Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
ind ankoéheit… Peurkèh Iannig ! Peurkèh lannig ! Ean é en dès gusket me zad é me rauk, hag, é rauk me zad, me zad-kouh. Ean é en dès gouriet hou séieu hag hou lavregér ketan, bugalégeu !… Eit ma hellou dichuéh é péah, ér bed aral ne ankoéhet ket, mem bugalé, a laret hinnèh ur beden gredus, eit er guellan kémenér a Vreih-izel.
ER VUGALÉ.
Ia, sur erhoal, melinèr, sur erhoal.
ER MELINÈR.
Ha bremen, Mériadek, aveit er liénein, ret é kavet un dén ag é vechér ; te ia enta de vonet aben de glah er hémenér a Langonbrag…
IANNIG, é seuel én un taul ar é azé.
Ha ! pas hannèh, mab-er-sèh, pas hannèh !
