Pajenn:Buez ar Pêvar Mab Emon.djvu/227

217

Chommit en ho castel ha serrit ar persier :
An nep a deuy d’ho clasq a gavo o affer.

Renod.

Chommit en ho repos en castel Montoban,
Ha laqit eves mat deus ar gurunen-màn :
N’ho pet qet a zourci ganén, va fried qèr ;
Sònjit ec’h ouzomp mat petra zo da ober.

Clera.

Doue d’ho preservo deus anui, va zud qèr ;
Ne vin qet hep sourci qen a viot er guêr.

Renod.

Alòn, demp-ta buan, va zud, secretamant
Da c’hout ha ni allo trapout dragon Roland.
Rac-se, va mignonet, ne boeltronit hini :
Mar santont ac’hanomp e vo ret combatti.

Avanç a reont entrezec ar pavillon.

Guichard.

Nebon, va breur Renod, eus se bet disourci,
Ni deuy d’en em venji demeus hon enemi.

Fouqes.

D’an armou oll, va zud ! cetu ni surprenet ;
Ma na laqomp eves ez omp oll qemeret.

Ganelon.

Piou zo êru aze, ma crier d’an assot ?

Fouqes.

Ar sorcer bras Mogis hac e guender Renod.

Renod.

Ha sònjal arit-u, forbanet hep calon,
Donet d’hor sujedi er vrô eus ar Gascogn ?
Goell e vije bet dêc’h assur chom en Paris,
Rac birviqen ac’hann n’en deet var ho qis.

Idelon.

Evit qement a rit eus hor gourdrous, Renod,
Oc’h eus bet ajisset assur evel eur sod,