— « Re abred, siouaz ! e tigouezo eur an disparti, an eur-ze ma liviri kenavo da Gerzadiou, marteze eur c’henavo biken ! Pe vare koulskoude, Klaodinaïg, ez pefe c’hoant d’hor c’hwitaat ? »
— « N’eo ket ma ven inouet ama, hag evelato em eus mall bras da veza e ti Doue ! Kenta ma c’hellin me a skrivo da zuperiorez Sant-Fransez evit goulen ganti beza digemeret e niver he leanezed. »
— « Evel a giri, Klaodinaïg ! »
Hag e selle outi gant teneredigez. Klaodinaïg a zeblante d’ezan brema muioc’h hegarad ha koantoc’h. Eur c’helc’h a zantelez hag a zousder a yoa en-dro d’he fenn, a zouge d’he c’haret kement hini he gwele.
Klaodinaïg na skrivas ket ; mont a reas, kenta ma
oe vak, da gaout he zad kovesour, hag e kontas
d’ezan kement hoc’h eus klevet diaraok. Hema ’oa
joa gantan klevet ar c’helou, hag e skrivas raktal
eviti.
Na bade mui gant ar vall he dou da veza en he zi a beden. Ker leun e oa he c’halon a levenez ma kane dre-oll he c’hanaouennou kaera. evel pa he divije bet c’hoant da lavaret d’an holl grouadurien :
« Meulit holl madelez dreist-vuzul an aotrou Doue, rak m’eo plijet gantan teurel e zellou war e zervi-
