| ◄ Per, merzer | Didas | Stephan, Ermit ha Merzer ► |
r zant-ma a ioa ganet e Spagn, hag a oue kelennet mad gant he dud enn he vugaleach. Goudeze ez eaz
da jom gant eur belek santel, a ioa oc’h ober he ermitach
e kichen he gear, hag eno ec’h en em voazaz abred
da iun ha da gastiza he gorf dre ar binijenn. Ann darn
vrasa euz he amzer a dremene o pedi hag o vedita.
Goulskoude labourat a rea ive ; mes he labour zoken a
ioa eur bedenn ; rak enn eur labourat ne golle morse ar
zonj euz a Zoue. Ober a rea paneriou brouan, hag ar
paneriou-ze a roe evit netra d’ar re her mage hag her
guiske dre ho aluzennou. He galoun a ioa ken distag
dioc’h traou ann douar ma ne brijaz ket dastum eur
ialc’had arc’hant a gavaz eunn deiz var he hent.
Abarz ar fin e savaz c’hoant ganthan da vont da vanac’h hag e c’houlennaz beza resevet enn eur gouent euz a Urs sant Fransez. Resevet e oue etouez ar Frered a ioa o servicha ann Tadou, hag heb dale e teuaz da veza evit ar venac’h all eur skouer a bep seurt vertuziou, ha dreist holl eur skouer a humilite hag a zentidigez.
Didas n’oa ket bet var ar studi ; mes Doue en doa roet d’he spered eur sklerijenn dreist-natur, hag eunn dudi oa he glevet o komz euz a draou ann env. Abalamour da ze e oue hanvet da zuperior enn eur gouent euz a enezennou Kanarii, petra bennag ne oa nemed Frer. Hogen, enn enezennou-ze ez oa c’hoaz kalz paianed d’ann ampoent ; mes ar Zant a gemeraz kement a boan evit ho gounit d’ar feiz ma lakeaz eur maread anezho da drei kein d’ho idolou.
Er bloaz 1450 ez eaz da Rom, el leac’h ma’z oa eur gouent euz he Urs leun a venac’h klanv. Didas a oue karget da entent ouz ar re-ma, hag he aked da bourvei d’ho holl ezommou a oue ken ijinuz ma ne vankaz netra d’ezho petra bennag ma’z oa neuze eur gernez vraz e kear.
O veza distro d’ar Spagn, e kendalc’haz da veva evel eunn den hag a zo maro d’ar bed ha d’ezhan he-unan. N’en em blije nemed dirak he grusifi, pe eharz ann tabernakl, pe dirak imach ar Verc’hez, hag eno e veze bepred a spered hag a galoun pa ne c’helle ket beza a gorf.
Var fin he vuez, en devoue kalz poan gant eur gor a ioa savet enn he vreac’h ; mes ann dra-ze ne vire ket outhan da veza ato laouen ha joaiuz. Eunn nozvez m’oa goall glanv, e chomaz eur pennad heb finval hag heb tenna he alan. Ar re a ioa oc’h he veilla a gave d’ezho oa dija tremenet ; mes ne oa ket. He spered avad a ioa bet oc’h ober eunn dro enn env, ha pa deuaz adarre ennhan he-unan, e lavaraz : « — Oh ! na pebez bokedou kaer a zo er baradoz ! » Pa velaz oa tost he heur diveza, e c’houlennaz he zakramanchou, ha prest goude e varvaz e peoc’h enn eur zelc’her he grusifi etre he zaouarn, d’ann 12 a viz du eus ar bloaz 1463. Doue a ziskleriaz he zantelez epad he vuez ha goude he varo dre eleiz a viraklou.
Ar Zent n’int ket bet holl doktored, ha n’o deuz ket bet holl sperejou-dreist ; mes holl int bet humbl ha devot, holl o deuz great brezel d’ho zechou fall. Ma vije bet red beza habil evit beza sant, meur a hini o devije bet rezoun da lavaret : « — Ann dra-ze a zo enn tu all d’am galloud-me. » Mes eur galoun humbl a blij muioc’h da Zoue eged eunn deskadurez vraz. Ha piou ne c’hell ket beza humbl ? Piou ne c’hell ket trec’hi he voall ioulou gant sikour ar c’hras ? Piou ne c’hell ket pedi ? Mad, setu aze holl skiant ar zent ; grit evelse eta, hag e viot sent hoc’h unan.
Eur c’halz tud a zonj d’ezho e ve red klask ar zantelez pell dioc’h ho zi hag ho c’herent. Hogen, fazia a reont ; rak, hervez lavar ann Aviel, rouantelez Doue a zo e pep hini ac’hanomp ; ha n’euz forz e pe leac’h nag e pe stad a vuez e vemp, ni a c’hell en em zantelaat o kemeret ann traou evel ma teuont hag oc’h ober bolontez ar mestr braz euz ann env.