neud seiz, ho gourizou hag ho dilladou all pep hini hervez he garter, ho grea dishenvel ouz ar belerined all.
Kerkent ha ma oent arruet e Weisbaden, holl aked ar Prins a oe evesaat na vankje netra d’ezho. Ho gourc’hemennet en devoa evit-se da dudchentil ho bro a oa c’hoaz e kear ; mes difenn a reaz out-ho leuskel pa her gwelchent ho c’hriaden garet : Vive le Roi !
Enn ho fenn e oa eur gwenedad koz, eur pennad bleo hir ha gwenn va he chouk. Great en devoa eneb ar republik ar brezeliou-ze hanvet gant Napoleon I. brezeliou ar géanted. Ar C’hont a Chambord hen digasaz da leina ouz he daol. Azezet enn tu deou d’ar Prins, ar chouan koz a zivisk he dok, a lavar he venedicite evel pa vije er gear ; ha goude lein ann Agimus hep sellet petra ’ raje ar reall... Doue araok ato !
Eun devez ma tlie ar Prins ober eur bale, ar Vre-
