Ia ta ! ia ta ! ha, ha, ha, ha ! Ar vioc’h, ar vioc’h eo, a zo… Klevet a reer adarre eur vlejadenn krenvoc’h. Maze a laosk ar varrenn houarn da goueza. Krena reont an tri evel deliou.
Ar vioc’h eo… ar vi… ar vivi… ar vi…oc’h. Eur sklerijenn ruz tan glaou a zav a gleiz, e gweled an ti.
Sell ta, Maze, sell ta ! Petra zo, pe… pe… petra eo an tan ruz se ?
Netra eo ! netra. Luc’hed a ra.
Luc’hed a liou ruz ? n’em eus gwelet morse luc’hed ruz. Tan an ifern eo, am eus aoun.
Aï, aï Doue, aïou ! tountoun Fanch, tountoun Fanch o tont eus ar vered !
Klaoda a zeu ebarz gant gorregez, eul linser wenn hag hirr en dro d’ezan, daou doull ebarz evit e zaoulagad. Dougen a ra eur falc’h en e zourn.
Ne ket tountoun Fanch eo a zo aze. Fanch a ziskuiz er vered, hag a jomo eno beteg ar varn ziveza. Me zo an Ankou, o tont da gerc’hat, a berz an Aotrou Doue, tri den a reer Iann, Biel ha Maze anezo.
