Heman, kerkent ma anavezas laeronsiou ar vioc’h, a prim da gaout he ferc’henn :
— Te ’oar, Yann, diwall mat da vioc’h, emezan ; rak, mar pakan anezi c’hoaz war va zraou, ne vo ket kosoc’h ha, diwar an taol-ze, e c’helli kas anezi da farda sklipou !
Hag hen kuit, ar Furzod, rok an tamm anezan, tudou !
Antronoz, Katellig Fri-Minaoued ne gouskas ket en eur ziwall ar vioc’h, rak katekiz ha sarmon piz he doa bet digant Yann. Met siouaz ! Petra ’faot d’eoc’h ? Gouzout a rit, eur voazamant fall a vezo atao trec’h abret pe zivezat. An daou pe dri devez goude-ze, Katellig a zizonjas adarre da gousket ; met Moumoutig, hi, ne zizonjas ket da vont buan da danva melchon gwenn ar maner. Hag ar pez a voe gwasoc’h c’hoaz, an aotrou Furzod a zigouezas war an taol, e fuzul gantan, hag a gasas bioc’h Katellig d’ar bed all.
Katellig, en eur lenva evel eur vadalen, a ziredas d’ar gear da gas ar c’helou glac’harus-ze da Yann.
— Foei ! eme heman, ar pez a zo c’hoarvezet a zo digouezet ha n’eman ket mui da zont. E-lec’h chom aman da ouela kaon d’am bioc’h, pe e-lec’h koll va amzer, Katellig, da uza ar gordenn war da gein pe da derri trojenn ar valaenn war da zargreiz, eo gwelloc’h ganin mont da gerc’hat Kontelvraz, kiger ar Pont, evit diskroc’henna Moumoutig.
Antronoz vintin, Kontelvraz a zigouezas, e gontell hag e stalikerez kiger gantan, ha Moumoutig ne voe ket seizdaletoc’h evit beza diskroc’hennet.
Pa oa echu ar stal, e-pad m’edo Katellig o ouela d’he loen paour :
— Breman, kiger, eme Yann, me n’am eus ket arc’hant
