collet pé risclet salvedigueah hou ç’inean. Ol en treu-zè ne changent quet guet en amzér. Quel liès gùéh èl ma hum abandonnehet dehai ; ne dennehet quin fréh a nehai nameit anquinieu ha rebreicheu a gousciance. Chetu ol er péh e chommou guet-n-oh én ær ag er marhue.
Nac hou pehé joeisset beta bermen ag en ol inourieu, ag en ol pligeadurieu ag en doar, pé nac é vehoh couéhet ér brassan maleurieu, nac hou pehé anduret ol er poénieu e hel mab-dén souffrein ér bed-men, ur momand arlerh ne vou mui nitra ag en dra-zé. Ne chommou guet-n-oh ag er madeu, ag er pligeadurieu a béré hou pou joeisset, nameit en anquin d’ou hol ; hag ag en drougueu péré hou pou anduret, nameit er chagrin hou pout groeit goal implé ag er péh e hellé méritein d’oh er baraouis. Hou ç’anquin e vou hou pout hum cherviget aveid hou tannation ag er péh e hellé méritein d’oh ur gloër éternel. Anquin læn a zisespoér, dareu didalvé, rac en éternité ne hellou jamæs ou séhein. Me mès bihuet uiguênd vlai ar en trôn, e laré én ur verhuel ur roué bras, ha ne chom nitra guet-n-ein. Pligéet guet Doué m’em bezé passet en uiguènd vlai-cé a rouéoni, én ul léh didrous benac, é chervige men Doué hag é labourat eit me salvedigueah !
II. Er marhue e laca ol en dud ér memb rang ; peb-tra e vé nezé passet aveid en eil hag éguilé, mæs én ur fæçon forh dishanval aveid er ré just hag er béherion. Sellet ur sant Antoén é verhuel d’en ouaid a buemp vlai ba cand. Pihue e heliehé comprenein er joé ag é inean é huèlèt en amzér hag en éternité ; en amzér é péhani é ta a bassein ol er rustonieu ag é vuhé a bénigen ; en éternité é péhani é ha de gommance ol er pligeadurieu e ra Doué d’é Sænt ér baraouis.
Sellet é contrel doh er maleurus Caïn. Nac en devehé
