Ya, ar c’hure, mignon Fistoulik, ar c’hure da spounta ac’hanon. Hag ar pez dilabour-ze zo chommet em c’hichen d’am diwall ac’han m’eo bet digoret ar voest !…
Han ! Gwelet ho peus c’hoaz ! Neuze ho peus ranket chomm fur ?
Fur ouz red ! Mez war ar glaou e oan azezet ; aoun am oa, sellit, aoun am oa ken na grenen o klask gouzout piou a c’hounezfe. Ma ! deut omp adarre koulskoude a-benn da veza hanvet gant teir mouez muioc’h. Ha penoz c’hoaz ? Abalamour epad an oferen-vintin em boa laeret eun daou-ugent mouez bennak. Hiviziken e rankin labourat d’ar mintin, abalamour d’ar c’hure.
Droch, ar mear, a gav d’ezan koulskoude e c’hounezomp… penoz lavaret ?… dre an hentchou eün.
Droch a zo diskiant a-walc’h da staga. Pa gomzan d’ezan eus va zaoliou kaer, e lavar d’in krenn ha krak : « Paour kez Skouarnek, emout adarre o fougeai ! » Oh ! Fistoulik, lez da vont, paneve ar « parti » pell zo n’am bije ket finvet ; gwelloc’h e vije bet ganin mont da c’houeza en eur zac’h-biniou ! Mes ar « parti » dao eo difenn anezan, a-enep ar c’hure zoken.
Gwelet a rit breman perak n’omp ket mignoned ar c’hure ha me.
