|
Ma c’halon gant dudi a dride ’barz ma c’hreiz
O welet, ken dinam, ken seder ha ken reiz
Bugaligou vihan, ken koant evel ele,
Stouet, ar wech kentan, ouz tôl zakr o Doue.
Na kaer eo o gweled, juntet o dornigou !
War o zal skler e sked glanded o ineou ;
Heb mar, euz an ôter, Jezus, o gwir vignon,
En eus prez da zisken ’touez lili o c’halon.
Eun tad hag eur vam vad gant fianz virvidik
A zaoulina ive e-kichen peb êlig ;
Neuze ar pastor mad, evuruz e ine,
A ro d’e zenved ker ar bara a vuhe !
Diwar he zron skedus Rouanez an Ele
A zell, gant madelez, ouz ar bleuniou koant-se ;
Gant eur mousc’hoarz tener, eur mousc’hoarz dudius,
E seblant skleraet he drem drugarezus.
— O Mari, o Mam vad, er miz-man, ken dispar,
Galvet, e gwirione, levenez an douar,
Kristenien ar bed oll a zaoulin evurus
D’ho meuli, da c’houlen ho skoazell galloudus.
An ôteriou, ken stank, gwestlet dac’h, o Mari,
A c’holoer gant fe a roz hag a lili,
Rak bleuniou fresk ha skler, gant c’houez-vad ha glanded,
Eo an dra muian din da ginnig d’ho Kwerc’hded.
Hogen, pelec’h kavet bleuniou dereatoc’h,
Pelec’h kavet boked dudius ha glannoc’h
’Vit ar bleun buhezeg, ’vit an êledigou,
O deus bet gant Jezus c’houez melus an Nenvou ?
Mari, setu aze boked leun a c’hliz
A ro d’ac’h hon farrouz, ar bla-man, ’vit ho miz ;
Plijet hen degemer ; gret ma karfomp bepred
’Pez a ra e gaerder : an douster, ar glanded !
Bonen, ar 4 a viz Mae 1911.
|
