Cantic var ar pros Lauda, Sion, Salvatorem

Charlez ar Brizh

Heuriou brezonnec ha latin

L. Prud'homme, 1849  (p. 425-428)

Cantic var ar Pros Lauda Sion, Salvatorem, pehini a vez canet en Oferen quent an Aviel en solennite ar Sacramant.

Var ton : Goude beza communiet, pe Guers ar Samaritanen.

MEulomp, entrezomp christenien, Gant hymnou ha canticou, Hor Salver hac hor c’habiten, Hor Pastor hac hon Autrou : Greomp hon effort endra a ellimp, D’he veuli er sacramant, Rac birviquen hoaz n’her meulimp Nac aoualc’h na dignamant. Ar sujet eus ar veuleudi So deomp hirio proposet, Eo ar bara beo, pehini A ro ar vuez d’ar bet, Hac a so bet en assuranç Roet d’an daouzec abostol, Pa en debrsont gant reveranç Er goan diveza ouz taol. Rac-se bezet hor meuleudi Leun a c’hloar hac a enor , Leun a driomph hac a dudi Gant joa ouz hon Redamtor : Rac hirio e solenniser An deiz ma instituas Ar sacramant eus an Auter

LAuda, Sion, Salvatorem, Lauda ducem et pastorem In hymnis et canticis. Quantum potes, tantùm aude : Quia major omni laude, Nec laudare sufficis. Laudis thema specialis, Panis vivus et vitalis Hodiè proponitur. Quem in sacræ mensâ coenæ, Turbæ fratrum duodenæ Datum non ambigitur. Sit laus plena, sit sonora, Sit jucunda, sit decora Mentis jubilatio. Dies enim so-

lemnis agitur, In quâ mensæ prima recolitur Hujus institutio. In hâc mensâ novi Regis, Novum pascha novæ legis, Phase vetus terminat. Vetustatem novitas, Umbram fugat veritas, Noctem lux eliminat. Quod in cœnâ Christus gessit, Faciendum hoc ex-pressit, In sui memoriam. Docti sacris institutis, Panem, vinum in salutis Consecramus hostiam. . Dogma datur Christianis, Quod in carnem transit panis, et vinum in sanguinem. Quod non capis, quod non vides, Animosa firmat fides, Praeter rerum ordinem. Sub diversis speciebus, Signis tantùm et non rebus, Latent res eximiæ. Caro cibus, San-

D’an nôz dirac ma varvas. Ar Pasc eus al lesen nevez So er fest-ma commancet ; Pasq al lesen goz so ivez Er banquet ma finisset , Ar gozni d’an nevezinti, hac ar squeud d’ar virionez A so deut enna da cedi. Ha quer couls an nôz d’an deiz. Ar pez en deveus hor Salver Great en he goan diveza, En deveus ordrenet da ober O caout memor aneza, Hac o c’heul an descadurez En deveus leset gueneomp, En hostif a silvidiguez Bara ha guin a gonsacromp. Desqui a ra d’ar gristenien Eo en he guic ar bara Chenjet, ha penaus e tremen En he c’hoad ar guin ama : Ar pez n’ellit quet da gompren Quen nebeut ha da velet ; Ur feiz beo en rent deoc’h certen Enep urz an traou crouet. Ama dindan daou seurt speçou Sinou hep substanç ebet, Pe autramant apparançou, Ez eus traou estrainj cuzet : Quic da zibri, goad da efa, Mæs goude-se tout antier Dindan peb speç eus a re-ma E chom Jesus hor mæstr quer. En antier e vez recevet Gant quement a gommuni, Hep e vez trouc’het na torret Na rannet gant peb-hini :

Daoust pe gant mil pe gant unan, E vezo diguemeret , Tout hen recevo peb-unan, Hep e vezo consumet. D’ar re-fall ha d’ar re santel Er myster-ma en em ro, Mæs gant ur fortun dishêvel A vuez pe a varo : D’ar re vechant eo ar maro, D’ar re vad eo ar vuez ; Sellit etre an di[ou] [1] zistro Pe seurt diferanç a vez. Pa vez rannet ar sacramant Credit hep douetanç ebet Ema Jesus antieramant Dindan peb tam comprenet ; Hac he gorf ne vez quet rannet, Mæs epquen en apparanç, Na ne vez quet diminuet Nac he stad nac he brestanç. Chetu aman bara’n Ælez Rentet bouet ar bea[ch]ourien [2], Ur bara eo en guirionez Evit ar vugale hepquen ; Rac ne dle quet beza strinquet D’ar chas vil an dud vechant, A zistro da lonca’r pec’het Hep disqnuez nep chenjamant. Gueichall eo bet represantet Ar sacramant ma erfad, Pa oe an Isaac-hont offret En sacrifiç gant he dad, Hac evit ar pasq ancien Pa oe un oan deputet, Ha pa lequeas Doue disquen Ar mann d’an Israëlitet. Ni ho supli, o va Je[sus] [3],

guis potus, Manet tamen Christus totus Sub utrâque specie. A sumente non concisus, Non confractus, non divisus, Integer accipitur. Sumit unus, sumunt mille, Quantùm isti, tantùm ille, Nec sumptus consumitur. Sumunt boni, sumunt mali, Sorte tamen inæquali, Vitæ vel interitûs. Mors est malis, vita bonis, Vide paris sumptionis, Quam sit dispar exitus. Fracto demùm Sacramento, Ne vacilles, sed memento Tantùm esse sub fragmento, Quantùm toto t-gitur. Nulla rei fit scissura, Signi tantùm fit fractura, Quâ nec status nec statura Signati minuitur. Eccè panis Angelorum, Factus

cibus viatorum, Verè panis filiorum Non mittendus canibus. In figuris præsignatur, Cùm Isaac immolatur, Agnus Paschæ deputatur, Datur manna patribus. Bone pastor, panis vere, Jesu, nostrî miserere : Tu nos pasce, nos tuere, Tu nos bona fac videre In terra viventium. Tu qui cuncta scis et vales, Qui nos pascis hic mortales ? tuos ibi commensales, Cohæredes et sodales Fac sanctorum civium. Amen.

Pastor mad, hor guir bara, Bezit ouzomp trugarezus En hon izomou brassa, Deut d’hor maga ha d’hon difen, Ha goude grit deomp guelet Ar madou a bad da viquen En bro ar re veo cuzet. C’houi pehini so deomp fidel, A oar hac [a] [4] ell peb-tra, Hac hor mag er vuez mortel A gonduomp er bed-ma, Hon rentit deoc’h compagnunou Ha gueneoc’h heritourien A rouantelez an êvou Gant ar sænt ho pourc’hisien. Evellen bezet grêt.

---

1. Moullet : diouz.
2. Moullet : beac’h-.
3. Moullet : Je, [!].
4. Moullet : e.