— 13 —
|
En nemb e hanàu é zevér
Hag e dor neoah hou lézen,
Zou cablussoh én hou quevér,
Groeit enta ma vein gùel gristen.
|
Ton : Chetu en eih quentel nehué.
O lézen pur, lézen santel,
Lézen furnès er vugalé,
Groeit, men Doué, ma vehemb fidel
D’hi héli épad hur buhé.
Tad mad, ag en ouaid tinérran,
Hui-é e vennamb chervigein ;
Revou hur pligeadur brassan
Credein, cârein hag aboeissein.
|
QUÊNT, ÉPAD HA GOUDÉ ER GOMMUNION.
Ton : Air connu.
Me gav hir en amzér
E dremeinan ér bed,
Ma ne mès me Salvér
D’em honfortein perpet.
Quérhet, m’Æl-Gardién,
De larèt d’em Jesus,
Hemb d’hou é on é poén,
Disconfort, hirvoudus.
Pêl doh Jesus em hâr,
E gâran drest en ol,
Ne gavan meit glahar ;
Me chonge é han de gol.
Quêrhet, m’Æl-gardién,
De gavouèt me Jesus,
Ha presantet me foén
D’é Galon truhéus.
Solitet-on hemb cess
D’en tantationeu ;
M’anemisèd em fress
De gouéh én ou laceu.
Quêrhet, m’Æl-gardién,
De gavouèt me Jesus,
Ha presantet me foén
D’é Galon truhéus.
M’anemis én arrage
Ne glasq meit me feahein :
Prest-on de gol courage
Ma ne za secour d’ein.
Quêrhet, m’Æl-gardién,
De larèt d’em Jesus
Dont d’em zennein a boén
Guet é hræceu nerhus.
M’inean peur dihoarnis
A hræç hag a secour,
E grein hag e hirris
Guet eun a hé zreitour.
Quêrhet, m’Æl-gardién,
De larèt d’em Jesus
Dont d’em zennein a boén
Guet é hræceu nerhus.
|
