|
É koed er Véronik é hès, é hès un einig roz,
Un einig hag e gan bam noz, d’er poent a hantér noz.
Un einig hag e gan bam noz, d’er poent a hantér noz,
P’en dé en dudigeu iouank guélan én ou repoz.
En einig-sé, dré é sonen, e lavar hemb fari,
É tremén bean er iouankis é raug er gouhoni :
D’er ré e zou é klah ou chanj, e lar é ma rekis,
Ha choéj ou hoant ha diméein, é kreiz ou iouankis.
« Mem boé lavaret t’oh me mam, lavaret t’oh, me zad,
Ma ne garoh men diméein é oé ret t’ein kuitat,
Ma ne garoh men diméein, oé ret t’ein kuitat bro :
Hillèh iouankoh aveit on mé zou diméet guerso.
« Hillèh iouankoh aveit on mé zou é terhel menaj ;
En dès bugalégeu menut hag e zei davout bras,
En dès ha meùel ha matèh, tachen pé kommenand,
Hag e ia liès d’er marhad, e saù eur hag argand.
« Perag enta, me zad, me mam, n’em lausket hui eùé
De ziméein p’en dé me hoant, p’en dé me volanté,
Un aval kentéh m’en dé blod e zou mât te zaibrein,
Ur verh iouank de drihuèd vlé zou mât te ziméein.
« Pe vé arriù ur verh iouank seihtek pé trihuèh vlé,
Dé ket guèlat e hra nezé, nameit fallat bamdé,
Pe vé arriù ur pautr iouank é pemb plé ar-n-uigént
Dé ket guèlat e hra nezé, nameit monet d’é hént.
|
