Pêet mat e voc’h sur demeus ho labouriou.
Ar C’henta Maçoner.
N’hon eus qet a vorc’het demeus ar bêamant ;
Mes me lavaro dêc’h, Autrou, va zantimant :
Ne allimp qet, me gred, ac’han da bêvar mis,
Commanç en ho reqet eur c’her bras edifiç.
Renod.
Penos ? da bêvar mis ! Clêo-ta, va c’hamarad :
Me bretant e teufoc’h ractal da labourat ;
Ha memes labourat hac en de hac en nos :
Pa vo êchuet tout m’ho lezo en repos.
An Daou Vaçoner.
Ni zo e sevel ti da Varqis an Detret,
Hac e renqomp êchu pe bea goal-drêtet.
Renod.
Ha me a zo eun Duc ; hac ententit ervat
Pa ràn offr d’ho pêa, e ranqit labourat :
Ha ne rit qet pelloc’h nemeur a dintamar,
Pe me neo ho coug evel gouzoug eur yar.
Hij a ra o c’holierou d’an daou Vaçoner,
hac e storloq an eil eus eguile.
An Eil Maçoner.
Ayou ! pardon, Autrou, ha n’hor mal trêtit qet ;
Ni ya da labourat bremàn en ho reqet :
Renod.
Grit eta prontamant ; rac-se ec’h ordrenàn
Ma vo grêt ar c’hastel var ar roc’h huel-màn.
Dreist-oll, ret ê ober crén bras ar c’hastel-ze,
Rac resista rànco ouz arme ar Roue.
Ar C’henta Maçoner.
N’ho pe qet a vorc’het, Autrou ; me oc’h assur
E vo grêt ho castel hervez ho plijadur.
Renod.
Rac-se, maçonerien, courach da labourat ;
Cetu aze bepret arc’hant eur voutaillad.
