Eil levr - Chap. IX.
Victor Guilmer, 1836 (p. 148-152)
Va mab, pe sort sujet oc’h eus da vouëla ha da huanadi evel ma rit varzu an èn ?
Allas ! Rouanes ar Sænt, commanç a rean da jouissa eus a un dranqilite benac, hac en un taul en em gavan e occasionou afflijant.
An injustiç, ar c’halomniou, an ingratiri a form a neves dessiniou malicius a enep din.
Mam garantezus, pliget ganeoc’h accordi d’ho crouadur ar sicour eus ho protection.
En em gaout a rit, va mab, en eur stad, en eur feçon benac, henvel oc’h an hini e pehini en em gavis pa glevis en templ ar pes a annonças din Simeon.
Goude beza lavaret peguer bras e tlie Jesus beza, e lavaras ive penaus e cavche cals a dud da stourm ountan ha d’er persecuti, ha penaus eur c’hleze a c’hlac’har a dreusche va ene va-unan.
Dre al levriou sacr e voan instruet a hent-all eus ar souffrançou a dlie beza partach Jesus. Abel laqeat d’ar maro, Joseph guërzet gant e vreudeur, David persecutet gant e adversourien, chetu o c’hement a draou pere a represante din, evel var un daulen, ar pes a dlie c’hoarvezout gant Jesus.
Ha pebes anqen continuel evit va c’halon ar guêl am boa bepret dirazon eus a dourmanchou hac eus a varo Jesus.
Pebes huanadou interieur ne boulsen-me qet beveach ma talc’hen Jesus var boul va c’halon ha ma songen ne dlie savetei ar bed nemet dre ar maro ar c’hruella.
Pa velen laza un oan, eur pijon en templ, e lavaren : Ah ! chetu eno ar pes a vezo great un deis da Jesus !!!
Compren a ran, ô mam Guerc’hes ! peguer glac’harus e tlie beza ho stad, hac eo gant ræson e c’halv an ilis ac’hanoc’h rouanes ar verzerien.
Ar verzerien o deus bet ho phen trouc’het ; exposet int bet d’al loenet sauvach ; perisset int bet dre an tan pe an dour. Mæs ho souffrançou ordinalamant ne vizent qet padus : ho re-c’hui o deus padet tri bloas ha tregont hac epad an oll amser-se, leun a gourach hac a ners muioc’h eguet an oll verzerien assambles, e velac’h gant ar brassa patiantet ar souffrançou bepret neves pere a brepare Doue deoc’h, ha dreist peb tra ar re a dliac’h un deis da anduri var ar c’halvar.
Evidon-me a so ar sempladures hac al lachete memes pa velan ar souffrançou pere a dle c’hoarvezout ganen. Ma en em nevessae continuelamant ho poan, o sonjal en tourmanchou a dlie Jesus da anduri, bepret ives e nevêseac’h ar c’henta sacrifiç ho poa great anezan oc’h e offr da Zoue e dad, ebars en templ.
Oc’h ene a yoa en dristidigues ar vrassa : mæs bepret e jouisse eus ar peoc’h.
Falvout a rea deoc’h, gant ar soumission ar barfæta, qement a falveze da Zoue.
Ha me a gren pa gonsideran ar c’hroaziou neves pere a zestin evidon.
Mui a beoc’h em ene, mui a dranqilite ; va speret en em revolt, va c’halon a en em glem.
Doue[1] ne bermetto qet e veac’h tentet, affliget, eprouvet en tu-all d’ho ners, mæs atao e proportiono e sicour d’hoc’h ezom.
Chelaouit e c’hraç pehini dija a barlant ouzoc’h. Consantit d’e c’hraç, d’e inspirationou mad.
Sulvui Doue a brepar croaziou da un ene, sulvui e prepar dezi moyenou d’ho supporti.
Ar c’hroaziou a so unan eus ar pinvidica presanchou a elfe Doue da ober d’e grouadur, hac, oc’h o receo a galon vad, ar c’hrouadur a ra d’e grouer ar sacrifiç an agreapla.
Ar c’hroaziou a zestin deoc’h a zo bras, da lavaret eo, en deus varnoc’h dessinou bras a zilvidigues, a zanteles.
Ha fallout a ra deoc’hui ampech an Autrou-Doue da ober ar pes en deus c’hoant.
Ho troublien, hoc’h aon ne bellaint qet diouzoc’h ar c’hroaziou-se. Petra benac a rafac’h, e vezo ret deoc’h ho douguen.
Petra a dleit eta da ober evit ar furra ? En em soumetti, va mab, da guement a ordreno Doue.
An Autrou-Doue a so[2] ar mæstr, e me c’hui, ra rayo ac’hanon qement a gavo a bropos.
Hac e vellot penaus Doue, touchet dre ho soumission ha fidel d’e bromessaou, a rento scanvoc’h eguet na songit, ar c’hroaziou-se pere, a ziabell, a seblant deoc’h dleout beza qen pouner.
O renta a rayo scan betec ober deoc’h lavaret : Sulvui[3] hon deus pers e souffrançou Jesus, sulvui a bers hon deus ives er c’honsolationou a zeu deomp dre Jesus.
Me o trugareca, ô Guerc’hes sacr ! eus ar c’hentelliou a roit din. Allumi a reont va c’hourach, oc’h va zenna eus va languis.
Ah ! c’hui eo a obten an ners neves pehini a santan em ene evit monet gant courach varzu ar c’hroaziou-se, pere ne allen qent da gonsideri nemet gant spont.
Binniguet[4] ra vezo an Autrou va Doue, pehini, dre avisou e Vam divin, a grenva va daouarn evit ar gombat hac a zesq din souten eur brezel, e pehini, allas ! eb ar sicour-se, ne alfen nemet beza trec’het.