Pajenn:Bellec - Guirionéeu ag er Religion.djvu/262

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
258
guirionéeu

bihuet puemb mil vlai ér pligeadurieu hag él larganté a bep-tra, petra e chommehé guet-hou bermen ? Na brasset-é dalledigueah mab-dén, e lar un Tad santel, hum lezel de vout trompet dré er vràuité ag er pligeadurieu hag er madeu ag er vuhé, hemb perderi ag er maleurieu de béré é conduyant.

Groeit e oé bet douguein d’er guér a Grenad corv en ampeleurès Isabel, péhani e varhuas ér guér a Doled. A pe oé bet digueoret er chass, face er brincès e ziscoas bout quen difæçonnet ha quer vil, ma laras a vouéh ihuel sant Françæs Borgia, nezé duc a Candi, é ranteleah Spagn : « Hà honnéh-é er brincès-hont péhani en doé quement a vràuité n’en dès hoah nameit ur berrig amzér ? Petra ! hà hennéh-é er face-hont quer gaillard ha quer liguernus ! O men Doué ! na miseraplet-é mab-dén staguein é galon doh treu quer bresq ! Na dallet-é er ré en dès rai a sourci eid ou bràuité quen distér ! » Ean e bassas en noz arlerh é ouilein ar folleaheu er bed ; monnèt e ras goudé é compagnoneah santel hag inourabl en tadeu Jésuit hag é tas devout sant.

Ne hellér quet en dout brassoh consolation én ær ag er marhue, eid en dout bihuet én disprisance ag er pligeadurieu hag ag en inourieu ag en doar, goudé en dout cherviget Doué a huir galon.

résolutioneu.

1° Chetu hag e zou groeit, me ya de gùittat a vremen ol er péh e hellehé m’anquinein a pe dostei er marhue. — 2° Me renonce d’en orgueil, d’er madeu ag en doar, d’er pligeadurieu dangerus a béré é ma carguet me halon, ha me ya d’hum staguein doh er péh e hellou rein consolation d’ein én ær ag er marhue. — O men Doué ! groeit ma pratiquein a galon, a hinihue, er bénigen doh hum aqùittein leal a me ol devérieu.