| ◄ Ar Vered hag an Iliz | Gouel an Holl Zent | Kado ► |
audeamus omnes in Domino, a lavar d’imp hirie Hon Mamm zantel an Iliz. En em laouennaomp holl en Otrou, ma bugale ger, emezi ; savet ho taoulagad warzu an nenv, gwelet ar bobl a zent ha n’hall den niveri, a bep bro, a bep gouenn hag a beb yez, en o zav en harz an trôn ha dirak an Oan, saeou gwenn-kann endro d’eze, al lili hag ar roz etre o daouarn.
Klevet aneze o kanan da Zoue, en eur deurel o c’hurunennou dirak e drôn : « D’ec’h-c’houi, Otrou, eo ar gloar, an enor hag ar galloud, rak c’houi ho peus krouet pep tra, ha n’eus netra nemet dre ho polonte. »
Klevet telennourien ar baradoz o telennan war o zelennou kanaouen neve an Oan :
« An Oan-Doue a zo bet lazet evit dasprenan an dud gant e wad ; Hennez eo a dle kaout galloud, furnez, nerz, enor, gloar ha bennoz. »
Hag an diskanerien o tiskanan : « D’an Hini a zo azezet war an trôn, ha d’an Oan, bennoz hag enor, ha gloar ha galloud eus an eil kantved d’egile da virviken. »
Evit en em gaout el lec’h m’emaent, ar zent-se o deus bet eur mor a enkrez da dreuzi, ha gwennet o deus o zaeou en gwad an Oan.
Abalamour da ze emaent dirak trôn an Otrou Doue hag e servijont anezan noz-de en e Dempl, hag an Hini a zo azezet war an trôn a chomo en o c’hreiz.
N’o devo mui na naon na sec’hed ; nag an heol, na tommder ebet ne gouezo warneze ; rak an Oan a zo en kreiz an trôn a reno aneze, hag o c’haso da feunteuniou an doureier a vue, ha Doue a zec’ho an holl daerou eus o daoulagad.
— E-touez ar zent-se eman ar Batriarched, a oa ken krenv o fe er Zalver da zont ; ar Brofeted, a embannas rouantelez an drugare ; an Ebestel, ha n’halle netra miret oute da brezek dre ar bed anaoudegez ha karante Jezuz-Krist ; ar verzerien, hag a skuilhas o gwad kentoc’h evit nac’h o fe ; êle an douar, a viras dinam lili arc’hantet o gwerc’hded ; an dud desket, a zo bet, dre o deskadurez, sklerijen ar bed ; an dud vat, a zo bet, dre o vertuziou. holen an douar.
— E-touez ar zent-se eman ar re a zo bet paour a spered ; ar re a zo bet habask ; ar re o deus gouelet ; ar re o deus bet naon ha sec’hed eus ar wirione ; ar re a zo bet trugarezus ; ar re a zo bet glan a galon ; ar re a gare ar peuc’h ; ar re a zo bet heskinet evit ar wirione.
— Etouez ar zent-se eman tud hon bro, tud ha n’o deus grêt trouz ebet o tremen war hent ar vue, tud hag hon deus bevet gante, tud hag hon deus karet kalz, hag o deus karet ac’hanomp muioc’h c’hoaz ; tud hag o deus desket d’imp anaout ha karet an Otrou Doue...
— Hirie eman o gouel ; kasomp d’eze hon meuleudiou mesket gant hon fedennou. El lec’h m’int en em gavet, ni ive a c’hall en em gaout : n’hon deus nemet heuilh o roudou hag ober ar pez o deus grêt. Siou fall o devoa eveldomp ; marteze zoken oa gwasoc’h o re evit hon re ; mes deut int a benn aneze ; kizellet o deus o eneou gant kizel ar boan, epad pell amzer, ha deut int da vezan mignoned an Otrou Doue.
Ar pez o deus grêt, red eo d’imp hen ober ive ; peotramant e vefe gwell d’imp ne vijemp ket bet ganet biskoaz ; an ifern a zo ken euzuz, ar baradoz a zo ken lirzin !
Sant Augustin hag e vamm, santez Monika, a oa eun abarde e-tal ar mor, en kêrig Osti, hag en keit ma oant o sellet ouz bravente ar vro, e oent savet a spered hag a galon betek an nenv. Mes ne bignjont ket pep-hini d’e dro ; pignal a rejont an eil krog a-vriad en egile, o rei da anaout an eil d’egile an dudi a garge o c’halonou. An daoulagad o paran war daoulagad Doue, ar galon o ’n em harpan war galon Doue, hag an daouarn krog en daouarn ar re a garomp ; an dra-ze, o padout da virviken, eo ar baradoz.
Ha c’hoaz, nan, n’eo ket an dra-ze eo ar baradoz, rak sant Pôl a lavar : « Lagad an den n’eus ket gwelet, nag e galon n’eus ket tanvaet ar pez a zo ôzet gant Doue d’ar re a zo karet gantan. »