Er hombat spirituel/Chapistre 32

Eus Wikimammenn


CHAPISTRE XXXII.
Ag er finesse deuéhan en dès er goal-speret, eveit gober ma vou er vertuïeu memb occasioneu a béhet eveit omp.


ER serpant coh, de laret é, er goal-speret e gav er moyant d’hun tantein dré er vertuïeu memb peré e zou én-omp, bet-ac gober a nehai occasioneu a behet eveit-omp. Hul laquad e ra d’um istimein ha de vourrein a hanomb-ni-memb, hac ean hun sàu quen ihuel, men dé calet-bras demb chom hemp quemer gloër ha vanité. Raccé dihuennet attàu, ha beah ferm én hanàuedegueah a hou izeldæt, chonget de bep cource nen doh nitra, na ne ellet nitra, é oh carguet a viserieu hac a zefauteu, hac anfin ne velitet meit en danation éternel. Re-vou hemp cess dirac hou teulegat er uirioné a gonsequance-man, re-vou eveit oh él ur retirance a behani ne sortieoh jamæs, ha mar da deoh chongeu ha santimanteu a bresomption, pelleit-hai él anemiset dangerus peré en dès complodet hou coll.

Mæs mar fal deoh gout reih petra oh, hum cherviget ag er regle-man. Sel gùeh ma tauléhet hou teulegat arnoh hac ar hou çobereu, sellet hemp quin er peh e zou a hanoh, hemp sellet er peh e zou a Zoué hac er peh e hués dré é græce, ha diazéet el-cé ol en istim hou pou eveit-oh, ar er peh e huès a hanoh hou hunan. Mar sellet doh en amzer e zou bet é raug hou cannedegueah, hui e uélou penaus durant ol en éternité ne oueoh nitra, ne huès groeit, na guellet gober en distéran tra eveit melitein er vuhé ; ha mar consideret en amzer-man é pehani é vihuet dré visericorde en eutru Doué hemp quin, petra vehai a hanoh, pe nen devezai quet hou conservet ? Petra veheoh-hui ? Meit nitra pur : a nen deheoh-hui én dro d’en nitra hont a behani é oh sortiet, pe n’hou harpehai quet en dorn ol-buissaut pehani en dès hou tennet a nehou ?

Ma ne gonsideret enta meit er stad naturel é pehani é oh hac e apparchant teoh hemp quin, splann é ne zeliet nac um istimein hui memb, na clasq bout istimet, guet er réral. Ér stad surnaturel a hræce ; hac én exercice ag en œvreu mat, ne huès quet muioh a ræson de guemer gloër ha vanité : rac hemp er secour a ziarhlué, peh merite e elleoh-hui hou pout, ha peh vat é elleoh-hui gober a hanoh hon hunan ?

Goudé en dra-zé, mar laqueit dirac hou teulegat en nombre eahus ag er péhedeu e huès commettet, pé e elleoh commettein quenavé m’en dès hou coarantet en eutru Doué, hui e gavou én ur vultipliein én ul liessat, non pas hemp quin er blaïeu hac en deïeu, mæs er fal-obéreu hac er goal-inclinationeu ; hui e gavou penaus, dré ma tènn ur si d’un aral, hou somm péhedeu e vehai bet oueit bét-ac un anfin a béhedeu, hac é veheoh deit de vout haval doh er goal-speret. En ol considerationeu-zé e zeli reign deoh a zé de zé brassoh disprisance a hanoh hui-memb, ha gober deoh hanàouet en obligationeu infini e huès de vadeleah en eutru Doué, é léh clasque lemel guetou er gloër e zou deliet dehou.

En ur guir, ér jugemant e rehét a hanoh-hui-memb, beah just ha veritabl, ha dihoallet doh er vanité ; rac penaus benac ma hanàueheoh hilleih guèl hou miser eveit ma hanàu é hani un aral dallet dré en amour prope, a du er volanté é vehet attàu hilleih cablussoh ha punissaploh eveit hou, mar clasquet attàu tremen eveit ur sant é isprit en dut, deusto d’en hanàuediguah e huès a hou tefauteu.

A selfin enta ma hou coarantei en hanàuedigueah-zé doh er vanité, ha ma vehet agréable d’en hani e zou tad ha squir er ré humbl, nen dé quet erhoalh m’hou pou ur santimant humbl a hanoh hui-memb, bet-ac um jugein dinerh eit en distéran mat, ha capable d’ober pep sorte droug, ret é opén ma tesirehet bout dispriset guet er bed ; ret é ma hou pou horreur doh en inour, ha ma cârehet en disinour, ha ma cavehet én occasioneu plijadur é hober en treu izellan. Ne ret quet calz a gas ag er peh e vou chonget a hanoh, a pe vehet guélet é hober er peh e zou disprisaplan. Groeit hou possible hemp quin eveit gober en exerciceu-zé guet humilité, ha non-pas guet ur santimant a orgueil, ha guet ur vaillantisse naturel pehani é sigur ur vertu a grécheneah, e ra ma tispriser diviseu en dut ha ma rer goab ag er santimant ou dès.

Mar discoér deoh guéhavé istim ha caranté, mar hou mêler a gaus d’en donæzoneu cair e huès receuet a ziarhluè, hum dennet quenteh én hou interior, ha diar er peh hun ès poset eit règle, revé er uirioné ha revé er justice, laret de Zoué guet confiance hac a greis hou calon : Men Doué, ne bermettet quet ma vihannein hou cloër, en ur reign d’em nerh prope en inour ag er peh n’apparchante meit d’hou cræce. Deoh en inour hac er gloër, ha deign en disinour hac er méh. Nezé en ur zistroein doh en hani hou mêle, laret ér fond a hou calon : Peh ræson e èll en devout en dein-zé d’em mêlein ? Peh madeleah, peh perfection e gav-ean én on-mé ? Nen dès meit un Doué e zou mat, nen dès meit é œvreu e zou parfæt. Hum humiliet ér fæçon-zé ; rantet de Zoué er peh e apparchante de Zoué ; hui hum zihuennou dréno doh er vanité, hui e velitehet a zé de zé græceu brassoh.

Mar ra deoh er chonge a hou œvreu mat ur blijadur væn benac, mouguet-hi quentéh, en ur gonsiderein en œvreu mat-cé, non-pas èl hou labour, mæs èl labour en eutru Doué, hac en ur laret guet humilité, èl pe vehai doh-t’hai é compseheoh : Ne ouïan quet penaus é oh bet concèuet ém halon, na penaus é oh sortiet ag en abym-zé a vreinadur hac a behet ; rac nen dè quet mé, mæs Doué é en dès hou croeit hac en dès hou conservet dré é vadeleah. Ean é enta e hanàuan eveit hou pèn caus principal ; ean é e vennan hac e telian trugairecat ; dehou é é cassan ol er gloër hac en inour e rér deign.

Consideret arlerh en dra-zé a fed en ol actioneu devot e huès groeit, penaus é léh ou dout respondet doh en abondance a sclerder hac a græceu en devoé Doué reit deoh eveit ou gober erhat, en en dès hum gaiget én ou chair hilleih a zefauteu, ha ne gaver quet én hai er burtæt a intantion hont, en tuemder hont, en ampertisse hont é telieoh hou pout. Mar ou examinet enta, él ma faute, é léh tennein vanité a nehai, n’hou pou meit méh a gaus dehai ; en ur uélet er bihan a brofit, pé eveit laret gùel, er goal-usage e huès groeit a hræceu Doué.

Mæs comparaget goudé en dra-zé hou actioneu doh ré er sænt vrassan, ruein e rehet ag er guemb e zou etré en eil ré hac éguilé ; ha mar det a hou homparagein arlerh doh poénieu mab Doué, a behani er vuhè nen dé bet meit ur groez continuel ; a bout ne gonsidereheoh é mod er bet é zinité, ha ne selleheoh meit doh er vrastæd a é boènieu ha doh et garanté-hont quer pur guet pehani en en dès int anduret, contraignet vehet d’avouéein penaus er peh e huès groeit hac anduret ne dosta quet d’er poénieu-zé.

Anfin en ur sehuel hou teulegat tréma en ean, mar sellet doh majesté souveræn en eutru Doué pehani e velite un anfin a serviterion, hui e uélou splan nezé penaus hou ol œvreu mat e zou eveit oh ur ræson de grénein quentoh eveit de guemer vanité. Raccé deusto d’er mat e ret, hui e zeli perpet laret guet ur santimant bras a humilité : [1] Men Doué, hou péet truhé doheign pehani e zou ur pehour.

Eveheit mat ehué a vrudein rai er græceu e ra Doué deoh, rac en dra-zé e zisplige quasi perpet d’hur Salver, èl m’en dès en discoeit ean-memb ér fæçon e han de laret. Un dé m’en devoé aparisset de unan a é servitourézet édan forme ur hroaidur bihan hac hemp merche erbet a é zivinité, hi er pedas guet simplicité de laret en Ave, Maria : ean er groas quentéh. Mæs a p’en devoé laret : Hui zou beneguet étré en ol groagué, ean e arrestas, rac ne vennai quet laret er péh e apparchantai d’é hloër ean, hac él ma talhai hi arnehou d’achiue, ean e zisparissas, en ur lezel en inean santel-zé carguet a gonsolation hac assuretoh eveit jamæs ag er gonsequance ag en humilité, dré en example en devoé reit dehi.

Desquet hoah hum humiliein én hou ol œvreu, doh ou sellet èl limageu peré e represante deoh hou izeldæt én ur fæçon forh admirable. Ar en dra-zé éma diazéet en ol vertuïeu : rac èl m’en devoé en eutru Doué crouéet hun hetan tad a nitra ér hommancemant ag er bed, èl-cé breman diazéein e ra ol en edifice pe batisse spirituel ar er uirioné-man e hanàuer erhat, penaus a hanomb-ni-memb nen domb nitra, éhal-cé sel mui ma hum zevalamp, sél mui en hum sàu en andifice, hac a vesul ma toullamb en doar, ma tisolamp er sol a hun izeldæt, er mæstre batissour souveræn e bôs er vein sol peré e chervige de sehuel é vatimant. Laqueit enta erhat én hou isprit ne feheoh jamæs hum zeval izel assès, ha pé ellehai bout un dra benac infini é mab-dein, é fragilité hac é izeldæt vehai. O hanàuedigueah divin pehani e ra demp bout eurus ar en doar ha glorius én ean ! O splander admirable pehani e sorti a dihoeldæt hun izeldæt eit rein splander d’hun inean ha sehuel hun speret dermaha Doué ! O mæn précius, mæs dishanàu pehani a luh émesq er loustrie a hun péhedeu ! O nétra, e za d’er guél a nehou hun rantein mæstre a guement tra zou ol !

Ne scuéhehen jamæs é comps a guement man ; piue benac e vénn inourein er vajesté divin, e zeli hum zisprisein ean-memb ha desirein bout dispriset guet er réral. Hum humiliet é quevér en ol ; hum zevalet édan en ol, mar fal deoh ma vou glorifiet Doué én oh ha hui èn hou. Eveit hum joentein doh-t’hou, pelleit doh er vrastæt ha doh en inour, rac pellat e ra doh er ré en hum sàu, choéset partout el léh deùehan, ha dischennein e rei ag é drône eit donnet d’hou cavouet, eit hou chérissein, eit discoein deoh sel mui a garanté ma tiscoehéhet a inclination eveit hum humiliein ha desirein bout laqueit édan en treit, èl en dra disprisaplan ag er bed.

Mar câr un Doué pehani en dès hum hroeit en deuéhan ag en dut eit hum joentein stertoh dohoh, rein deoh santimanteu quen humbl, ne vanquet quet d’en trugairecat liès a guement-cé ; trugairecait ehue ol er ré hou secourei d’ou honservein, doh hou coal-draitein, pé en ur gredein ne huès quet vertu assés eit supportein un anjuli ; trugairecait-hai, ha deusto d’en droug e larent a hanoh, n’en hum glemmet jamæs.

Mæs anfin, én drespet d’en ol considerationeu-zé, deusto m’émant criüe ha puissant, mar bé malice en diaul, en defaut a hanàuedigueah a hanoh hui-memb, hac hou coal-inclination, é carguein dalh-mat hou isprit a chongeu orgueillus hac é tegasse én hou caion en desir d’en hum sehuel drest er réral, hum humiliet nezé sel mui ma uélet dré experiance er bihan a bourfit e huès groeit é gùir santeleah, ha peguement a boén e huès doh hum zibarassein ag er chongeu importunus-zé peré e verche én oh hilleih a orgueil ; dré er moyant-ce hui e rei ag en ampouison un dram, hac ag en droug memb ur remæd.


  1. Luc, 18. 12.