ER PÉHOUR HUM ZACOR DE ZOUÉ.
Ton : N° 171.
Chetui amen, ô Tad a garanté,
Er heih prodig e glasquoh noz ha dé ;
Ne mès cavet é creis er bed trompér
Nameid anquin hag er vrassan misér.
Collet e mès hou cræce ha caranté,
Me inean zou ér vrassan peuranté ;
E creis er spont hag é creis er glahar,
Men deulegad e zou carguet a zar.
Anquin e mès a me faut tremeinet,
Me houi e mès inep d’oh-hui péhet ;
Mæs ancoéheit, ô men Doué, me fauteu
Ha ne sellet nameit doh men dareu.
Creinein er hran guet er hrassan hirris
Dirac oh-hui, ô juj lan a justiç,
Ne gredan mui sehuel men deulegad,
Ne gredan mui larèt é oh me Zad.
Mèn é hellein meit guet-n-oh-hui, men Doué,
Mèn é hellein cavèt me lehuiné ?
Chomet e mès rai bêl hemb hou tougein,
Rai hir amzér, allas ! hemb hou cârein !
Mæs pe vennet hiniw me fardonnein,
Me lar men guir ha doh-t-hou é talhein,
Nitra n’hellou m’en disparti doh-oh,
Mil ha mil gùéh é varhuehen quèntoh.
|
