| ◄ Ag er ré e fari é chongeal querhet én hènt a berfection. | Ag en ardeu a beré en um chervige er goal-speret eit gober demb quittat hènt er vertu. | Ag er finesse deuéhan en dès er goal-speret, eveit gober ma vou er vertuïeu memb occasioneu a béhet eveit omp. ► |
Er hombat spirituel/Chapistre 31
CHAPISTRE XXXI.
Ag en ardeu a beré en um chervige er goal-speret eit gober demb quittat hènt er vertu.
R buarvet ard em ès laret, a behani éma en diaul accustumet d’en hum chervige eit hun trompein a p’hun gùél é querhet eun én hènt a berfection, é ma ra demp en ur fal gource hilleih a intantioneu mat, a selfin ma hum louïéhemp a nébedigueu én droug, é lezel er pratique ag er vertuïeu peré e jauge demp.
Un dein clan, par exampl, mar andur e zroug guet patiantæt, en anemis hont a hun salvedigueah, guet eun mar hum accustumehai dréno d’andur tout guet patiantæt, e laqua en é chonge hilleih a œvreu zantel, e ellehai gober én ur stad aral ; ean e ra dehou de gredein, pe vehai yah, é rantehai de Zoué, dehon ean-memb ha d’é nessan chervigeu brassoh. A p’en dès guellet laquad en é bèn desirieu væn de recouvrein er yehet, ou antretenein e ra én ur fæçon ma hum afflige er hlan-zé, faute ne éll en devout er peh e zesire, ha sel mui ma cresque en desirieu, sel mui é cresque en néhance. Mæs en anemis e ya hoah pelloh, rac ean el laqua ér fin de gol er batiantæt en é glinhuet, e séel non pas él ur hlinhuet, mæs él un ampéchemant a hober er peh e zou én é chonge hac e zesire quement accomplissein, é sigur gober muioh a vat.
A p’en dès ean pousset bet-azé, lemel e ra a nebedigueu a é isprit er chonge ag en ol œvreu mat en devoé laqueit én é bèn, ha ne lausq guetou meit en desir hemp quin de vout delivret a é zroug. Mar pâd en droug pelloh eveit ma cârehai, col e ra er batiantæt hac é ta de vout forh chagrinus. El-cé couéhel e ra a nebedigueu ag er vertu e bratique ér vice pehani e zou contrellan dehi.
Er moyant d’um oarantein doh en drompereah-zé é, évehat mat, ne vern é peh sorte souffranceu en hum gaveheoh, a zezirein jamæs gober œvre mat erbet, mar dé digource, rac èl ne veheoh quet nezé capable d’er pratiquein, n’hou pehai meit néhance ha displijadur a gaus dehou. Credet enta, guet ur gùir santimant a humilité hac a resignation, penaus a bout en hou tennehai en eutru Doué ag er stad-cé é pehani é oh, en ol desirieu mat e huès breman e vehai martezé nezé hemp effet ; rac n’hou pehai quet er hourage d’ou accomplissein. Credet d’er bihannan penaus Doué, dré un disposition segret ag é brovidance, pé é punition a hou pehedeu, ne vènn quet ma hou pou er blijadur a hober en œvre mat-zé, mæs éma gùel guetou hou cuèlet é hober é volanté ha doh hum humiliein édan é zorn ol-buissant.
Hum gomportet ér fæcon-zé, a pen doh obliget, pé dré ordre hou tad spirituel, pé dré ur ræson benac aral, de lezel hou tevotioneu ordinær, pé de ziover memb er sacremant adorable ag en Autær. N’en hum abandonnet quet d’er chagrin, mæs renonciet d’hou volanté prope, ha groeit volanté Doué, en ur laret : Doué e hanàu er fond a me inean, que ne uélehai én hi na defaute, nac ingratitude erbet, ne vehen quet breman forhet ag er gommunion : revou beniguet de virhuiquin jamæs é hanhue santel ag er græce e ra deign d’hanàouet dréno penaus n’hé melitan quet : Men Doué, me gred ferm penaus én ol afflictioneu e zegasset deign, ne zesiret a hanan tra erbet quin, meit ma offrein deoh, én ur andur guet patiantæt hac eveit pligein deoh, ur galon perpet souble hac aboeissant d’hou volanté, perpet prest d’hou receu ; a selfin ma tei deoh en ur antréein én hi, hé harguein a gonsolationeu spirituel, ha m’hé goarantehet doh anemiset me salvedigueah peré e ra ou fossibl eit hé scrapein guenoh. Groeit, o me Hrouéour ha me Salver, groeit a haneign er peh e gârehet. Re-vou hou volanté divin breman ha de virhuiquin jamæs me ol secour ha me magadur ! Ne oulennan meit un dra guenoh ; ma vou me inean purifiet ag ol er peh e zisplige deoh ha goarnisset ag en ol vertuïeu, eit ma vou é stad non-pas hemp quin d’hou receu, mæs d’ober ol er peh e bligeou guenoh oommandein dehi. Er ré e vou sourcius de bratiquein erhat ol en dra-man, mar hum santant douguet d’ober un œvr mat benac drest ou nerh, etré mèi a nehai ou hunan, pé a solite er goal-speret pehani e esper dréno ou dihoustein doh er vertu, pé dré inspiration en eutru Doué eveit approuvein ou aboeissance éta el lusque-zé, er ré-zé e èll bout ingortos é vou perpet eveit hai un occasion d’avance un draïc penac én hènt a ou salvedigueah, ha de chervigein en eutru Doué ér fæçon agreaplan dehou ; é quement-cé é consiste er gùir devotion.
Remerquet opèn penaus a pe za deoh, eveit hum uellad ag ur hlinhuet, eveit hum zelivrein ag un diæsemant chiffus, hum chervigein a voyandeu divlam a nehai oa hunan hac a beré en en devé bet hum cherviget memb er sænt, é teliet attàu dihoal a hum bressein rai, hac a zesirein guet rai a gret ma hei en treu revé hou inclination. É quement tra zou ol pléguet édan volanté Doué, ha ne sellet meit doh-t’hi ; rac a hui e ouair a ean zou dré er moyanteu-zé, pe dré réral hilleih gùel eveit hai é fal dehou hou telivrein a hou troug ? Mar hum gomportet én ur fæçon aral, ar hou malheur vou, rac martezé ne receuéhet quet er peh e zesiret quement, ha nezé n’elléhet quet hum viret a goueh én dibatiantæt : hac ag é elleoh memb er gober, hou patiantæt attàu e vou queiget guet hilleih a imperfectioneu peré e vou caus ne vou quet quen agreable de Zoué, ha ma vihanneih hilleih er melite a nehi.
Anfin vennein e ran disolein deoh ur finesse segret a hun amour prope pehani é mil ha mil occasion e guh dohemp-ni-memp hun defauteu, deusto mèint lourd hac æs de vout guélet. Ur hlan, par exampi, pehani en hum afflige rai ag é zroug, e vènn ma vou quemeret é zibatiantæt eveit un desir d’ur vat benac én apparance. Nen dé quet, mar er hreder, un dibatiantæt veritable é, ur gùir displijadur é é uélet éma é glinhuet ur bunition a é behedeu, pé é tiæssa hac é fatigue bras er ré e zou doh er soignein. Er memb tra é ag un ambitius pehani en hum glemm rac nen dès quet guellet en dout un inour, ur gargue a behani e oai ingortos ; rac dihoal mat e ra a reign d’er vanité er garé ag er chagrin en dès ; ean hé ra de hilieih a dreu aral a beré e ouyer mat ne rai cas erbet én occasioneu aral. El-cé er hlan pehani en dès quement a druhé doh er ré e guemer soign a nehou, abèn m’éma guelleit, nen dès truhé erbet mui doh ou guélet é andur er memès diæsemanteu étal ur hlan aral.
Ur merche assuret mat é hennéh penaus é zibatiantæt nen da quet ag er boén e ra d’er réral, mæs ag un hirrisse segret en dès doh en treu peré e zou contrel d’é volanté. Piue benac e vènn enta evehat doh en dangerieu-zé, e zéli quemer er resolution d’andur guet patiantæt, èl m’hun és laret, ol er hroézieu e arriùou guetou ér bed-man, ne vern a berh piue éteint.