— Mat, mat sur !… Kê d’e gaout, mab, kê. Me a c’hortoio aman.
Azea a eure ouz an daol, sellet a eure ouz ar paper war behini e skrive ar pôtr.
Bilzig a redas da di Saïg. Heman, pa hen gwelas :
— Digemer mat ec’h eus grêt da gabiten ar Vran ?
— Saïg, c’houi a oar ervad penôs na guitaïn ho pag nemet gant hoc’h ôtre roet a galon vat. Ha c’houi a oar ive, neketa, Saïg, abalamour da betra.
— Ya, ya, va fôtr, pôtr mat out… keun am mo d’it, met kê war an a-rôk, n’ec’h eus netra ken da ober, netra ken da ziski en bourz ar Gwennili… Poan ha dienez a-walc’h ec’h eus gouzanvet, paour kêz pôtr !… Taol da zac’h en bourz ar Vran… Ha dreist-holl na goll ket an nord !
Hag evit kuzet an tammig krenidienn galon a c’hlebie e zaoulagad, Saïg a c’hrozmolas : « Bilzig, na goll ket an nord ! », hag e chik gant eun tôl teod eus e chod dehou en em gavas peg eus e hini klei. Eur grainchadenn.
— Ha breman, Bilzig, pôtr, krog out en da varrenn stur, barrenn stur da vuhe… Levi mat da vag, pôtr. Ha Doue da vleino !… Kenavo, mab !… Va gourc’hemennou da Izabel… Kenavo !…
Bilzig a zistroas d’ar gêr, evurus a dra zur, met evelkent serret e galon, eur vrumennig war vammenn e lagad. Pa erruas er gêr :
— Grêt eo, kabiten.
— Neuze gra da zac’h, da gabanenn a zo goullo… Ha breman lavar d’in petra a oas-te oc’h ober gant an delienn paper-man.
— Oc’h esa skriva eeun ha frêz, kabiten.
— Goût a ouzout lenn ?
— Ya. Met skriva a zo diêsoc’h : erru on evelkent da skriva mat.
— Ha c’hoant ec’h eus da ziski ?… Ma ! gwelet e vo.
Hag hen kuit.
Izabel a zastumas e zilhad d’ar pôtr, hag o sikas en e zac’h,
